Imaginary Boyfriend: Lovelle Ponce

IMAGINATION 44

• CHAPTER 44 •

Halos maiyak ako sa hiya kanina nung sinigaw ko iyon, bigla na lang naglaho si Ash at that's the moment I find out na nasakin na pala ang atensyon nilang lahat.

Inakala nilang sinigawan ko si Mam kaya eto ako ngayon, nag mamakaawa kay Mam na patawarin ako.

"No, Ms. Angela. I'll tell your mother about this. You dont have a reason to shout on me." Sabi ni Mam. Pinunasan ko naman ang luha ko at tumayo mula sa pagkakaluhod.

"Mam! You got it wrong! Di po ikaw ang sinisigawan ko.." Depensa ko. Napailing naman si mam.

"Stop it Ms. Angela, you'll be punished by doing this.. Kahit na ikaw ang soon to be taga pag mana ng school na ito, para di maging unfair sa iba, kailangan mong maparusahan." Sabi ni Mam.

Lalo akong naiyak, bwiset talaga yung Ash Gray na iyon! Wag na wag siyang mag papakita sakin! I'll kill him when I see him!

Pinalabas na ko ni Mam matapos iyon, nakakainis! Pinabalik niya rin ako sa room at pagtapak na pag tapak ko pa lang dito ay bulungan na agad ang narinig ko.

"Ano ba yan, kala mo kung sinong mabait eh salbahe rin pala."

"Bait baitan!"

"Walang galang!"

"Ampon lang yata yan eh, walang Argebaht na madumi ang ugali."

"Santo-Santina!"

"Demonyo rin pala."

Napayuko na lang ako, nahihiya ako, sobra. Nawala lahat ng tapang ko, nakakinis! Bakit ganito!

"WHAT THE HLL! SHUT UP, STOP MAKING NOISE!" Natahimik ang lahat ng sumigaw ang kambal ko. Thanks to him!

Nagmamadali akong nag lakad papunta sa tabi niya. Tinignan niya lang ako at alam kong gusto niyang mag tanong pero di niya magawa dahil alam niya gusto ko munang manahimik ngayon.

Tumungo na lang ako sa desk ko. Shit this sadness! Ayoko sa lahat yung may galit sakin eh, oo tapang tapangan ako, pero di ko kaya ihandle yung ganito karami!

Nakakainis!

*****

"Are you sure?" Tanong ni Heart, asking kung talaga bang gusto ko na mauna na siya.

"Yeah, kaya ko naman." Sagot ko na lang at inayos yung bag ko. Narinig ko ang pag buntong hininga niya. Siguro ay nag dadalawang isip yan dahil sa nanyareng pag saboysakin ng spaghetti kanina.

"Okay fine, basta siguraduhin mo lang na wala kang galos pag uwi mo ha." Paalala niya at saka lumabas, I was left alone here.

Ako na lang mag isa. Binilisan ko nang mag ayos ng gamit ko dahil ako na nga lang ang natirang mag isa hanggang sa marinig ko ang pag sarado ng pinto.

Agad akong napalingon doon. Whut the hll?! Agad akong napatakbo doon. It's looked!

"Shit." Nasabi ko na lang, narinig ko ang mahinang pagtawanan sa labas. Dmn you!

Sinipa ko na lang yung pinto sa inis. Bwiset! Napaupo na lang ako sa sahig at sumandal sa pintuan.

Naiinis ako, di ko naisip na may ganitong klaseng estudyante pala sa private, akala ko demonyo na ang mga tao sa public, pero mas may dedemonyo pa pala sa kanila!

Naiyak na lang ako, ganito ba ka big deal yun para sa kanila?! I just spend my 10 minutes in crying. Hanggang sa naramdaman kong may yumakap sakin.

"Im sorry, please.. Don't be hurt..." As soon as I heard his voice, naramdaman ko agad na may nag cacare sakin, kahit na sobrang galit ako sa kanya at di ko siya gustong makita...

Why do I still feel this? Na safe ako sa kanya, even though siya ang dahilan ng lahat ng 'to?

Kumalas siya sa pagyakap and I stare with his pair of ash gray eyes. I don't know why, but his eyes were covered of sadness.

Also, he looks so tired. "Don't worry, I'll fix this." Sabi niya at bigla na lang siyang nag laho at as soon as nawala siya, naririnig ko na may nag bubukas na ng pinto.

Napatayo ako, hinintay ko ang pagbukas ng pinto, and I was a bit confuse ng makita ko kung sino ang tumulong sakin.

Yung weird girl na nakakita sakin na kausap si Ash. "Come with me." She said at nauna ng maglakad.

O.o?