ANKARA GÜN IŞIĞI BAŞLANGIÇ YILDIZ 4-1

TUĞRUL....UYAN.....

Mert kokpitin içindeydi.....

Ne olduğunu biliyordu....

Vurulmuşlar ve düşmüşlerdi.....

Etraftan kalkan toz bulutu görüşünü engeliyordu.....

Sağından ve solundan kaçışan insanların seslerini ve çığlıklarını duyabiliyordu....

Kafasını arka tarafında keskin bir acı duydu önce....kaskının yamulan parçası ensesine batıyordu.....

Siyah dumanlardan dolayı genzinin yandığını hissetti.....

Tuğrul...dedi Önce.....

Cevap yoktu.....

Tekrar Tuğrul dediği zaman tekrar cevap alamadı.....

TUĞRUL İYİMİSİN.......kokpitin ön tarafını göremeyecek kadar toz vardı etrafta...

Eliyle yokladığı zaman Tuğrul'un yerinde olmadığını fark etti....

Kokpitin üst camı çarpmayla birlikte yerinden çıkmıştı.....

Allahım dedi Mert....Allahım ne olur düşündüğüm gibi olmasın.....ALLAHIM....NE OLURS......

Etraftaki toz bulutu dağılamaya başladığı zaman sol tarafta yerde yatan Tuğrul'u gördü.....

Kokpitin içinden fırlamış olmalıydı......

Emniyet kemerlerini çıkardı....ayaklarından biri çok acıyordu......

Topallayarak Tuğrul'a doğru ilerledi.....

Yanına geldiği zaman gözlerinin kapalı olduğunu fark etti.....kaskı hala kafasındaydı.....

Ayağı çok acıyordu ama buna rağmen eğildi ve yere oturdu......

Tuğrul'un kafasını dizine aldı.....

Kafasındaki kaskı çıkardı.....

Tuğrul'un gözleri kapalıydı.....burnu kanıyordu......eliyle burnundaki kanı sildi.....

Önce biraz sarstı....

TUĞRUL UYAN.......

BİRAZ DAHA SARSTI........TUĞRUL KARDEŞİM.....UYAN HADİ......

AKLINDAKİ O İHTİMALİ KOVMAYA ÇALIŞIYORDU.....

O İHTİMAL AKLINA HİÇ GELMEMELİYDİ.....

GÖZLERİ DOLUYORDU MERT'İN.......

SERT BİR ŞEKİLDE TEKRAR SARSTIĞI ZAMAN TUĞRUL GÖZLERİNİ ARALADI....

MERT GÜLDÜ.....TUĞRUL....İYİSİN....İYİSİN....TAMAM......BİRAZDAN YARDIM GELECEK.....BİRAZ DAYAN......DÜŞTÜĞÜMÜZÜ GÖRMÜŞLERDİR.....BİRAZDAN GELİRLER.....

TUĞRUL GÜLÜMSEDİ.....

MERT dedi.....Bana bi konuda söz ver......çok kızmayacaksın bana.....

Mert'in kucağında Tuğrul'un kafası olacak şekilde düşen helikopterin yanında duruyorlardı.....

Helikopterden siyah dumanlar göğe yükseliyordu......

Söyle kardeşim dedi Mert...Kızmicam...Söz....

Tuğrul öksürerek Konuşuyordu....her öksürmesinde ağzından kan sızıyordu......

" GE....GEÇEN GÜN....GEÇEN GEC...GECE.....ŞEHRİ BOM....BOMBAYALANLAR.....HAY.....HAYALET....HAYALET TİMİYDİ.....ARAŞTIRDIM......ONL.....ONLAR....GERÇ...GERÇEKMİŞ....."

Mert konuşmadan sadece Tuğrul'a bakıyordu......

Cevap vermedi.....

Sonra etraflarından yürüyenlere has sesleri gelmeye başladı.....

Etrafları yürüyenler tarafından sarılmaya başlanmıştı.....

Mert onları gördüğü zaman tulumundaki tabancasını çıkardı ve ateş etmeye başladı....

Genelde kafaya nişan almaya çalışıyordu....ama kolu çok ağrıdığı için bazı mermiler isabet bile etmiyordu...

Sonunda mermisi bitti.....

Tuğrulun kafasını biraz daha kucağına bastırdı ve ölmeyi bekledi......