Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 34 *Αννα*

Μόλις μπαίνουμε στο ξενοδοχείο,από τον διαδρομο ήδη ξεκινάει να με φιλάει.Παθιασμενα.

Τα χέρια του εποιαναν ότι έβρισκαν.Μια στην μέση μου,μια το στήθος μου,μια το κωλο μου.
Δεν παραπονιέμαι όμως.Αλιμονο.Στεφανος είναι αυτός.

Βγάζει το κλειδί και ανοίγει την πόρτα.Με τραβάει γρήγορα μέσα και την κλεινει δυνατά.Με ποιανει από την μέση και με ρίχνει στο κρεβάτι δυνατά και αρχίζει να με φιλάει πάλι.

Οοοο θεεεε μουυυυυ.
Ποτέ ένα φιλί δεν ήταν τόσο ωραίο.Ποτε.Ή οι άλλοι δεν ήξεραν τι κάνανε ή με τα αισθήματα μου για αυτόν το φιλί γίνεται εκατό φορές πιο τέλειο.

«Σε θέλω.Τωρα»λέει και βάζω τα χέρια μου κάτω από την μπλούζα του.Ειναι ζεστός.Τραβαω την μπλούζα και την βγάζω αφήνοντας την στο πάτωμα.

Με φιλάει στο λαιμο τρελένοντας με ακόμα πιο πολύ.Τωρα και αν τον θέλω μέσα μου.

Μου ξεφυγε ένα βογγητό και μόλις το άκουσε με φίλαγε πιο έντονα.Μαλλον του άρεσε.

Βάζει τα χέρια του στο φόρεμα και δεν το βγάζει.Το σκίζει.Το σκίζει και το πετάει κάτω.

«Γαμωτο!Φορας τα μαύρα...»λέει.Μιλαει για τα εσώρουχα μου.Φυσικα και τα φοράω.Περιμενα πως και πως να γίνει αυτό.

Βγάζει το σουτιέν και άρχισε να παίζει με το στήθος μου.Φωναζα.Δεν μπορούσα να μην το κάνω.Δεν με νοιαζει και ας μας ακούνε οι διπλανοί.

Έγλυψε και ρουφούσε το ένα και μετά πήγε στο άλλο.

«Θέλω και άλλο...Στέφανε...»λέω και βγάζει το εσώρουχο μου και βάζει κατευθείαν το δάχτυλο του στο σημείο μου.Ο θεεε μου.Τετοια ηδονή χωρίς καν να μπει μέσα μου δεν το έχω ξανανιώσει.Οχι σε αυτό το επίπεδο.

«Είσαι τόσο υγρή μωρό μου...»λέει.Ανοιγει το τζιν του και το βγάζει έξω.Το πιάνω με το χέρι μου.Ηταν σκληρό σαν πέτρα.

«Δεν έχω προφυλακτικό...»λέει.
«Δεν χρειάζεται.Παιρνω αντισυλληπτικά»λέω και βλέπω το πρόσωπο του να ηρεμεί αμέσως.

Τον τραβάω κόντα μου.
«Σε θέλω μέσα μου...»του λέω.
«Εγώ να δεις ποσό το θέλω αυτό»λέει και με τα χέρια του ανοίγει τα πόδια μου.Τριβει το καβάλο του πάνω στο πολύ υγρό σημείο μου.Και μετά με μια κίνηση μπαινει μέσα.

Ο θεεε μουυυυ
Θα τρελαθώ σημεραααα

Τυλίγω τα πόδια μου γύρω του και ένιωθα τόσο ωραια που φώναζα το όνομα του ξανά και ξανά.Το νιώθω τόσο Ωραια μέσα μου.Βγαινει μπαινει γρήγορα και βάζω τα χέρια μου στην πλάτη του και τον γρατζουναω για να μην τσιριξω με όλο μου το είναι.

Αισθάνομαι να πλησιάζω την κορύφωση.

«Θα τελειωσω γαμωτο.Εισαι τόσο υγρή...»λέει και βλέπω το πρόσωπο του από άγριο να γίνεται ήρεμο μέσα σε λίγα δευτερα.

Ο θεε μου.
Ο θεε μου.

Αυτό ήταν...
Δεν έχω λόγια.

Ξαπλώνει διπλα μου και το βλέπω να προσπαθεί να βρει πάλι τον ρυθμό της αναπνοής του.

«Αυτό ήταν....»
«Ναι ήταν...»λέω.Δεν χρειάζεται να το πει.Αφου και εγώ το ίδιο νιώθω.

Μετά από λίγα λεπτά αναιβαινω εγώ πάνω του.Γελαει πονηρά.

Είναι που δεν ήθελε...

Ο Στεφανος με έχει κάνει ετσι.Οχι μόνο να τον θέλω σωματικά.Αλλα και εγκεφαλικά.

Καιρο τώρα.