Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 17 *Στεφανος*

Έφυγε!
Έφυγε και δεν την βρίσκω πουθενά!

Της είπα να περιμένει και έφυγε!Θα με σκοτώσουν!Εκτος ότι θα με διώξουν θα με σκοτώσουν και ολας.Και θα με ρίξουν σε κανα χαντάκι και δεν θα με βρουν ποτέ!

Και η Ξενια;

Που στον καλό είναι;!

Μπαινω στην μόνη καφετερια που δεν είχα μπει και την βλέπω με μια παρέα να γελάει.

Θεε μου!
Την βρήκα!

Καθομαι σε ένα τραπέζι λίγο πιο μακριά ώστε να μην με δει αλλά αρκετά κοντά ώστε να την βλέπω.

Παιρνω τον κατάλογο.

Δεν πάμε καλά!
Τις τιμές είναι αυτές;

«Τι να σας φέρω;»λέει ένας σερβιτόρος.
«Νεράκι»λέω.Με κοίταζε περίεργα.
«Μόνο αυτό;»
«Ναι μόνο αυτό»λέω και φεύγει.

Βλέπω απέναντι της αυτήν την Αιμιλια που είχε έρθει σπιτι της.Και άλλη μια κοπέλα,και διπλα της ένα αγορι.

Πλουσιόπαιδα.
Φενεται από μίλια μακριά.

Βγάζω το κινητό και παιρνω τον Ηλία.
«Έλα ρε»
«Θέλω μια χάρη.Αρκετα μεγάλη»λέω.
«Τι είναι;»
«Θα πάω για δουλειά στην Κουβα για λίγες μέρες και θέλω να προσεχεις την Ξενια.Να κοιμηθει εκει και να την πηγαινεις σχολειο...»λέω.
«Και το ρωτάς ρε;Εννοείται.Χαρα μας»λέει.

Έχω ένα φίλο αλλά είναι λες και έχω δέκα.

Ήταν εκει πάντα.Οταν πέθανε ο μπαμπάς μου,όταν έμαθα για την μαμά ότι είναι σε κώμα.Ακομα θυμάμαι όταν δεν δούλευα και δεν είχα στον ήλιο μια,ήρθε σπιτι με πολλές σακούλες με πραγματα από το σουπερμάρκετ.

Τέτοιους φίλους σπάνια τους βρίσκεις.

«Κουβα ακούω.Δουλευεις ή μας δουλεύεις;»λέει και δεν μπορώ να μην γελάσω με αυτό.
«Δουλεύω ρε...»
«Κοιτά κοιτά που θα πας Κουβα.Δεν με περνεις και εμένα;»λέει.

Δεν το είχα σκεφτεί πριν...
Τώρα μου ήρθε...

«Με αεροπλανο πάμε στην Κουβα έτσι;»λέω.
«Ε ναι.Με τι;Με αερόστατο;Τι ήταν αυτό που είπες τώρα...»λέει δεν άργησε να το καταλάβει και αυτός.

«ΜΕ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΟΟΟΟ!!!»φωνάζει.

Εντάξει είναι βλακεία αλλά δεν έχω μπει ποτέ σε αεροπλανο.Και δεν είναι ότι φοβάμαι ακριβώς απλά κάπως....

Εντάξει ίσως φοβάμαι λίγο.

«Αυτό θα έχει πλάκα.Θα ήθελα να ήμουν σε μια γωνία να σε έβλεπα...»λέει.