Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 58 *Αννα*

Πριν ανοίξω τα μάτια μου γελάω.Το κάνω συχνά αυτό από όταν γνώρισα τον Στέφανο.Γελαω πιο πολύ.

Δεν τον βλέπω διπλα μου ομως.Γιατι δεν είναι διπλα μου;

Σηκώνομαι και φοράω το νυχτικό που φοραγα χθες πριν ξαπλώσουμε.Το έβγαλε φυσικά κατευθείαν αλλά δεν πειραζει.Την δουλειά του την έκανε.

Μαζεύω τα μαλλιά πάνω έναν κότσο και πάω στην κουζινα.Ακουω μουσική σιγανά και όταν μπαινω μέσα βλέπω τον Στέφανο με το μποξεράκι μόνο,να μαγειρεύει.

Και αυτό ακριβώς εδώ λέγεται ωραίο θέαμα...

Περπατάω και πάω από πίσω και τον αγκαλιάζω βάζοντας τα χέρια του στο στήθος του.Με τα χέρια του χαϊδεύει τα δικά μου και πλησιάζω να τον φιλήσω στον λαιμό.

«Καλημέρα...»λέω.
«Καλημέρα υπναρου.Κατσε.Φτιαχνω πρωινό»λέει.Δεν παραπονιεμαι.Καθομαι στον πάγκο ήσυχα και ωραια.

«Εχεις ώρα που εχεις ξυπνησει;»
«Ναι.Πολυ.Πηγα και στην θάλασσα εκανα μια βουτιά.Ξυπνησα τρέχοντας στο σπιτι.Νομιζα ότι μας πήρε ο ύπνος και θα αργήσει η Ξενια στο σχολειο»λέει.Γελαω.
«Ακόμα και εδώ την Ξενια σκέφτεσαι;»λέω.
«Πάντα την Ξενια σκέφτομαι...»λέει.Και αυτό είναι που κάνει τον Στέφανο,τον Στέφανο μου.Παντα προστατευτικός προς την αδερφή του.Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα κάνει όταν θα έχει το πρώτο της αγορι.

«Τι καλό μας φτιάχνεις σεφ Κυριακιδη;»λέω.
«Την σπεσιαλιτέ μου φυσικά.Ομελεττα»λέει.

Περιμένω να τελειώσει το μενού αλλά δεν λέει κάτι άλλο.

«Και;»λέω.
«Αυτό»λέει.
«Μόνο αυτό;»
«Και φρούτα.Πολλα πολλά πολλά όμως φρούτα.Το κόλλημα του Παρη με τα φρούτα...»λέει.

Ένα κόλλημα με τα φρούτα το έχει ο Παρης.Ειναι του στυλ «Παρη τι θες να πιεις;-Λίγο καρπούζι αν έχει...».

«Δεσποινης Μαυριδη...»λέει και αφήνει το πιάτο μπροστά μου.
«Με προσεχεις πολύ...»λέω.
«Στο είπα τότε.Θα σε προσέχω...»λέει.Και όντως το κάνει.Δεν θα μπορούσε κάποιον να με προσέχει Καλυτερα.Παντα να δει αν είμαι αρκετά ζεστη ή αν έχω φάει ή αν είμαι άνετα.

Με προσέχει με όλη την σημασία της λέξης.

Χτυπάει η πόρτα και τον κοιταω.
«Ποιος είναι τόσο νωρίς;»
«Δεν ξέρω.Για ντυσου.Μπορει να είναι οι φίλοι του Παρη πάλι...»λέει και πάμε στο δωμάτιο γρήγορα.Αυτος φοράει την φορμα και μια μπλούζα και εγώ μια ζακέτα του Στέφανου.

Πάει αυτός πρώτος και εγώ τον ακολουθώ από πίσω.

Όταν ανοίγει η πόρτα μπαίνουν μέσα πέντε άντρες.Με κοστούμια.Και μακάρι να έλεγα ότι δεν τους ξέρω αλλά τους ξέρω.Ειναι πολύ γνώριμα πρόσωπα.

Μετά βλέπω τον Αντρέα με τον μπαμπά μου.

Τέλεια!

Μια κοιτάει εμένα,μετά τον Στέφανο μετά πάλι εμένα.

«Άννα;»
«Μπαμπά.Πως με βρηκες;»λέω.Κοριο έχει βάλει στο κεφάλι μου;

«Είδαμε ότι το τηλεφώνημα ήταν από την Σαντα Ροζα και μόνο έναν έχουμε που μένει εδώ.Τι κανείς εδώ;Με αυτόν;»λέει δείχνοντας τον Στέφανο.
«Αυτός είναι ο Στεφανος.Και είμαστε μαζί»λέω.

Ούτε ο Στεφανος δεν το περιμενε αυτό.Σαν πολύ κράτησε μυστικό.Ας το μάθει ο μπαμπάς μου να τελειώνουμε.

«Εσυ δεν ντρέπεσαι;Για αυτό έφυγες από την δουλειά;Γιατί κοιμάσαι με την κόρη μου;»του λέει.
«Μπαμπά!»λέω.Δεν θέλω να του μιλάει έτσι.Δεν τον ξέρει όπως τον ξέρω εγώ.
«Εσυ σιωπή.Θα τα πούμε σπιτι εμείς!»λέει και γυρνάει στον Στέφανο.

«Κύριε Μαυριδη να σας εξηγήσω.Δεν έγιναν έτσι τα πραγματα...»
«Εγώ άλλο βλέπω!»
«Εγω την κόρη σας την....»πάει να πει.
«Εσυ την κόρη μου θα την αφήσεις ήσυχη!»του λέει δυνατά.

Ο θεε μουυυ..
Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό..

«Μπαμπά Αστον να μιλήσει...»λέω.
«Εσυ είπα σιωπή!Το σκας από το σπιτι για να είσαι μαζί του;Το ξέρεις ότι ανησύχησα;Αντρέα βαλτην στο αυτοκινητο»λέει και ο Αντρεας και μου δείχνει τον δρόμο.Κοιταω τον Στέφανο.Μου κάνει νόημα «Πηγαινε» και τότε μόνο πάω μέχρι την πόρτα.

«Θα αφήσεις τον κόρη μου ήσυχη.Καταλαβες;»φώναξε πριν φύγει.

Δεν ήθελα να γίνουν έτσι τα πραγματα.

«Μπαμπά...»
«Μην μιλάς Άννα!Με απογοητεύσες για ακόμη μια φορά!»λέει και μπαινει στο αμάξι του.Εγω μπαινω στου Αντρέα.

«Πριγκιπεσσα;Είσαι καλά;»με ρωτάει.
«Ήμουν καλά.Λιγο πριν έρθετε...»λέω και κοιταω το σπιτι καθώς απομακρυνόμαστε.

Πάει το Σαββατοκύριακο μου με τον Στέφανο.Παει.Και ξέρω ότι στο σπιτι θα υπάρξει πόλεμος.

Δεν με νοιαζει όμως.Ειναι καιρός ο μπαμπάς να καταλάβει τι θέλω στην ζωή μου.Να καταλάβει ότι χωρίς τον Στέφανο δεν μπορώ.