Na in LOVE ka na ba? Kung Oo anong lasa? Mapait, matabang, maanghang o matamis ba?
Eh yung feeling ng nililigawan ka, naaalala mo pa? O Mas naalala mo pa yung time na iniwan ka niya?
Ang love walang pinipiling gender yan. Kapag tinamaan ka, sap...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Kenneth James Ang
CHAPTER 67 –
KENNETH'S POV
Its been four days at hindi parin gumigising si Lucky. Lampas leeg na ang pag aalala ko sa kalagayan niya at konting konti nalang malulunod na ako kakaisip kong ano ang pwedeng kong gawin. Ayon sa mga doctor masiyadong na drain ang lakas niya sa tindi ng bugbug na natamo. Sabayan pa ng matinding dehydration dahilan para mawalan siya ng malay ng dumating kami roon.
Ilang gabi din akong hindi pinatulog ng mga kalunos lunos na imahe ni Lucky na paulit ulit na tumatakbo sa utak ko. I've never been so furious in my life. I'm really angry at this person who is trying to destroy our life... my life. I've never been so upset in my entire life.
Literal na nagdilim ang paningin ko ng mga oras na yun at pakiramdam ko sasabog ang ulo ko sa sobrang galit. Ipinagpasalamat ko na lang na naunahan ako ni Andi at natauhan ako ng makita ko ang matinding galit sa mga mata niya dahil sa sinapit ng kaibigan niya. Higit pa roon ang galit na naramdaman ko dahil kapag nasasaktan siya mas nasasaktan ako.
Gusto kong sisihin ang sarili ko dahil aminin ko man o hindi alam kong ako ang pinag ugatan ng lahat ng ito five years ago. Nagsimula ang lahat sa pambabalewala ko noon sa nararamdaman ni Amber para sa akin, na naging ugat para pagselosan niya ang lahat ng babaeng lumalapit sa akin lalo na ng nakilala ko si Lucky. Na naging dahilan muli para pag initan ng grupo ni Amber at MJ ang grupo nila Lucky na nauwe sa walang katapusang pambu-bully.
Masisisi ko ba ang sarili kong lapitin ako ng mga babaeng may tagas ang ulo? Hindi ko naman kasalanang ipanganak akong gwapo. Tch! Ang naging malaking pagkakamali ko lang siguro ay masiyado akong naging kampante at nawalan ako ng kontrol sa isang bagay na inaakala ko noong kontrolado ko. Sino ba namang mag aakalang lalaki ng ganito ang gulo ng dahil lang sa may nagkagusto sa akin na hindi ko naman gusto.
I guess that's the irony of life. We ignore the ones who adore us, adore the ones who ignore us,
Love the ones who hurt us and hurt the ones that love us.
Wala na akong ginawang tama sa buhay ko, wala na akong ibang naiambag kundi disappointment sa pamilya ko o sa mga taong nagmamahal sa akin. Ang ikinakatakot ko ngayon kong mabibigyan pa ako ng isang chance ng pamilya ni Lucky na mapatunayan ang tunay na hangarin ko.
"Joi kailan ba gigising si Lucky, nag aalala na ako sa kalagayan niya e." naiinip na saad ko sa kapatid ko na balang pinapakaen si Jor-El at Luke. Inip na inip na kasi ako at ilang araw na rin akong hindi pumapasok sa work dahil hanggang ngayon wala parin ako sa sarili. Ilang araw naring hindi nakakatulog ng maayos si Luke. At sa tuwing gumigising siya umiiyak ito at hinahanap ang Tita Lucky niya.
So we both ended up sleeping at Lucky's private room kasama si Tita Jack o ni Tita Nanay.
"Patience brother. Kapag tuluyan ng makabawi ng lakas ang katawan ni Lu magigising yan anytime soon." Umikot ang matang sagot niya. Palagi ko kasi siyang kinukulet nitong mga nakaraang araw dahil isa siya sa mga doctor na tumitingin kay Lucky mula ng dalhin namin siya dito.
