Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 35 *Στεφανος*

Καθόμουν στο κρεβάτι και κοίταζα το ταβάνι.Οχι επειδή το ταβάνι είχε κάτι ενδιαφέρον.Απλα επειδή σκεφτόμουν.

Σκεφτόμουν τι εκανα.

Συνήθως σαν άνθρωπος δεν είμαι έτσι.Δεν κάνω τέτοια.Η χθεσινή ήταν τέλεια αλλά και τόσο λαθος.

Δεν θα μπορούσε να είναι κάποια τυχαια;Να την γνώρισα ακριβώς όπως είπε χθες;Στην βροχή.Να μην ήταν η Μαυριδη;

Ακούω το νερό από το μπάνιο να κλεινει και μετά από λίγο βγαίνει με μια πετσέτα γύρω της.

Έρχεται κοντά.
«Σε περιμενα να κάναμε μαζί μπάνιο ξέρεις...»λέει.Την κοιταω και μετά κοιταω πάλι το ταβάνι.

«Στέφανε;»λεει.
«Ετοιμάσου.Θα αργήσουμε για την επίδειξη σου»λέω.
«Τουλάχιστον δεν μου μιλάς στον πληθυντικό.Κατι είναι και αυτό»λεει.Δεν παίρνει απαντηση.Σηκωνομαι και βάζω ένα τζιν και ένα γαλάζιο πουκάμισο.

«Θα περιμένω έξω»λέω και πάω να φυγω αλλά με το χέρι της κρατάει την πόρτα.

«Άννα....»λέω.
«Το κάναμε δεν ξέρω και εγώ ποσες φορές και τώρα απλά θα φέρεσαι έτσι;»
«Αυτό δεν ηθελες;»λέω.
«Δεν είμαι καμία του δρόμου ξέρεις!»λέει και πάει στην άλλη μεριά του δωματίου.

Εντάξει το παράκανα.

«Δεν εννοουσα αυτό.Συγνωμη...»λέω.
«Και τι εννοούσες Στέφανε;Τι ακριβώς εννοείς;»
«Άννα τι θέλεις από μένα;»λέω.

«Εσένα!Θελω εσένα!»λέει δυνατά.
«Όχι δεν με θέλεις.Το εχεις κάνει και με τους προηγούμενους.Και τους διώξανε.Αυτο θες;»
«Να σε διώξουν;Όχι βέβαια...»λέει.
«Αυτό θα γίνει όμως!»λέω.

Βάζει τα χέρια της στα μαλλιά της.
«Στέφανε μπορείς να ξεχάσεις την δουλειά για λίγο;Δηλαδη μόνο τα λεφτά σε νοιάζουν;»
«Άννα έχω πολλά στο μυαλό μου για να έχω και αυτό»λέω.

«Στέφανε θέλω να είμαι μαζί σου.Δεν το καταλαβαίνεις αυτό;Θέλω.Να.Ειμαι.Μαζι.Σου.Γιατι περιπλέκεις τα πραγματα;»
«Δεν είναι τόσο εύκολα τα πραγματα όπως λες»
«Είναι.Αφου μου αρεσεις και σου αρέσω»λέει.

Μακάρι να ήταν τόσο απλά.

«Πες ότι απολύομαι οκ;Μετά;Μετά τι θα γίνει;Θα πάρει άλλον ο μπαμπάς σου να σε προσεχει και εγώ τι;»
«Σε παρακαλώ.Ακου με οκ;»λέει.

«Το ξέρω ότι κάποιες φορές κάνω σαν παιδί και δεν σκέφτομαι πριν μιλήσω.Αλλα Πειστεψε με όταν σου λέω ότι εκείνη η μέρα με την Ξενια ήταν η καλητερη εδώ και πολύ καιρό.Περασα τέλεια.Και ξέρεις γιατί;Γιατί ήμουν μαζί σου.Και ξέρω ότι και εσυ πέρασες καλά και ότι και εσυ νιώθεις αυτό που νιώθω και εγώ»λέει.
«Δεν έχει σημασία Άννα.Εχω μια αδερφή να μεγαλώσω και δεν έχω χρόνο για τέτοια»
«Τέτοια;»λέει.
«Δράματα και προβλήματα»
«Και ποιος σου είπε ότι θα είναι έτσι αυτό μεταξύ μας;»
«Το ξέρω.Ειμαι σίγουρος βασικά.Δεν έχω χρόνο για καπρίτσια μιας κακομαθημένης!»λέω.

Ίσως είμαι σκληρός αλλά πρέπει.Εχω τόσα στο κεφάλι μου.Χαζος είμαι να προσθέσω και αλλά;!

Με κοιτάει θυμωμένα και μετά παιρνει από την βαλίτσα της ρούχα και πάει πάλι στο μπάνιο.

Νευρίασε.

Μετά βγαίνει ντυμένη.

«Έξω.Η κακομαθημένη σου λέει να την περιμένεις έξω!»λέει και μου διχνει την πόρτα.
«Άννα....»
«Δεσποινης Μαυριδη!Για σένα είμαι η δεσποινης Μαυριδη!»λέει και ανοίγει την πόρτα.

Δεν με κοιτάει.
Κοιτάει άλλου.

Περπατάω και βγαίνω έξω και εκείνη μου κλεινει την πόρτα δυνατά.

Έτσι είναι Καλυτερα.

Χτυπάει το τηλεφωνο μου.
«Ναι;»
«Αδερφουλη!»άκουω την φωνη της Ξένιας.

Αυτή είναι η προτεραιότητα μου.Αυτη και καμία άλλη.Μονο η αδερφή μου.