Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 5 * Στεφανος *

Κοιταω το σπιτι.

Ουαου!
Τι βίλα είναι αυτή Παναγία μου;

Βγαίνω από το αμάξι και πάω στην πύλη.

«Ο Κυριακιδης;»λέει.
«Ο ίδιος»
«Ταυτότητα»λέει αυστηρά.

Οκ...

Την βγάζω και την δινω.
«Περάστε»λέει και μου ανοίγει και μπαινω μέσα.

Περπατάω σε όλο τον κήπο,που είναι και τεράστιος,και πάω στην πόρτα.

Μου ανοίγει ο κύριος Αντρεας.
Να και ένα γνώριμο πρόσωπο.

«Καλώς τον.Ελα έλα μέσα...»λέει.

Θεε μου.
Πως μπορεί το ταβάνι να είναι τόσο ψηλα;

«Θα το συνηθίσεις...»λέει λες και άκουσε τις σκέψεις μου.
«Ωραίο κοστούμι»λέει.
«Ευχαριστώ»
«Ετοιμος;»
«Ναι.Που είναι ο κύριος Μαυριδης που θα προσέχω;»λέω.
«Κύριος;Όχι όχι δεν θα προσεχεις αυτόν.Ακολουθαμε στον καναπε να τα πούμε λίγο...»λέει και τον κάνω.

Νόμιζα θα προσέχω αυτόν.
Περίεργο.

Κάθεται στον καναπέ και καθομαι απέναντι του.

«Στέφανε λοιπόν,θα προσεχεις την κόρη του κυρίου Μαυριδη.Ειναι 23 χρόνων.Ειναι απλό.Θα κανείς ότι σου λέει.Θα είσαι ο οδηγός της όπου πηγαίνει,δεν θα την αφήσεις να οδηγεί γιατί πάει υπερβολικά γρήγορα.Θα την πηγαινεις στην εταιρία που κάνει την πρακτική της,θα την πηγαινεις για ψώνια,και όπου άλλου θέλει.»

Οδηγός;
Αυτό φενεται εύκολο.

«Ο κύριος Μαυριδης είναι γνωστός επιχειρηματίας όπως ξέρεις,και έχει και εχθρούς στον χώρο του.Θελω να εχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα για τυχόν τίποτα περίεργο εντάξει;Θέλω να είσαι προσεκτικός.Ειναι η μοναχοκόρη του και είναι πολύ υπερπροστατευτικος μαζί της....»

Μάλιστα...

«Και επίσης ίσως ακούσεις και δεις πολλά εδώ μέσα γενικά,αλλά εσυ να κοιτάς την δουλειά σου μόνο»
«Αυτό εννοείται»λέω.
«Ωραια..»λέει και βγάζει ένα χαρτί και γράφει κάτι.

«Αυτός θα είναι ο μισθός σου.Εισαι εντάξει με αυτό;»λέει και μου το δείχνει.

Τι;
Αυτό έχει πολλά μηδενικά.
Πολλαααα.

Παιξτο χαλαρός.

«Ναι ναι μια χαρα...»λέω.

Αν περνώ αυτά θα είμαι μια χαρα.

«Τέλεια.Καμια φορά θα χρειαστεί να κοιμηθείς εδώ,να πηγαινεις ταξίδια και ότι άλλο προκύψει»
«Για τα ταξίδια δεν ξέρω...»λέω.
«Θα τα πούμε όταν έρθει η ώρα»λέει.

Δεν μπορώ να αφήσω την Ξενια όλη μέρα και νύχτα με την κυρία Σοφη διπλα.

Έρχεται κάποιος και σηκώνεται ο κύριος Άντρεας.Σηκωνομαι και εγώ.

«Κύριε Μαυριδη καλημέρα»του λέει.
«Αυτός είναι;»λέει εκείνος κοιτώντας εμένα.
«Ναι αυτός.Στεφανος Κυριακιδης»λέει.

Δινω το χέρι μου «χάρηκα που σας γνωρίζω κύριε Μαυριδη»λέω.Δεν μου δίνει το δικό του όμως.

«Απλά μην κοιμηθείς μαζί της και θα είσαι μια χαρά!»λέει και φεύγει.

Τι;

«Τι ήταν αυτό;»
«Ο προηγούμενος.Τον εποιασε στο κρεβάτι με την κόρη του.Ελπιζω να μην κανείς το ίδιο λάθος»λέει.
«Όχι όχι μην ανησύχειτε για αυτό.Δεν πρόκειται.Απλα την δουλειά μου θέλω να κάνω...»λέω.

Το τελευταίο πράγμα είναι αυτό.

«Αυτή είναι.Αννα Μαυριδη...»λέει και βλέπω μια κοπέλα να έρχεται προς το μέρος μας.

Είναι μελαχρινή με μαλλιά μέχρι τον ώμο.Φοραει ένα κίτρινο φόρεμα και γυαλιά ηλίου.

«Καλώς την πριγκιπεσσα»της λέει ο Κύριος Αντρεας.
«Αντρέα...»λέει αυτή και με κοιτάει.

Έρχεται κοντά και κατεβάζει τα γυαλιά της και με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω.

«Πράσινα μάτια;Αυτό είναι καινούργιο...»λέει και γελάει πονηρά.

Σηκώνει τα γυαλια και προχωράει προς την πόρτα με τα τακούνια της.

«Τα εχεις όλα στο GPS.Πηγαινε»λέει ο κύριος Αντρεας και πάω πίσω της.

Κούκλα;Πολύ.
Κακομαθημένη;Ακόμα πιο πολύ.