Imaginary Boyfriend: Lovelle Ponce

EPILOGUE

• EPILOGUE •

Sa ibang panahon, sa ibang dimensyon, dalawang tao ang muling nag tagpo at binuo ang panibagong storya.

Someone's P.O.V

Pinagmamasdan ko ang school na papasukan ngayon, unang araw ko sa DABH kaya nakakaramdam ako nang kaba. Im already a Grade 12 student at bagong lipat lanf ako sa DABH.

This day, September 17 ang first day ko dito.

Pansin ko ang mga babaeng nakatingin sakin at nag bubulungan. Well, sanay na kong titigan, it's either dahil kakaiba ang itsura o o gwapo ako.

Dumiretsyo ako sa Guidance Office para malaman ang section o sched ko, you know transferee ako eh.

"Excuse me Mam." Pagpapasintabi ko.

Lumingon naman sakin si Mam Ynzejo, the principal of this school. Tinignan niya ko mula ulo hanggang paa.

"Well, I guess you're Mr. Ash Gray Foncejo?" Nakangiting tanong nito.

Napakamot ako sa batok ko, well it's easy to tell because of my looks, my name really suits me well, and I love it. Im thankful na iyon ang pangalan ko, well thanks to my parents.

"Sit down Mr. Foncejo." Utos nito. Umupo naman ako at nilibot ang tingin sa kwartong ito.

"So it's true.. You're really Ash Gray, Ash Gray Hair and Eyes.. Is it really natural? You know naman na bawal dito ang ibang kulay nang buhok kung di natural." Pag papaalala ni Mam.

Well, Im use to it, on my past schools yan din ang tanong nila, even my parents and relatives, di rin naniniwala kahit na nakita na nilang kulay Ash Gray talaga ang mata ko even though nakita na nila pag kalabas ko kay Mommy.

And also, nakita nila kung pano tumubo ang Ash Gray kong buhok noong baby pa ko. Kahit nga ako ay nag tataka kung pano nang yari yun eh.

Both of my parents we're half Filipino and American, and sa angkan namin, kulay blue, green and brown eyes lang ang meron.

Also in our hair, kulay blonde, brown or black lang, so di talaga kapanipaniwala plus the fact na di normal na mag karon ka nang natural ash gray na buhok.

Kaya di ko masisisi ang mga taong di makapaniwala kaya lagi akong nag dadala nang evidence.

Nilabas ko ang pictures ko noong baby pa ko hanggang sa pagtanda. Tinignan iyon ni Mam Ynzejo.

Tumango tango siya. "Well, okay I believe it." Sabi nito at binalik sakin ang pictures.

Nakangiti niyang inabot sakin ang papel kung nasan nakalagay ang sched at section ko. Tumayo na ko.

"Thanks mam." Sabi ko at lalabas na sana nang mag salita si Mam Ynzejo.

"By the way, bagay sayo yang uniform." Then she laugh. Napangiti na lang rin ako at lumabas na, well I could say. Kakulay nang buhok ko 'tong uniform namin eh.

******

10 minutes before the class, hinanap ko na ang room ko using the map that Mam Ynzejo gave me.

Nahihirapan nga ako dahil ang laki laki nito at di malaman kung saan ito hahanapin, bakit ba kasi di na lang ininuro ni Mam-

"Ah sh*t!" Nabitawan ko ang mapa ko dahil sa may nakabangga ako, I saw a girl at the sun light, nakaupo siya dahil siguro sa malakas na bangga.

Di ko maaninag ang mukha niya dahil sa sun light. Inabot ko ang kamay ko sa kanya, offering her a help.

"Sorry, Let me help you." Sabi ko, pero imbis na tanggapin na lang niya at mag pasalamat sinigawan niya pa ko.

"No thanks! Di ako humahawak nang germs! Yak! Pwede ba lumayo ka sakin kadiri ka!" Sigaw nito at siya na mismo ang nag tayo sa sarili niya.

Pinagpagan pa nito ang sarili niyo at nang tumingin siya sakin, I was stunned.

"L-lovelle.." My mouth suddenly move at lumabas ang pangalang iyon. Nangunot ang noo nito.

"Lovelle?! What the?! Di mo ba ko kilala?! Germs ka talaga! At para lang malaman mo, ako si Angela Janax Argebaht, and not Lovelle kung sino mang yang panget na Lovelle na yan!" Sigaw niya at umalis na sa harap ko.

Natulala lang ako sa likod niya, napahawak ako sa puso ko, ang weird nang tibok niya.

At... Sino si Lovelle? Ano yun? Kusa na lang siyang pumasok sa isip ko at nasabi ko..

Who is Lovelle? And why do I feel something with that girl?

What really happen?

THE END

September 16 2018 - October 23 2018
Thank you :>