Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 14 *Αννα*

«Μπαμπά!»του φωνάζω.
«Καταρχήν κατέβασε το τόνο της φωνής σου.Σκεψου σε ποιον μιλάς!»λέει.

Φυσικά και θα έλεγε όχι.
Λέει ποτέ ναι;

«Μπαμπά θα πάω!»λέω.
«Όχι»λέει και συνεχίζει το φαγητο του λες και δεν συζητάμε.
«Μπαμπά δεν είμαι μωρό.Ειμαι αρκετά μεγάλη για να αποφασίσω μόνη μου για τέτοια πραγματα και σου λέω ότι θα πάω»λέω όσο πιο ήρεμα μπορώ για να του αλλάξω γνώμη.

«Είπα όχι»
«Και είπα ναι!»φωνάζω.

Τόσο κρατησει η ηρεμία μου.

«Καταρχάς δεν μαρεσει όλο αυτό που κανείς.Απο την αρχή δεν μου αρεσε.Το να κανείς δυο χρόνια μαθήματα να το καταλάβω αλλά τώρα και πρακτική;Σε μια μικρή εταιρία;Και τώρα να πας και στην Κουβα;Ποιος ο λόγος;»
«Μαρεσει.Αυτος είναι ο λόγος!»λεω.
«Δεν είναι λόγος αυτός.Να μου πεις να έρθεις στην εταιρία να μάθεις δυο τρία πραγματα να το κατάλαβω.Στο κάτω κάτω αυτό είναι το μέλλον σου»

Το Ηλιθιο και βαρετό μέλλον μου!

«Μπαμπά σταματά να είσαι τόσο καταπιεστικος πια!»λέω.
«Καταπιεστικος;Όταν χαλας χιλιάρικα κάθε μέρα δεν είμαι καταπιεστικος!»λέει.

Γυρνάω στον Αντρέα.
«Αντρέα πες του σε παρακαλώ...»τον παρακαλάω.
«Κύριε Μαυριδη λίγες μέρες είναι μόνο.Θα στείλω τον Στεφανο μαζί της και θα είναι μια χαρά»του λέει.

Τον Στέφανο;
Όχι όχι όχι.
Και τι θα πω στον κόσμο;
Αυτός ειναι ο σωματοφύλακας μου που τον έχει βάλει ο μπαμπάς μου να με προσέχει επειδή είναι επειχειρηματιας;
Όχι!

«Δεν τον ξέρω αυτόν τον Στέφανο.Δεν μαρεσει η ιδέα...»
«Μπαμπά!»λέω.
«Άννα θα με αφήσεις να φάω ήρεμος;»
«Όχι.Αντρεα πες του!»του λεω.

Ο Αντρεας ξέρει τα κουμπιά του απέξω.
Αν είναι κάποιος που μπορεί να τον πείσει είναι αυτός.

«Κύριε Μαυριδη θα τα κανονίσω όλα εγω.Δεν θα υπάρξει πρόβλημα.»λέει εκείνος.
«Καλά Αντρέα.Κανονισε τα εσυ»του λέει.
Πάω κοντά και τον αγκαλιάζω.

«Σου έχω πει ότι είσαι ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου;»λέω.
«Μόνο όταν σου κάνω τα χατίρια»λέει εκείνος.
«Ελαααα αφού το ξέρεις ότι σαγαπαω»λέω.

Μόνο αυτόν έχω άλλωστε.

«Το ξέρω.Και εγώ.Αλλα δεν μαρεσουν αυτά Άννα.Το μέλλον σου...»
«Ξέρω μπαμπά»λέω και τον κόβω.

Το μέλλον μου είναι η εταιρία του μπαμπά.
Το μέλλον μου είναι να συνεχίζω στα βήματα του.Να συνεχίζω αυτό που ξεκίνησε εκεινος.

«Να φάω τώρα;»λέει.
«Να φας»λέω και πάω να φυγω.

«Αντρέα είσαι ο καλύτερος...»του λέω.
«Κουβα ε;Να μου φέρεις ρούμι Πριγκιπεσσα.Λενε ότι φημίζεται η Κουβα για αυτό»
«Τότε σίγουρα θα σου φέρω...»λέω και βλέπω τον μπαμπά μου να πάει να φάει.Και βλέπω και τι.

«Δεν είναι καλό το σούσι ξέρεις.Ειναι κακό για την υγεία»λέω.
«Τι;Αφού πάντα σούσι τρώμε...»λέει.
«Καλά!Αν θες να εχεις παράσιτα μέσα σου φαε...»λέω και πάω πάνω αλλά όταν βλέπω την φωτογραφία της μαμάς μου στο σαλόνι σταματάω και πάω κοντά και την σηκωνω να την δω καλυτερα.

Ήταν πανέμορφη.

Και χαμογελάει.
Σε κάθε φωτογραφία χαμογελάει.

Λένε ότι μοιάζω σε αυτήν αλλά μπα.Καμια σχέση.Αυτη ήταν πιο όμορφη.

«Μου λείπεις μανούλα...»λέω αν και ξέρω ότι δεν μακουει.Σκουπιζω το δάκρυ που πήγε να πέσει και πάω πάνω.

«Δεσποινης Άννα...»ακούω.
«Τι είναι Ρούλα;»λέω.
«Ήρθε αυτό που παραγγείλατε»λέει και μου δίνει ένα κουτακι.

Ηρθε και ολας;

«Ενταξει Ρούλα»λέω και το παιρνω και πάω στο δωμάτιο μου.

Ανοίγω το κουτί και βγάζω το πρώτο που βλέπω και το βάζω στο dvd.

Για να δούμε αυτά τα ντοκιμαντέρ λοιπόν...