Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 6 * Αννα *

Βγάζω μια σελφι και την βάζω στο Ινσταγκραμ.

Τον κοιταω που κοίταζε το
GPS και προχωραγε.

«Όνομα δεν μου είπες.Δεν εχεις;»του λέω.
«Κυριακιδης.Στεφανος Κυριακιδης»λέει.

Στεφανος.
Μάλιστα.

«Και πόσο είσαι;»
«26»λέει.
«Και σου έχουν πει τι πρέπει να κανείς;»
«Ναι»
«Βασικά πρέπει να κανείς ότι λέω»του λέω και όταν βλέπω ότι φτάνουμε βάζω λίγο κραγιόν ακόμα.

«Μάλιστα κυρία Μαυριδη »λέει.
«Μάλιστα δεσποινης Μαυριδη»τον διωρθωνω και τον κοιταω από το καθρεφτάκι να κάνει μια γκριμάτσα.

Αυτό θα έχει πλάκα βασικά.

Όταν φτάνουμε βγαίνει έξω αλλά δεν μου ανοίγει την πόρτα.

Ανοίγω το παραθυρο.
«Όλα καλά εκει έξω;»λέω.
«Δεν θα βγείτε;»ρωτάει.
«Μακάρι να είχα κάποιον να μου ανοίξει την πόρτα...»λέω.
«Σωστά»λέει και έρχεται κοντά και ανοίγει.

Παιρνω την τσάντα και βγαίνω έξω.

Τον κοιταω καλυτερα.
«Δεν το έχεις ξανακάνει αυτό έτσι;»
«Όχι δεσποινης Μαυριδη»λέει.
«Πρωτάρης.Η Πρωτάρηδες δεν μένουν και πολύ ξέρεις...»
«Εγώ θα είμαι η εξαίρεση»λέει.

Τουλάχιστον φενεται έξυπνος.

Μπαινω μέσα και με ακολουθεί έτσι γυρνάω να τον δω.

«Μέχρι εδώ ήταν.Μπορεις να φύγεις»του λέω.Φενεται μπερδεμένος.Λογικο.

«Στέφανε είπαμε;Εδώ Στέφανε κάνω την πρακτική.Και δεν μπορώ να κυκλοφορώ με σωματοφύλακα διπλα μου.Ειναι περίεργο»
«Μα δεν πρέπει να σας αφήσω μόνη σας...»λεει.
«Ούτε μέσα μπορείς να έρθεις.Πως θα το δικαιολογήσω;»
«Έχω εντολές να....»πάει να μιλήσει αλλά τον κόβω.
«Οι έντολες είναι αυτές που σου λέω εγώ.Φυγε και έλα στις 2 να με παρεις.Μην αργησεις όμως»λέω και μπαινω μέσα μόνη μου.

Ο μπαμπάς μου δεν τρελενεται με το όλο το θέμα τις πρακτικης.Τα λόγια του κατά γράμμα είναι «Η κόρη του γνωστού επιχειρηματία Στεργιου Μαυριδη να κάνει πρακτική;Αυτό είναι απαραδεχτο!».

Και αν και ξέρω ότι είναι κάτι που δεν πρόκειται να κάνω στο μέλλον αφού πρώτον δεν χρειάζεται αφού έχω τόσα λεφτά μέχρι και τα εγγόνια μου και δεύτερον προφανως κάποια μέρα θα πάρω την επιχείρηση του μπαμπά.

Αλλά μαρεσει.
Μαρεσει η μόδα,μαρεσει και το σχέδιο και μαζί μαρεσουν ακόμα πιο πόλυ.

Και έτσι εκανα σχέδιο δυο χρόνια και τώρα κάνω την πρακτική μου.Και ίσως έχω μόνο αλλά δυο χρόνια μέχρι τα 25 και μέχρι να μπω στον κόσμο της «επιχείρησης»,αλλά αυτά τα δυο χρόνια θα κάνω ότι θέλω και αυτό είναι που θέλω.

Δυο χρόνια;Δυο χρόνια!
Θα πάρω ότι μπορώ.

Πάω στο γραφείο μου,ο θεός να το κάνει γραφείο δηλαδή,και βγάζω τα σχέδια.

«Καλημέρα Αννα.Ετοιμα;»λέει η Μαίρη.
«Έτοιμα»λέω και της τα δειχνω.

Τα κοιτάει προσεκτικά.
Προσπαθώ να διαβάσω το πρόσωπο της αλλά τίποτα.Ετσι είναι πάντα αυτή.

«Υπεροχα.Τα παιρνω.Ξεκινας τα μαγιό έτσι;»λέει.
«Ναι.Μολις»λέω και φεύγει γρήγορα με τα σχέδια.

«Παρακαλώ...!»λέω αν και ξέρω ότι δεν με ακούει.