Imaginary Boyfriend: Lovelle Ponce

IMAGINATION 67

• CHAPTER 67 •

5 days later..

GRITCHELLE SANTOS
APRIL 18 19XX - JUNE 24 20XX

Tahimik kaming umiiyak habang tinitignan ang malaking tarpaulin na iyon sa di kalayuan.

"L-let's go." Malungkot na sabi ni Heart, pinunasan ko na lang ang luha ko. Nag umpisa na mag drive si Heart.

I really can't believe this.. Last 5 days at 3:36 am, my very best friend just died.. Oo, wala na si Gritch.. Also we can't go to her funeral dahil galit samin ang mama ni Gritch dahil kami daw ang dahilan nang lahat nang ito.

I just started to cry again. Naramdaman kong may humahaplos sa buhok ko kaya napatingin ako sa tabi ko.

It's Ash, I just smile, Im so lucky to have him, kahit papano ay sumasaya ako dahil nandito siya.

This days siya ang comocomfort sakin, isinandal ko na lang ang ulo ko sa balikat niya.

Now I feel relax.. Ilang minuto sa ganong posisyon nakarating na kami sa paroroonan.

Sa ospital, naka confine kasi si Loisa, muntik na rin siya mawala samin dahil sa walang utak niyang ina.

She is now under observation, It's good na bumubuti na ang kalagayan niya. Nauna nang lumabas si Heart at pinagbuksan ako nang pinto, biglang sumalubong sakin si Daze at inalalayan akong tumayo.

Well, na sprain kasi ang right foot ko dahil na tapilok nga ako at pwinersa ko parin siyang itakbo kaya eto na maga lalo.

"How was it?" Tanong ni Daze. Tinignan ko lang siya, at mukhang nakuha niya ko kaya ngumiti siya nang malungkot.

This days isa din siya sa comocomfort sakin. Kung wala si Ash siya ang nandyan.

Inalalayan niya ko maglakad sa tulong ni Ash na masama ang mukha marahil dahil kay Daze.

Kahit papano ay natutuwa parin ako dahil sa kanya. Pinapasaya niya ko. Napatingin sakin si Ash. "Bakit ka nakangiti?" Painosenteng sabi niya kahit na alam kong nababasa niya ang iniisip ko.

"Ayaw mo ba?" Tanong kong nakalimot na di lang kaming dalawa ang nandito.

"Huh?" Nabaling ang tingin ko kay Daze. Painosente akong tumingin sa kanya.

"Huh?" Gaya ko na lang. Nangunot ang noo niya.

"Wala ka bang sinabi?" Tanong niya, umiling ako. Napatango na lang siya kaya dumiretsyo na lang akong tumingin sa dinadaanan.

"Masaya kong masaya ka.. Lalo na kung dahil sakin pa." Bulong nito. Napangiti tuloy ako.

***

Apat na araw ang lumipas nang muli akong pumasok sa school, kagagaling lang din kasi nang paa ko at di pa ko nakakaget over sa pag kamatay nang mahal kong kaibigan.

"Love, di na talaga sasama satin si Ayu?" Tanong ni Daze na nasa tabi ko. We just saw Ate Ayu, mag isang kumakain sa di kalayuang table.