Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 22 * Αννα*

Με πηγαινε σπιτι από την δουλειά όταν χτύπησε το τηλεφωνο του.

«Παρακαλώ;»λέει σοβαρά.

Σήμερα φενεται κάπως.Απο το πρωί.

«Ναι ο ίδιος»λέει.

Αυτό δεν ακούγεται καλό.

«Τι έκανε λέει;»λέει πιο δυνατά πλέον.Με ποιον να μιλάει άραγε;Η αλήθεια είναι ότι με ενδιαφέρει τώρα τελευταία.Οτι έχει να κάνει με τον Στέφανο με ενδιαφέρει για κάποιο λόγο.

«Το έκανε αυτό;Δεν το πειστευω.Ερχομαι αμέσως να την πάρω»λέει και το κλεινει.

Γυρνάει σε μένα.
«Δεσποινης Μαυριδη μπορούμε να κάνουμε μια στάση;Αν δεν ήταν επείγον δεν θα σας το ζητούσα...»λέει.

Αν ήταν άλλος θα έλεγα όχι.Τι με νοιαζει εμένα τι έχει συμβεί στην ζωή τους.Δεν θα χαλάω τον χρόνο μου για αυτους.

Αλλά με τον Στέφανο δεν με πειραζει.

«Ναι φυσικα»λέω και μου ρίχνει ένα χαμόγελο.

Φενεται νευριασμενος.Απογοητευμενος.
Και φυσικά φενεται να μην θέλει να μιλήσει.Και έτσι δεν του μιλάω ούτε εγώ.Παιρνω το κινητό μου και χαζεύω στο Ίντερνετ.

Σήμερα το πρωί είδα ένα ωραίο ντοκιμαντέρ για το Ιντερνετ.Πολυ ενδιαφέρον.Δεν ξέρω τι έχω παθει αλλά έχω φάει ένα κόλλημα τώρα τελευταία.Ισως γιατί δεν μαρεσει να ξέρει εκείνος πραγματα και εγώ να μην τα ξέρω.

Δεν κατάλαβα ποτέ φτάσαμε.

Ήταν ένα μεγάλο κτήριο.Νομιζω είναι σχολειο.Οχι σαν αυτά τα ιδιωτικά σχολεια που πηγαινα εγώ.Καμια σχεση.Σαν εκείνα που έχω δει στην τηλεόραση όταν βλέπει η Αντζέλικα καμία φορά.

«Θα χρειαστεί να μπω μέσα.Δεν ξέρω ποσό θα αργήσω...»λέει.
«Να έρθω μαζί σου;»λέω γρήγορα.

Τι να κάνω εδώ μέσα μόνη μου.Ηδη Βαρεθηκα.

«Δεν...δεν ξέρω..»λέει.
«Αν είναι πρόβλημα μπορώ να πάρω ένα ταξι και να πάω σπιτι»λέω αθώα.

Εντάξει όχι τόσο αθώα.
Η αλήθεια είναι ότι ξέρω ότι δεν θα το κάνει.Δεν θα με αφήσει να φυγω με ταξι.Ειναι καλός στην δουλειά του.Αυτο το έχω καταλάβει πλέον.

«Όχι.Οχι ταξι.Ελατε»λέει και βγαίνει και μου ανοίγει την πόρτα.

Περπάταγαμε μέσα.Δεν έχει παιδιά έξω ούτε φασαρία ακουγόταν.

«Τι ακριβώς κάνουμε εδώ;»
«Είναι το σχολειο της αδερφής μου.Με πήραν τηλεφωνο.Κατι έκανε από ότι φενεται»λέει.