Βλέπω το πρόσωπο του να σκωτινιασε αμέσως.
«Καταλαβα...»λέει.
Βάζει το χέρι του στα μαλλιά του.
«Εντάξει.Ευχαριστω πολύ..»λέει και το κλεινει.Ερχεται πάλι κάτω και ξαπλώνει ανάσκελα διπλα μου.Του πάει το μαγιό αυτό.Πρασινο σαν τα μάτια του.
Μπήκαμε μέσα στην θάλασσα.Λιγο πριν βγήκαμε.Ειναι τόσο ωραια.Τοσο καθαρά.Ενταξει έχω κολυμπήσει σε τόσες καθαρές θάλασσες,ποτέ δεν είχα ενθουσιαστεί.
Τότε όμως δεν είχα τον Στέφανο μου...
Τώρα τον έχω.Και πραγματα που πριν τα θεωρούσα απλά και δεδομένα τώρα με συναρπάζουν όσο τίποτα.Την έχει αυτήν την επιρροη πάνω μου.
«Τι έγινε;Γιατί Στεναχωρηθηκες;»λέω.
«Τίποτα.Με πήραν από μια δουλειά που πήγα για συνέντευξη..Πηραν άλλον...»λέει.Για αυτό λοιπόν στεναχωρήθηκε.
«Εντάξει δεν πειραζει»λέω.
«Πειραζει!»λέει θυμωμένα.Όχι όχι μαζί μου.Με τον εαυτό του.
Το ξέρω πλέον.Οταν ο Στεφανος είναι απογοητευμένος με κάτι ξεσπάει σε όποιον βρει μπροστά του.Στην δίκη μας περίπτωση σε εμένα.
Το έχει κάνει πολλές φορές.Πλεον τον έχω μάθει.Πλεον δεν του θυμώνω.Αλλωστε έχει πολλά στο μυαλό του για να έχει και εμένα.
«Κάτι θα βρεις σίγουρα.Θα δεις..»λέω.Ειναι περίεργο που αυτός ανχωνεται για κάτι που μπορώ να του το παρέχω άφθονο.
«Η Ξενια μου είπε για το μαγαζί.Που θες να ανοίξεις...»λέω.
«Ήθελα»με διωρθωνει.
«Τώρα δεν θες;»τον ρωτάω.
«Τώρα δεν μπορώ.Το μόνο που έχω είναι το σπιτι που μενω και οι λογαριασμοί στο νοσοκομείο της μαμάς μου τρέχουν αρα όχι.Τωρα δεν θέλω»λέει.Θέλει.Φυσικα και θέλει.Και θα του το επερνα μόνο και μόνο για να τον δω χαρούμενο.Και αν ήταν ο οποιοσδήποτε θα το είχε δεχτεί.Αλλα ο Στεφανος όχι.
«Τι θα έλεγες να μου βάλεις λίγο αντηλιακό;»λέω για να του φτιάξω την διάθεση.Γελαει και κουνάει το κεφάλι του πέρα δωθε.
«Να σου βαλω.Δεν θα ήθελα να καείς...»λέει και παιρνει το αντηλιακό και πάει πίσω μου.Με τα χέρια μου κάνω τα μαλλιά μου από την μια μεριά.Ακουω το καπάκι να ανοίγει και δευτερόλεπτα μετά το κρυο αντηλιακό έρχεται σε επαφή με το δέρμα μου.
Ξεκινάει από την πλάτη και μετά στην μέση.Βαζει στα χέρια μου.Εχει πολύ απαλά χέρια.Μετα ξαναβάζει αντηλιακό στο χέρι του και βάζει στα πόδια μου και ανεβαίνει.Και ανεβαίνει,και ξανα ανεβαίνει μέχρι που φτάνει στο κάτω μαγιο.Παιρναει τα χέρια του από κάτω και τα βάζει στα οπίσθια μου.Τριβει απλώνοντας το αντηλιακό,που δεν χρειάζεται και ιδιαίτερα αφού δεν θα καω κάτω από το μαγιό,αλλα δεν πειραζει αφού μαρεσει.
ESTÁS LEYENDO
Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)
Romance*12 βιβλίο •1 της σειράς Σαντα Ροζα• Αυτός ξεκίνησε όλο αυτό σαν μια δουλειά. Αυτή σαν κακομαθημένη δεν ήξερε ότι θα γινει τόσο σημαντικός τόσο γρήγορα. Άννα και Στεφανος. Διαφορετικοί αλλά κατα κάποιο τρόπο συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Γίνεται α...