Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 13 * Στεφανος *

«Ξενια σε δέκα φεύγουμε!»φωνάζω για να με ακούσει.
«Σε λίγο.Βοηθαω την Βαλια να πλύνουμε τα πιάτα!»λέει από μέσα.

Βλέπω τον Ηλία να κουνάει το κεφάλι του.
«Η μικρή είναι πανέξυπνη»λέει.
«Είναι»λέω και πίνω την τελευταία γουλιά από τον καφέ.
«Όλα καλά φιλε;Ρωτάει για την μαμά;»

Αν ρωτάει λέει...

Πλέον δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ.
Τι να πω και τι να μην πω.

«Φυσικά και ρωτάει.Και ζητάει να την δει»λέω.
«Δεν την πας όμως...»
«Όχι.Δεν την πάω πια.Καθε φορά που την πηγαινα  κάθοταν πάνω από το κρεβάτι της και σπαραζε στο κλάμα.Δεν μπορώ να την βλέπω έτσι,και δεν μπορώ και να την ηρεμήσω»λέω.
«Κατάλαβα.Κουραγιο ρε φιλε.Τι να πω;Τουλάχιστον βρηκες δουλειά»
«Πάλι καλά.Ηρθε την κατάλληλη στιγμή Ηλία.Ημουν έτοιμος να τα παρατήσω όλα.Κουραστικα.Μα το θεο,κουραστικα!»λέω.

«Πως είναι η οικογένεια αυτή;Έχει λεφτά;»ρωτάει.

Μόνο λεφτά;;;

«Ότι και να σου πω είναι λίγο.Ασε.Σπιταρωνα.Με πισίνα,με τζακούζι,με κήπο,με γυμναστηριο,ακόμα δικο τους σινεμά έχουν μέσα»λέω.
«Έλα ρε;Σοβαρά;»
«Άλλος κόσμος σου λέω.Να φανταστείς πριν...»λέω και τον πλησιάζω μην ακούσει η Ξενια «πήγα μαζί της να ψωνίσει εσώρουχα.Και εγώ ήμουν μέσα στο μαγαζί!»λέω.

Σηκώνει τα φριδια του.
«Εσένα τι σε ήθελε;»
«Για να πάρει δεύτερη γνώμη.Μην με ρωτάς.Για αυτήν είναι πολύ φυσιολογικό»
«Όμορφη;»λέει.
«Ποια είναι όμορφη;»ρωτάει η Βαλια καθώς μπαινει.

Αυτές οι γυναίκες το αυτί τους εδώ το έχουν  σε κάτι τέτοιες κουβέντες.

«Για την Μαυριδη που δουλεύω λέμε»λέω.
«Καλή;»
«Κακομαθημένη στο φουλ!Νομιζει ότι όλος ο κόσμος έχει μαγείρισσα στο σπιτι όπως αυτήν...»λέω.

Ακόμα γελάω με την σημερινή μέρα.

«Δεν την στέλνει και από εδώ καμία φορά που είμαστε πτώμα και δεν προλαβαίνουμε να μαγειρέψουμε;»λέει η Βαλια.
«Ή σε μένα που τρώμε από έξω 5 φορές την εβδομάδα...»λέω και γελάνε.
«Τόσα λεφτά ε;»λέει.

Κουνάω το κεφάλι μου.
«Άστο Βαλια.Ειμαστε τελείως διαφορετικοί.Απο διαφορετικόυς κόσμους.Αστο σου λέω.Λες και είμαστε από άλλον πλανήτη...»λέω και μπαινει η Ξενια.

«Πάμε δεσποινης»λέω.
«Και ολας;»
«Αύριο έχεις σχολειο και εγώ δουλειά.Φευγουμε»λέω.
«Ξενια μου δεν πας στο αμάξι να τον περιμένεις;»
«Κλειδιά;»λέει και απλώνει τα χέρια της και της τα δινω.
«Θα πείτε τα μεγαλιστικα σας πάλι;»λέει και φεύγει.

