PRENSESİN DÖNÜŞÜ -[DEK]

Bölüm-39

Somebody Else, The 1975

Sunsetz, Cigarettes After Sex

Kimse seni benden alamaz.

●○●

BÖLÜM - 39

Salona yakın olan misafir odasına yavaş adımlarda ilerledik. Kapının önünde durup konuşmaları dinlemeye başladık. İçeride dört tane adam gözüküyordu. Kırılma sesi gelince ikimizde sessiz kaldık.

"Kızın buraya daha önce gelmediğini nereden bilelim?" Ne yani konu ben miyim? Burun çekme seslerinin üvey annemden geldiğine adım kadar eminim. Siz de kimsiniz? Az önce konuşan adam yeniden konuştu. "Sarah' ya doğruluk iksirini enjekte edin!"

"Hayır! Sarah'ya dokunmayın! Bana enjekte edin!" Üvey babam yani James'in itirazı beni gülümsetti. Bu durumda nasıl gülümseyebiliyorum? Hala karısına laf geçirtmiyor. Kahkaha sesleri tüm evi sarıyordu.

"James , altı üstü doğruluk iksiri enjekte edeceğiz.. Kahraman koca rolünü oynamana gerek yok. Sadece sorularımızın yanıtını alıp geri gideceğiz. Tabi, bir daha ki ziyaretimiz ne zaman olur bilemem. Bakmışsın akşam yeniden gelmişim ya da yarın sabah kahvaltı da size eşlik etmek için gelmişim. Kont Oren, kobrayı istiyor. Ve biz onu bulana kadar rahat durmayacağından emin olabilirsin. Zaten yalan söylerse olacak en kötü ihtimal kendi kanında boğulması. Şimdi söyle bakalım..."

Kendi kanında boğulmak mı? Bu iksirler nasıl etkiler yapıyor böyle. Kesinlikle yapacağım son şey büyücü ile kavga etmek. "Sarah senin gerçek adın mı?"

"Dünyada kullandığım isim." Alkış sesleri yükselince tüylerim diken diken oldu. Ne demek dünyada ki ismim?

"Güzel... Şimdi sorduğum sorulara evet hayır şeklinde yanıtlar vereceksin. Kobra götürüldükten sonra hiç sizi ziyarete geldi mi? Hiç gördün mü?"

"Hayır."

"Onu özlüyor musun Sarah"

"Evet." Aralarında beş dakikalık bakışma geçtikten sonra sandalyeyi Sarah' nın karşısına koyup oturdu. "Bana Kobranın zayıf noktasını söyle." Tamamen soru cevap ilerliyorlar. "Annabeth her zaman soğuk bir çocuk oldu. Arkadaşlara hiç ihtiyaç duymadı. Onun zayıf noktası yok!"

"O zaman şimdilik görüşürüz Amber. (Sarah'nın gerçek adı.)"

Gerçekten bu evde ne doğru? Arkaya doğru küçük adımlarla geriledim. Elimle işaret verip dolabın yanına kadar geriye doğru kırılan vazo ile durdum. Otomatik kapanan gözlerimi açıp sesin kaynağını aradım. İvan'ın yanında on birinci yaş günümde anneme zorla aldırdığım, saat fuarında ki vazoyu görünce gözlerim doldu. Adım sesleri duyunca ayağa kalkıp dolabın yanında ki boş alana girdim. İvan da gelip yanımda önümde durdu. Adım sesleri gittikçe yaklaşırken tek yapabildiğim nefesimi tutmak oldu. Bu da ne kadar işe yarayacaksa!