Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 39 *Αννα(2) *

Πάω πέρα δωθε.
Δεν το πειστευω.
Δεν το πειστευω αυτό που έγινε.

Ο Στεφανος...

Κοιταω την σακούλα στα χέρια μου.Μου το έδωσαν οι νοσοκόμες.Ειναι τα πραγματα του.Ειναι και το κινητό του μέσα.

Τι χαζη που είμαι!

Η Ξενια...

Βγάζω το κινητό του και πάω στις επαφές.Δεν είχε πολλές.Ειδα το όνομα της Ξένιας αλλά δεν μπορώ να την πάρω.Να της πω τι;

Μετά βλέπω το όνομα του Ηλία.Ο κολλητός του είναι αυτός.Πριν το σκεφτω πιο πολύ πατάω κληση.

«Έλα Στέφανε»λέει μια αντρική φωνη.

Αργω λίγο.Τι να του πω;Πως το λέμε αυτό;

«Στέφανε;»ξαναλεει.
«Ο Ηλίας είσαι;»λέω.
«Ναι.Αλλα εσυ δεν είσαι ο Στεφανος...»λέει.
«Είμαι η Άννα»λέω.

Δεν μιλάει.

«Παρακαλώ;»λέω.
«Όλα καλά;Ο Στεφανος είναι καλά;»λεει.
«Όχι»απαντάω και με πιανουν τα κλάμματα.
«Τι εννοείς όχι;Με τρομάζεις...»
«Είναι στο νοσοκομείο.Δεν...ήταν...και μετά με έσπρωξε...και...» λέω.Το ξέρω ότι δεν βγάζω νόημα αλλά δεν βγαίνουν οι λέξεις.

«Δεν καταλαβαίνω.Τι έγινε;Είναι καλά;Έπαθε κάτι;».Η φωνη του αλλάζει κατευθείαν.Ανησυχει.

«Όχι.Δεν είναι καλά.Ειμαστε στο νοσοκομείο.Τον μαχαίρωσαν στην κοιλιά»λέω αφού βρίσκω την δύναμη να πω τις λέξεις αυτές.
«Τι;;;;;;»φωνάζει.

«Είναι καλά όμως έτσι;Θα γίνει καλά;»λέει.
«Δεν ξέρω.Δεν μου λένε.Δεν ξέρω.Ετρεχε αίμα και...δεν ξέρω...»λέω.
«Που είσαι;Έρχομαι αμέσως»λέει.
«Θα σου πω αλλά σε πήρα για την Ξενια.Πηγε αργά και δεν ξέρω που είναι τώρα και...»
«Η Ξενια.Σωστα.Τι θα πω στην Ξενια.Ο θεε μου.»λέει ανήσυχα.
«Μπορείς να έρθεις;Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω.Με ρώτησαν τι αίμα έχει αλλά δεν ξέρω.Δεν ξέρω τι πρέπει να κανω.Μπορεις να έρθεις σε παρακαλώ;»του λέω σαν να τον παρακαλαω.

«Σε ποιο νοσοκομείο είσαι;»με ρωτάει και του λέω.

«Έρχομαι αμέσως.Εχει 0 θετικό οκ;Πες το στον γιατρό»λεει και το κλείνω.

Βλέπω μια νοσοκόμα και της το λέω αμέσως.Παει μέσα να το πει στον γιατρό μάλλον.

Δεν το πειστευω.

Εγώ φταίω.Εγω.Αν δεν είχα ξεχάσει την τσάντα μου και δεν πηγαινε πάνω ο Στεφανος,θα είχαμε φύγει και τίποτα από αυτό δεν θα γινόταν.