Imaginary Boyfriend: Lovelle Ponce

IMAGINATION 29

• CHAPTER 29 •

Isang linggo na ang nakalipas mula nung tumira kami dito at today, ang first day ko sa DABH.. Geez kinakabahan ako.

"Hoy ash gray!" Tawag ko sa kanya at mukhang nag sspace out pa habang nakatingin sakin. Tss. Problema nito.

"Okay na ba?" Tanong ko sa kanya. Dahan dahan siyang tumango. Ngumiti ako at muling tinignan ang ayos ko sa salamin.

This days medyo nag iimprove yung mukha ko, Im happy to say, na gumaganda na ko! Ekk! Madaming beauty products dito at di aircon pa! Less haggard!

Yung mga pimples ko nawawala na rin unti unti at bilang na lang sa limang daliri ko ang natitira.

"Hoy ash gray!" Tawag ko muli sa kanya, agad naman siyang tumingin sakin. "Abot mo nga yun!" Utos ko habang nakaturo sa gray vest na uniform din namin.

Agad naman niya iyon inabot, at habang isinusuot ko iyon ay napaisip ako. "Hmm, ano bang pangalan mo? Kasi kung ano ano na lang ang kasi ang natatawag ko sayo." Sabi ko sa kanya.

Inayos ko ang ang vest ko. "Ha? Di mo na maalala? Sa bagay, nakalimutan mo nga ko, pangalan ko pa kaya.." Pag dradrama niya. Kunot noo ko siyang tinignan, sasabi nito.

"O sige, sabihin na lang natin na wala kong pangalan, oh ngayon. Bigyan mo ko ng pangalan." Bored na sabi niya. Lalong nangunot ang noo ko.

"Anong sabihin? Siraulo ka ba?! Pano ka mawawalan ng pangalan e—"

"Aish! Kasi nga imagination mo lang ako, at o sige. Wala nga akong pangalan kaya ngayon bigyan mo ko ng pangalan." Mukhang inis na sabi niya.

Di na ko sumagot ng pabalang at tinitigan na lang siya. Pangalan?

Ash gray hair..

Ash Gray eyes...

Ash Gray shirts...

Silver gray like watch...

Silver gray like necklace...

Ash..

"Ah! I have a name!" Sabi ko. Ngumiti siya.

"Ano yun?" Masiglang tanong niya.

"Ash!" Sagot ko, natigilan siya at natulala sakin. Nagtaka naman ako. "Why? Don't you like it? It suits you, you have does ash gray things around you, and Ash Gray is too long so to make it short, I'll call you Ash." Paliwanag ko.

Muling nag liwanag ang mukha niya. "I like it.. No—I love it! You have the exact name! I wish you remember." Masayang sabi niya.

Tatanungin ko pa sana siya pero bigla na lang pumasok dito si Heartler, kaya hayun, nawala siyang bigla, why do he need to disappear kung di naman nila siya nakikita?

Ugh! Whatever!

Dumiretsyo ako sa kulay pulang kotse na di ko alam yung model, nandoon na si Heart at ayos na ayos ito.

Bagay sa kanya yung uniform, and he really look so innocent with his vest.

Nag simula nang umandar ang sasakyan at 15 minutes lang ay nakarating na kami sa DABH, Huminto kami sa parking lot ng DABH di kalayuan sa school.

Sabay kaming lumabas ni Heart at nag lakad papunta sa gate nito. Napahinto ako saglit.

This is it.... My new life begins..

>.<