Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 68 *Στεφανος (2) *

Κοιταω την ώρα.9.30.

Ζήτημα να κοιμήθηκα δυο ώρες όλο το βράδυ.

Μόλις κλείνω τα μάτια μου την βλέπω εκει.Νυφη.Στην εκκλησία.Να παντρεύεται τον Ανέστη.Και να είναι όμορφη,χαμογελαστή,
Έτοιμη να κάνει αυτό το τεράστιο βήμα στην ζωή της.

Και μετά ανοίγω τα μάτια μου και συνηδητοποιω ότι είναι όνειρο.Αλλα και ότι δεν θα αργήσει να γίνει πραγματικότητα.

Και ότι θα την χάσω.Θα την χάσω για πάντα.

Το ξέρω ότι δεν είναι δικιά μου.Εφυγα.Και φυσικά και θα συνέχισε με την ζωή της.Αλλα με τον Ανέστη;Και να παντρευτεί;Τόσο γρήγορα;

Παιρνω το μαξιλάρι και το βάζω στο πρόσωπο μου.

Θα τρελαθώ...
Μου το είπε και από χθες νομίζω θα τρελαθώ..

«Δεν κοιμάσαι»ακούω και βγάζω το μαξιλάρι και βλέπω την Ξενια να με πλησιαζει.Καθεται στην ακρη του κρεβατιού.Φορουσε ακόμα πιζαμες.

«Καλημέρα.Νομιζα σε πήρε ο ύπνος.Για αυτό δεν έφτιαξες πρωινό σκεφτηκα»λέει.Πρωινο.Σωστα.Που το έχω το μυαλό μου..;

Μάλλον σε αυτόν τον Ηλιθιο γάμο με αυτόν τον Ηλιθιο Ανέστη.

«Το ξέχασα.Τωρα σηκώνομαι»
«Δεν πειραζει.Εφαγα με τον Παρη.Εισαι καλά;Τα μάτια σου είναι μαύρα από κάτω...»λέει.
«Ναι ναι καλά είμαι.Απλα είχα δύσκολη νύχτα»
«Και δύσκολη ζωή...»προσθέτει.Τι;

Σηκώνομαι και ακουμπαω την πλάτη μου στον τοίχο.Ειναι κρύος.Νομιζω τώρα ξύπνησα.

«Τι εννοείς;Πως σου ήρθε αυτό τώρα...;»λέω.
«Στέφανε είμαστε καλά.Μετα από τόσο καιρό είμαστε καλά.Βρηκαμε σπιτι,εχεις το μαγαζί που πάντα ονειρευόσουν και εγώ είμαι χαρούμενη πραγμα που πάντα προσπαθουσες να κανείς,αλλά είναι καιρός να κανείς κάτι για σένα»λέει.Η εννιαχρονη αδερφή μου.

«Σίγουρα είσαι εννιά;»της λέω και γελάει.
«Έτσι μου εχεις πει»λέει εκείνη.
«Τα τακτοποίησες όλα αλλά είναι καιρός να τακτοποιήσεις και σε εσένα.»λέει σαν ποίημα.

«Τι;»
«Η Άννα θα κάνει λάθος αλλά εσυ θα την χάσεις πραγματικά.Πραγματικα μου είπε ή παντοτινά;Το ξέχασα...»λέει.

Φυσικά.Ποιος άλλος;

«Ξενια μου ο Παρης σου τα έχει πει να τα πεις αυτά έτσι;»της λέω.
«Δεν ξέρω τι εννοείς...»λέει και σηκώνεται.
«Που είναι;»
«Στην κουζινα»λέει τελικά.

Την έκανε σαν τα μούτρα του.

«Αλλά μην πεις ότι μπερδεύτηκα.Τοση ώρα μου τα μάθαινε.Πες ότι το κατάλαβες μόνος σου»λέει και παει στο δωμάτιο της.