Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 15 *Στεφανος*

Μόλις μπαινω μέσα με φωνάζει ο κύριος Αντρεας στο γραφείο.

Τι εκανα;
Ακόμα δεν ξεκίνησα καλά καλά.

«Όλα καλά με την Άννα έτσι;Τα πάτε καλά;»λέει.

Αν με το να πας για εσώρουχα μαζί της εννοει καλά,τότε ναι.

Ακόμα δεν μπορώ να βγάλω αυτήν την εικόνα από το μυαλό μου.Και αυτός θα είναι ο λόγος που κοιμηθηκε με τον προηγουμενο φαντάζομαι.

Αν τον προκαλείς τον άλλον έτσι τι να κάνει και αυτός;Αντρας είναι.

Και τα μαύρα δαντελωτά εσώρουχα...
Εντάξει φτάνει πια!

«Μια χαρά»λέω ξερα.
«Ωραια.Τον άλλον μήνα θα πας μαζί της στην Κουβα»λέει.

Τι;
Στην Κουβα;
Και η Ξενια;

«Δεν μπορώ»λέω αμέσως.Λειπω που λειπω τόσες ώρες,δεν μπορώ να λείψω μέρες.
«Στέφανε δεν εχεις επιλογή αγορι μου.Ειναι μέρος της δουλειάς σου.Βασικα είναι η δουλειά σου.»λέει.
«Το ξέρω κύριε Άντρεα αλλά έχω την αδερφή μου.Δεν γίνεται να την αφήσω τόσες μέρες»λέω.
«Θα πληρωθείς έξτρα»λέει.

Ποσό έξτρα πια;
Νομίζω ότι ήδη ο μισθός είναι κατά πολύ έξτρα.

«Δεν...»
«Θα παρεις τόσα»λέει και μου διχνει μια επιτάγη.
«Μάλλον βάλατε πολλά μηδενικά Καταλαθος..»του λέω.Αποκλειεται να είναι τόσα πολλά για λίγες μέρες.

Γελάει.
«Δεν εκανα λάθος Στέφανε.Τοσα θα παρεις.Και όπως είπα η δεσποινης Άννα είναι πλέον η δουλειά σου.Οπου πηγαίνει,πηγαινεις»λέει.

Τα λεφτά είναι πολλά βασικά.
Και αφού δεν έχω επιλογή.

Ίσως να πω στην Βαλια και στον Ηλία να την κρατήσουν για λίγες μέρες.

«Αφού δεν έχω επιλογή»λέω.
«Τέλεια.Αντε στην δουλειά σου τώρα»λέει και σηκώνομαι και πάω στην κουζινα.

«Καλημέρα Αντζέλικα»της λέω.
«Καλώς των.Εφαγες πρωινό;»
«Ένα μήλο»λέω.

Είναι καλή η Αντζέλικα.
Την συμπαθώ.

Μου θυμίζει την...
Την μαμά...

«Μόνο μήλο;Πρωινό είναι αυτό;Κάτσε κάτω να φας πριν κατέβει η Άννα»λέει και καθομαι.Δεν χρειάζεται να μου το ξαναπεί.Πειναω.

Μου βάζει σε ένα πιάτο φριγκανιες με μαρμελάδα,ένα αυγό,μια μπάρα δημητριακών,μια μπανάνα και ένα ποτήρι χημο και ξεκιναω να τρωω.

«Σε συμπάθησα να ξέρεις Αντζέλικα...»λέω μπουκωμένος.
«Αγορι μου...και εγώ να ξέρεις.Μου θυμίζεις τον γιο μου.Ειναι στον Λονδίνο και σπουδάζει.Δεν μπορώ να τον ταΐσω εκει αρα θα ταΐσω εσένα...»λέει και με κοιτάει περήφανα.