Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 57 *Στεφανος*

«Όχι μπαμπά!»φωνάζει στο τηλεφωνο.

Το ήξερα ότι θα γίνει αυτό.Το ήξερα.

«Είμαι καλά οκ;Είμαι με κάτι φίλους.
Αστυνομία;Τι αστυνομία λες;
Μπαμπά μην!Ειμαι καλά σου είπα!
Όχι μπαμπά κανείς δεν με έχει απαγάγει!»

Απαγωγή ακούω.Θα μπορούσες να το πεις και έτσι.

Γυρνάω πάλι τα μάτια μου στην τηλεόραση.Βαζω τα πόδια στο τραπεζάκι και βολεύομαι καλυτερα.Ελπιζω να μην τον πειραζει τον Παρη αυτό.

Βλέπουμε ένα ντοκιμαντέρ για τους δεινόσαυρους.Δεν ακούγεται πολύ ενδιαφέρον αλλά πραγματικά είναι.

«Μπαμπά σου είπα θα έρθω αύριο!»λέει και το κλεινει.Φενεται νευριασμενη.

Έρχεται κοντά και κάθεται διπλα μου.Βαζει τα πόδια της πάνω μου και κοιτάει την τηλεόραση.

«Όλα καλα;»λέω.
«Όλα χαλια!»λέει.

Το περιμενα αυτό.Ο κύριος Μαυριδης να μην το πάρει καλά το όλο «το σκάω από το σπιτι χωρίς κανέναν».

«Μου έρχεται να τον πνίξω καμία φορά.Ειναι τόσο καταπιεστικος.»
«Απλά δεν θέλει να πάθεις κακό»
«Ναι αλλά έτσι μου κάνει περισοτερο κακό!»λέει.

Την φιλάω στο μάγουλο και μετά κοιταω πάλι την τηλεόραση.

«Εκτός αν του πω ότι είμαστε μαζί...»λέει μετά από λίγα δευτερα.Δεν γυρνάω να την δω.Το επεξεργάζομαι λίγο το όλο θέμα.

Ο Μαυριδης να ξέρει ότι είμαι με την κόρη του;Ο γνωστός επιχείρηματιας να ξέρει ότι εγώ  ο -πλέον άνεργος-είμαι με την κόρη του;

Εγώ που δεν είμαι ο Ανεστης;

Δεν χρειάζεται να την δω για να καταλάβω ότι περιμένει απάντηση.

«Εντάξει..»λέω τελικά.

Καλά θα θυμωσει,θα νευριάσει και μπορεί να βάλει να με χτυπήσουν αλλά φαντάζομαι ότι θα του περάσει.Φανταζομαι.

Βάζει το χέρι της στο πιγούνι μου και το γυρνάει στην μεριά της έτσι τώρα την κοιταω.

«Εντάξει;Τι εννοείς εντάξει;»λέει.
«Με το εντάξει εννοώ εντάξει»λέω.Βγαζει το χέρι της.

«Δηλαδή δεν σε πειραζει;»
«Όχι μωρό μου.Αν δεν σε πειραζει εσένα τι να με πειραζει εμένα...»λέω.Αυτην θα πριξει μετά.
«Τι εννοείς;»
«Εννοώ ότι εσένα θα πριζει.Εσενα έχει στο σπιτι όχι εμένα.Σε εσένα θα λέει ότι δεν είμαι αρκετά καλός για σένα και δεν έχω βίλα ούτε λεφτά και ο Ανεστης είναι ο καλύτερος και άλλες τέτοιες μπουρδες»λέω.

Δεύτερη φορά που αναφέρω το όνομα του Ανέστη σήμερα.Αυτο δεν είναι καλό.

«Δεν είναι ο καλύτερος»
«Προφανως!»λέω.
«Εσυ είσαι ο καλύτερος...»λέει.
«Ναι αλλά κοιμήθηκες μαζί του από αντίδραση»λέω.Δεν ξεχνιέται αυτή η μέρα.

«Ναι αλλά εσυ φταις»
«Εγώ φταίω που κοιμήθηκες μαζί του;»
«Ναι.Αν δεν με πληγώνες έτσι στην Κουβα τίποτα δεν θα γινόταν»λέει.

Όντως ήμουν κάπως σκληρός.
«Χερω πολύ.Και εμένα με επριζε η Βαλια να βγω ραντεβου με μια από την δουλειά της αλλά εγώ δεν το εκανα από αντίδραση»λέω για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου.

«Τι;Γιατί εγώ πρώτη φορά το ακούω αυτό;»λέει και βγάζει τα πόδια της από πάνω μου αλλά δεν την αφήνω.

«Μην ζηλεύεις.Γινεσαι πιο σεξι και αυτό νόμιζα δεν είναι εφικτό»λέω.

Θέλει να γελάσει αλλά κρατιέται.

Σηκωνω το χέρι μου και το βάζω πίσω από την πλάτη της και την φέρνω πιο κοντά.Ακουμπαει το κεφάλι της στο στήθος μου και κοίταζε το ντοκιμαντέρ.

Είναι παράξενο.Οταν γυρναγα σπιτι και καθόμουν και έβλεπα μόνος μου ντοκιμαντέρ σκεφτόμουν ποσό Ωραια θα ήταν να είχα παρέα.Καποια που να της άρεσε αυτό όπως άρεσε και σε εμένα.Καποια που θα με κάνει να μην νιώθω μόνος.Καποια που μόνο με την παρουσία της στον ίδιο χώρο να με αναστατώσει.Καποια που θα κάναμε απλά πραγματα μαζί όπως να τρώγαμε παρέα,να μιλαγαμε με τις ώρες για σημαντικά και ασήμαντα πραγματα.Να αγαπούσε την Ξενια όσο εγώ.

Και τώρα την βρήκα.Και όχι μόνο την βρήκα αλλά την έχω και στην αγκαλιά μου.

Και την κοίταζα που έβλεπε την τηλεόραση και γέλασε με κάτι που άκουσε.

Τελικά η μοίρα μπαινει στο παιχνίδι  στο τέλος και φτιάχνει τα πάντα.Απλα πρέπει να την εμπιστευτούμε.