Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 9 * Στεφανος*

Αφηνει το πιάτο μπροστά.

«Σίγουρα κάνει;»λέω.

Μην την ακούσω από την πρώτη μέρα.
Ήδη έχω κάνει πολλά λάθη.

«Δεν υπάρχει πρόβλημα αγορι μου.Ετσι και αλλιώς όλο το προσωπικό εδώ τρώει.Τι νομίζεις;Όλη μέρα εδώ είμαστε.Δεν θα πεθάνουμε και από την πείνα»λέει και παιρνω το κουτάλι και ξεκιναω να τρωω.

Για να το λέει.

«Είστε χρόνια εδώ κυρία Αντζέλικα;»της λέω.
«Μην με λες Κυρια Αντζέλικα αγορι μου.Σκετο Αντζέλικα»λέει και μου φέρνει ψωμί.
«Εγώ το έφτιαξα το πρωί.Ειναι πολύ ωραίο.Ναι αγορι μου,είκοσι χρόνια έχω»
«Πολλά....»λέω.
«Ναι.Ηρθα όταν ήταν τριών η Αννα.Ηταν ένα υπεροχο παιδι...»λέει.
«Κακομαθημένο θα έλεγα»προσθέτω.

«Τώρα ναι αλλά τότε δεν ήταν.Ειχε την μαμα της και ήταν καμία σχέση»
«Που είναι η μαμά της;Χώρισαν;»
«Όχι.Πεθανε...»λέω και μου πέφτει το κουτάλι κάτω.

Τρέχει και μου φέρνει άλλο.

«Σοβαρά;»
«Ναι.Οταν ήταν δώδεκα....»λέει.

Και εγώ νόμιζα ότι λείπει ταξίδια ξέρω εγώ.

«Είχε καρκίνο και ότι και να έκαναν δεν μπορούσαν να την σώσουν.Τι και αν την πήγαν στους καλυτερους γιατρούς,δεν εφτανε.Αλλο ένα πράγμα που τα λεφτά δεν μπορούν να κάνουν...»λέει.

Πολλά πραγματα τα λεφτά δεν μπορούν να κάνουν.Να φέρνουν νεκρούς ξανά στην ζωή,να ξυπνάνε τον κόσμο από κώμα...

«Κρίμα»
«Ναι.Απο τότε ο μπαμπάς της γέμιζε το κενό με τα λεφτά.Οταν τα εχεις άφθονα δεν τα λυπάσαι,και νομίζεις ότι θα σε κάνουν ευτυχισμένο»
«Δεν είναι έτσι όμως...»
«Φυσικά και δεν είναι έτσι.Αλλα αυτή δεν φταίει.Χωρις μαμά και με τόσα λεφτά πως να μην γινεις κακομαθημένη»λεει.
«Και ο Μαυριδης;Δεν ξαναπαντρεύτηκε;»
«Όχι.Οχι ακόμα»λέει και τρωω και το ψωμί που μου έδωσε.

Πεντανόστιμο.
«Υπεροχο Αντζέλικα.Ουαου!»λέω με γεμάτος το στόμα.
«Ευχαριστω αγορι μου»λέει.

Μπαινει μέσα η Άννα και σηκώνομαι κατευθειαν και μασάω γρήγορα.

Τώρα βρήκε;!

«Κάτσε.Θα πνιγείς»λέει και κάθεται απέναντι μου.
«Αντζέλικα πεινάω»της λέει.
«Αμέσως αγαπη μου.Τι θες να σου φέρω;»
«Τι έχει;»λέει εκείνη.

«Έφτιαξα σούσι για τον μπαμπά σου.Θες;»της λέει και αυτή κουνάει το κεφάλι της.

Της τα αφηνει εκει πάνω και εγώ τελειώνω το φαγητο μου.Δεν μπορώ όμως να μην κοιταω αυτό που θα φάει.

Σούσι;
Σοβαρά τώρα;
Ποιος λογικός άνθρωπος θα φάει ώμο ψαρι;

Προφανως η λογική λείπει εδώ.

«Σε είδα ξέρεις...»μου λέει.

Πολύ παρατηρητική είναι.
Και αυτό δεν είναι καλό για μένα.

«Τι;Εχεις κάτι προσωπικό με το σούσι;»
«Πρόσωπικο όχι αφού μένουμε μακριά...»λέω.
«Δεν σαρεσει;»
«Δεν το έχω δοκιμάσει και ούτε πρόκειται»λέω.
«Γιατί;»λέει και τρώει.

Θα ξεράσω.

«Καλυτερα να φυγω...»λέω και σηκώνομαι.
«Ρωτησα κάτι.Ειναι αγένεια να μην απαντάς!»λέει.
«Ο σολομός του Ατλαντικού και η θαλάσσια πέστροφα που ψαρεύεται στις θάλασσες ή σε ποτάμια θεωρούνται επικίνδυνα να έχουν μολυνθεί με κάποια είδη παρασίτων...»λέω και με κοιτάει με ανοιχτό το στόμα.
«Εννοεις....»λεει.
«Ναι.Σαν σκουλικι»λέω και φτυνει στο πιάτο της αυτό που είχε στο στόμα.

Αυτό και αν είναι αγένεια!

«Στέφανε.Να σου πω λιγο...»λέει ο κύριος Άντρεας και βγαίνω από την κουζινα και τον ακολουθώ.

Με κοίταζε περίεργα.
«Όλα καλά;»λέω.
«Τώρα το έμαθα.Λυπαμαι...»λέει.

Τι;
Τόσο ήταν;
Με διώχνουν;

«Ποιο πραγμα;»λέω.
«Για τους γονείς σου.Που πέθαναν...»λέει.
«Πως...;»
«Πρέπει να μαθαίνουμε για την ζωή όλων όταν δουλεύουν εδώ.Θα πρέπει να ήταν δύσκολο.Να χάνεις τους γονείς σου την ίδια μέρα...»λέει.
«Δεν τους έχασα και τους δυο.Η μαμά μου δεν πέθανε!»λεω.
«Μα έμαθα...»
«Δεν πέθανε.Η μαμά μου ζει.Ειναι σε κώμα αλλά ζει»του λεω.

Ναι ο μπαμπάς μου πέθανε.Δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό αλλά η μαμά μου ζει.Ειναι σε κώμα αλλά θα ξυπνησει.

Πρέπει να ξυπνησει.
Για την Ξενια πρέπει να ξυπνησει.

Και θα ξυπνησει!