Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 61 *Στεφανος*

«Η Άννα;Γιατί δεν έρχεται πια τόσο συχνά;Χωρίσατε;»με ρωτάει.
«Όχι βέβαια.Απλα έχει δουλειες...»λέω.

Τι να της πω και εκείνης.Οτι ο μπαμπάς της έχει νευριάσει μαζί της επειδή είναι μαζί μου και εκείνη έχει στεναχωρηθεί;

«Ερωτικο καυγαδακι μου μυριζει...»λέει.
«Ξενια!»λέω.
«Καλά καλά.Απλα να ξέρεις δεν είμαι τόσο μικρή όσο νομίζεις..»
Την ανακατεύω τα μαλλιά.

«Θα είσαι πάντα η μικρή μου...»λέω.

«Ξενια;»
«Τι είναι Στέφανε;»
«Θα πάω να δω την μαμά για λίγο εντάξει;»της     λέω.

Αφηνει κάτω το μολύβι.

«Θέλω και εγώ να έρθω...»
«Τα πάμε αυτά Ξενια μου.Οχι ακόμα εντάξει;Δεν θέλω να σε βλέπω έτσι πως σε είδα την άλλη φορά.Αλλα θα της δωσω ένα φιλάκι από σένα.Τι λες;»την ρωτάω.

Κουνάει το κεφάλι της.
«Και πες της ότι την αγαπώ»λέει.
«Θα της το πω.Να σε αφήσω στην κυρία Σοφη διπλα;»
«Όχι.Δεν χρειάζεται.Ειμαι μεγάλη πια»λέει.

Ναι.Πολυ μεγάλη.

«Καλά.Αλλα εχεις το κινητό εντάξει;Πάρε με ότι και να θες»λέω και την φιλάω στο μέτωπο.Παιρνω τα κλειδιά του αυτοκινητου και πάω γρήγορα στην κλινική.

Της λέω τα νέα μας που δεν είναι και πολλά.Της ειπα και για την Άννα.Της έδωσα και το φιλί της Ξένιας και έφυγα πάλι για το σπιτι.Εχω να ψαξω και για δουλειά σήμερα.

Όταν φτάνω σπιτι βρήκα την πόρτα ανοιχτη.

Ο θεε μου.
Γιατί η πόρτα είναι ανοιχτη;

Μπαίνω γρήγορα μέσα αλλά δεν βλέπω κανέναν στο σαλόνι.
«ΞΕΝΙΑ!»φωνάζω καθώς μπαινω στην κουζινα.

Τους βλέπω εκει.Ολους.Μαζι και η Ξενια.

Τρέχει κοντά μου και βάζει τα χέρια της γύρω από την μέση μου.

Τους κοιταω ολους.Ειναι ακριβώς οι ίδιοι που ηρθαν στην Σαντα Ροζα.Μαζι με τον Αντρέα και τον κυριο Μαυριδη.

Δεν το πειστευω αυτό που έγινε.

Σκύβω στην Ξενια.
«Ψυχή μου είσαι καλά;»
«Ναι...»λέει σιγά.

«Έριξαν την πόρτα κάτω Στέφανε.Δεν χτύπησαν.Εγω ήμουν εδώ και τρόμαξα.Μου είπαν να μην φοβάμαι αλλά...αλλά φοβήθηκα»λέει.

Δεν θα τα πάμε καλά!
Καθόλου καλά!

«Όλα καλά.Ηρεμησε τώρα.Ειμαι εγώ εδώ»λέω και κοιταω τον κύριο Αντρέα.Απο ολους το περιμενα.Απο αυτόν όχι.