Δεν είχε τόσο κόσμο.Οχι σαν αυτό το κλαμπ που είχε πάει η Άννα τότε και επρεπε να της κάνω μπειμπισιτινγκ.
Τότε νομίζω ξεκίνησαν όλα.Τοτε που της είπα όχι και το πήρε ασχημα επειδή κανείς δεν της έχει ξαναπεί όχι.
Και νομίζω για αυτό κάνει έτσι.Επειδη δεν πήρε αυτό που ήθελε.Μολις το πάρει θα ηρεμήσει.Αλλα το θέμα είναι ότι δεν μπορεί να το πάρει.Αν και το θέλω δεν είναι σωστό.
«Λοιπόν παιδιά;Πως γνωριστήκατε;»μας ρωτάει η Μαίρη και γυρνάνε όλοι τα μάτια τους σε εμάς.
Κοιταω την Άννα.Ψεμμα της είναι,αυτή να απαντησει.
«Είναι μεγάλη ιστορία»λέει.
«Μαρεσει ήδη!Για πείτε»λέει.
Ελπίζω να σκαρφίστει κάτι γρήγορα.
Γιατί προφανως η αλήθεια δεν έχει χώρο εδώ αφού δεν ξέρουν ότι είναι πλούσια.
«Ήταν μια νύχτα με βροχή...»λέει και καθομαι Καλυτερα.Εχω περιεργια τι θα πει.
«Πηγαινα στο αμάξι μου αλλά μου έπεσαν τα κλειδιά από κάτω.Δεν τα εβρισκα με τίποτα.Και η έντονη βροχή δεν βοηθαγε.Δεν είχα ομπρέλα και είχα γίνει μούσκεμα...»λέει.
«Και μετά;»
«Μετά ήρθε αυτός ο μυστήριωδης άντρας με τα πράσινα μάτια.Με πλησίασε. «Όλα καλά;»μου λέει.Ηταν και αυτός βρεγμένος.Του χαμογέλασα.Πως να μην με αυτά τα υπέροχα μάτια. «Όχι»λέω και σηκωνω τα χερια ψηλά.Γελασε και αυτός και νομίζω τότε ήταν που τον ερωτεύτηκα.»λέει τόσο πείστηκα που νομίζω την πειστεψα.
«Δηλαδή κεραυνοβόλος ερωτας.Αυτο είναι πολύ ρομαντικό»λέει μια συνάδελφος της.
«Και μετά;»ρωτάει μια άλλη.
«Μετά βρήκε τα κλειδιά μου και με έβαλε μέσα στο αμάξι μου «Ευχαριστώ» λέω «Ίσως θα μπορούσες να με ευχαριστήσεις με ένα καφέ αύριο;»ρωτάει.Πως να του έλεγα όχι;»λέει η Άννα.Ολο αυτό τώρα το σκέφτηκε;
«Ούτε φέισμπουκ ούτε τίποτα;Αυτό είναι σπάνιο παιδιά»λέει η Μαίρη.
«Ναι είναι...»λέει η Άννα και μου πιάνει το χέρι.
«Τι κανείς;»λέω σιγα.
«Μπορείς να μην κάθεσαι μακριά λες και έχω λέπρα;Δεν είμαστε στην Σπιναλόγκα!»λέει.Τι;
«Ξέρεις για την Σπιναλόγκα;»λέω.
«Το είδα σε ένα ντοκιμαντέρ χθες το βράδυ.Τωρα έλα κοντά και προσποιησου λίγο οκ;»λέει.Το κάνω.
Άλλαξε τραγούδι και έβαλε ένα πιο ήρεμο.
«Δεν πάτε να χωρεψετε;Νεοι είστε...»λέει κάποια.
«Όχι όχι δεν πειραζει»λέω γρήγορα και η Άννα με αγριοκοιταζει.
«Έλα...άντε...»λέει η Μαίρη.
«Πάμε μωρό μου»λέει η Άννα και με τραβάει από το χέρι στην πίστα.
YOU ARE READING
Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)
Romance*12 βιβλίο •1 της σειράς Σαντα Ροζα• Αυτός ξεκίνησε όλο αυτό σαν μια δουλειά. Αυτή σαν κακομαθημένη δεν ήξερε ότι θα γινει τόσο σημαντικός τόσο γρήγορα. Άννα και Στεφανος. Διαφορετικοί αλλά κατα κάποιο τρόπο συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Γίνεται α...