«ΔΕΝ ΕΙΠΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΟΥΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ!!!»φωνάζω αλλά είναι ήδη έξω.
«Αστην Αστην...»λέει ο Ηλίας.

Με κοιτάει η Βαλια.
«Ριχτο.Τι είναι πάλι;»λέω.

Την ξέρω καλά πλέον.
Είναι έξι χρόνια μαζί άλλωστε.

«Έχω μια φίλη...»λέει.
«Φεύγω!»λέω.
«Μην είσαι σπαστικός.Ακου λίγο»λέει.
«Στέφανε άκου λίγο...»λέει και ο Ηλίας.

«Εγώ μια φίλη στην δουλειά.Πολυ καλή κοπέλα.Γλυκια,όμορφη.Ελευθερη...»λέει.
«Συνχαρητηρια...»λέω.
«Άσε τις εξυπνάδες ρε»λέει ο Ηλίας.
«Θα την καλέσω μια φορά εδώ και θα έρθεις και εσυ και θα φάμε και οι τέσσερις και αν σου αρεσει οκ αν όχι δεν πειραζει»λέει η Βαλια.

«Μπορείς να σταματήσεις να μου κανείς προξενιό;»της λέω αφού δεν είναι η πρώτη φορά.

«Κακό είναι;»
«Ναι!Σου έχω πει δεν μαρεσουν αυτά.»
«Μην είσαι βλάκας!Μπορει να αποδειχτεί η γυναίκα της ζωής σου...»λέει.

Τον κοιταω.
«Έχω γυναίκα της ζωής μου.Η Ξενια»λέω.
«Ναι αλλά...»
«Αλλά τίποτα παιδιά.Δεν έχω χρόνο,δεν το βλέπεται;Έρχομαι αργά και έχω να την ταΐσω,να δω αν έκανε τα μαθήματα της,να κάνει μπάνιο και να πέσει να κοιμηθει νωρίς.Δεν έχω ούτε χώρο ούτε χρόνο για κάτι άλλο.Και το ξέρω ότι είμαι αδερφός της αλλά πρέπει να συμπληρώσω και το κενό του μπαμπά και της μαμάς.Και αυτό είναι πολύ κουραστικό για μένα...»λέω.
«Ίσως το να εχεις κάποια στην ζωή σου σε ξεκουράσει.Χωριζετε τις δουλειες,εχεις και εσυ έναν άνθρωπο να του πεις τα προβλήματα σου,κάποια που να νοιάζεται για σένα...»λέει η Βαλια.

«Θα το σκεφτω οκ;Τώρα πρέπει να φυγω»λέω.
«Εντάξει Στέφανε.Καληνυχτα»λέει ο Ηλίας.
«Ευχαριστώ για το τραπέζι.Ηταν όλα τέλεια Βαλια»λέω.
«Τίποτα.Να μας ξανάρθεις όποτε θες»λέει εκείνη και περπατάω μέχρι έξω.

Πριν κλείσω την πόρτα γυρνάω το κεφάλι μου να τους δω.Ο Ηλίας ήταν καθισμένος στον καναπέ και η Βαλια είχε το κεφάλι της πάνω στα πόδια του και βλέπανε τηλεόραση.

Αν πω ότι δεν το χρειάζομαι που και που αυτό,θα είναι ψέμματα.

Μπαινω στο αμάξι και βλέπω την Ξενια να την έχει πάρει ο ύπνος.

Κουραστηκε.

Όταν φτάνω σπιτι την σηκωνω και την  πάω μέσα,και την βάζω στο κρεβάτι της.Της βγάζω τα παπούτσια της και τα αφήνω κάτω.Την σκεπάζω και κλείνω το φως.

Παιρνω μια μπυρα από το ψυγείο και καθομαι στον καναπέ και βάζω τα πόδια μου στο τραπεζάκι.

Ανοίγω την τηλεόραση και πετυχαίνω ένα ντοκιμαντέρ πάνω στο φαγητο σε ξένες χώρες.

Αυτή είναι η ζωή μου...