Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 53 *Στεφανος*

«Ωραίο δωμάτιο...»λέει.

Μάλλον με κοροϊδεύει.

«Αλήθεια...»λέει σιγά και παιρνω το σεντονι και την σκεπάζω αφού ήταν γυμνή και έχω αφήσει το παραθυρο ανοιχτο.

«Δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερο»λέω κοιτώντας της άφισες στους τοίχους.Της είχα βάλει όταν ήμουν δεκαέξι.Απο ροκ συγκρότηματα που άκουγα.

Δεν έχω αλλάξει τίποτα από τότε.
Δεν θελω.

«Τι σκέφτεσαι;»λέει καθώς ακουμπαει το κεφάλι της στα χέρια και είχε γυρίσει προς την μεριά μου.
«Τους γονείς μου.»λέω.Βαζει το χέρι της στα μαλλιά μου και τα χάιδευε προς τα πίσω.

«Θα πρέπει να ήταν υπέροχοι.Αφου είσαι εσυ υπεροχος...»
«Ήταν.Ηταν....»λεω.Χρησιμοιποιω παρελθοντικο χρόνο.Ενω η μαμά μου ακόμα δεν έχει πεθάνει χρησιμοποιώ παρελθοντικο χρόνο...

«Στέφανε;»
«Ναι»λέω.
«Πειστευεις θα ξυπνησει;Η μαμά σου;»με ρωτάει.

Το ερώτημα της ζωής μου...

«Στην αρχή ναι.Το ήθελα τόσο πολύ που το ηλπιζα.Το πειστευα τόσο έντονα,με όλο το είναι.Πιο πολύ και από τον ίδιο τον θεο το πειστευα.Δεν υπηρχε άλλη επιλογή από αυτήν για μένα.Αλλα πλέον...»λέω.

Πλέον έχουν αλλάξει τόσα.Δεν ξέρω αν το άλλαξε ο γιατρός με το να πειστευει ότι δεν θα ξυπνησει ή ότι έχουν περάσει τρία χρόνια αλλά κάτι το άλλαξε.

«Πλέον δεν ξέρεις...»
«Όχι Άννα.Πλεον δεν ξέρω...»Απαντάω.
«Ότι και να γίνει θα το περάσουμε μαζί οκ;Εσυ εγώ και η Ξενια...»λέει σιγά.

Την τραβάω πιο κοντά μου.
«Θα το περάσουμε μαζί;»ξαναρωταω.

Εντάξει δεν είναι ότι δεν άκουσα τι είπε απλά ποτέ δεν έχουμε μιλήσει για κάτι τόσο μακριά.Για το μέλλον.

«Φυσικά και θα το περάσουμε μαζί.Τι νομίζεις;Τόσο εύκολα θα με ξεφορωθεις;»λέει και γελάει.

Να το πάλι αυτό το χαμόγελο της.
Αυτά τα κάτασπρα δόντια της.

«Όχι;»
«Όχι βέβαια.Ειμαι η Αννα Μαυριδη και δύσκολα ξεφορτωνεσαι μια Μαυριδη.Ασε που κυλλαει το αίμα μου στις φλέβες σου...»
«Αφού σε έσωσα πρώτα»λέω.
«Και αφού με τρόμαξες πρώτα...»λέει.
«Δυο λεπτά σε άφησα μόνη!Δυο!Δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις αλήθεια...»λέω.
«Είδες τι έπαθα;!Μαλλον δεν πρέπει να με αφήνεις ποτέ μόνη μου.Ποτε ποτέ ποτέ!»λέει.

Και εγώ αυτό θέλω βασικά.

«Αφού επιμένεις...»λέω.
«Επιμένω.Και το Σαββατοκύριακο...Κάτι μου είπες»λέει.