Θα Σε Προσέχω (#1 Σαντα Ροζα)

Κεφαλαιο 11 * ΣΤΕΦΑΝΟΣ *

Δεν καταλαβαίνω τι κάνω εδώ.
Αλήθεια.

Σε ρούχα να το καταλάβω.
Σε παπούτσια να το καταλάβω.
Σε καλιντικα άντε και εκει να το καταλάβω.

Αρα σε μαγαζί με εσώρουχα;

«Να περιμένω έξω;»της φωνάζω.
«Όχι.Θελω την γνώμη σου»λέει από τα δοκιμαστήρια.

Την γνώμη μου σε τι;
Στα εσώρουχα;

Γελάει η πωλήτρια.
«Κοπέλα σου;»

Ναι καλά!

«Όχι»λέω.
«Ταιριαζεται πάντως...»λέει.

Παρά πολύ!
Αυτή για βραδινό τρώει σούσι και εγώ σουβλάκι.

«Λοιπόν...;»ακούω και γυρνάω να την δω.

Δεν φόραγε ρούχα...
Κανένα...
Μόνο εσώρουχα...

«Πως σου φενεται;»λέει.

Ξεροκαταπίνω.
«Μια χαρά»λέω και γυρνάω την πλάτη μου.

Την βιτρίνα!Καλυτερα να δω την βιτρίνα!

Η βιτρίνα δεν έχει πλούσιο μπαμπά,που μπορεί να με αποκεφαλίσει αν το δει αυτό.
Προτιμω την βιτρίνα.

«Τι ακριβώς κανείς;»λέει από πίσω μου.
«Περιμένω να τελειώσετε για να φυγουμε δεσποινης Μαυριδη»λέω.

Τι δεσποινης δηλαδή...
Με αυτά που είδα μόνο δεσποινης δεν είναι...

«Σε έφερα για να μου πεις την γνώμη σου Στέφανε!»λέει.

Σοβαρολογει τώρα;

«Το έκανες αυτό και με τους προηγούμενους που δούλευαν για σένα;»της λέω.
«Για σένα;»με ρωτάει.
«Για σας.Εννοω για σας»διωρθωνω.
«Φυσικά και το έκαναν.Αφου θέλω δεύτερη γνωμη»λέει λες και εγώ είμαι αυτός που λέω κάτι περίεργο.

Αυτή η συζήτηση δεν θα βγάλει καπου.

«Σαρεσει δηλαδή;»λεει.
«Μια χαρά είναι»λέω.
«Πάω να βαλω και το άλλο και μου λες μετά»λέει και μπαινει μέσα.

Γυρνάω το κεφάλι μου και την βλέπω να  περπάταγε προς τα μέσα.

Το φοράει,δεν το φοράει δεν κάνει και διαφορα.

Είναι και μαύρο...
Μαρεσει και το μαύρο...

Γυρνάω πάλι το κεφάλι μου.

Ας συγκεντρωθώ στην δουλειά μου.
Που αυτήν την στιγμή δεν ξέρω και ποια ακριβώς είναι.

Πάντως ο κύριος Αντρεας δεν μου είπε ότι θα πρέπει να κάνω και τέτοια.

«Αυτό;»λέει.

Ο θεεε μουυυυ

«Στέφανε;Για να το δεις πρέπει να γυρίσεις ξέρεις...»λέει ειρωνικά.

Χερω πολύ...

Γυρνάω σιγά σιγά το κεφάλι μου.

Κόκκινο.
Ενδιαφέρον.

«Τι λες;»λέει και γυρνάει την πλάτη της να δω και το πίσω μερος.

Ή εγώ αρχίζω να ζεσταίνομαι ή.......

Ποιον κοροϊδεύω;
Αυτή το κάνει αυτό.

«Γη καλεί Στέφανο!!!»λέει.

Ποια γη και ποιος Στεφανος...

«Καλό είναι»
«Αλλά;»λέει.

Δεν το πειστευω ότι θα το πω αυτό.

«Το μαύρο να παρετε»λέω σιγά.
«Το μαύρο λες;»
«Μμμμ»λέω και ανοίγω το πουκάμισο λίγο γιατί νιώθω κάνει ζεστη.

«Στέφανε;Όλα καλά;»λέει και πλησιαζει.
«Ναι ναι ναι καλά.Ναι»λέω.
«Κοκκινησες...»λέει.

«Απλά εχει...»λέω και την βλέπω πως έχει σκύψει μπροστά μου.

Ναι!Με το σουτιέν!

Κάπως το λένε τώρα αυτό...το ξέχασα...

«Ζεστη.Εννοεις κάνει ζεστη»λέει.
«Ναι αυτό.Ναι»λέω.
«Μάλλον φοράς πολλά ρούχα.Κατι πρέπει να κανείς με αυτό...»λέει και γυρνάει και πάει μέσα.

Εντάξει πάλι την κοιταω καθώς μπαινει μέσα.

Και εκτός ότι είναι κουκλάρα και αυτά τα εσώρουχα ήταν....ουαου,είναι και γυναίκα.Θηλυκο.

Και αν και 26,η σεξουαλικη-βασικά γενικά η προσωπική- μου ζωή είναι αορατη.

Δεν έχω κοπέλα γιατί δεν έχω καιρό για κοπέλα.Επρεπε να δουλεύω και τον μόνο ελεύθερο καιρό που έχω να τον περναω με την Ξενια για να μην νιώθω ασχημα ότι την αφήνω όλη μέρα με την γειτόνισα.

Το μόνο θηλυκό στην ζωή μου λοιπόν είναι η Ξενια.