PRENSESİN DÖNÜŞÜ -[DEK]

Bölüm - 76

Merhaba!

Hey! Sen, evet sen.

Bölümü okuduktan sonra yıldızlamayı unutma!

Şimdi, iyi okumalar dilerim sana. :)

●○●

BÖLÜM - 76

Şimdi diğerlerine bakma fırsatı edinmiştim. Simit resmen gözlerimi açtı. Tüm herkes burada? Gerçi annem de demişti, doğru ya. Yanımdaki hareketlilikle irkilip, kalan son lokmamı ağzıma attım. Aynalara yaslanıp ağrıyan boynumu çıtırdattım. En az on dakikaya kızların yanında olmam lazım, burada değil.

"Evet gençler! Bugün ilk balo için çalışacağız." Yok, dayanamıyorum. Onlar bana bu kadar destek olurken şuan dansla ilgilenemem. Kızlar her şeyden önce gelirler. Hızlıca kalkıp kapıya ilerlerken arkamdan hareketlilik olduğunu anlamıştım. "Nereye?"

Nereye olabilir acaba? Kapıyı arkamızdan kapatıp sıkıntıyla ona döndüm. Tuttuğu kolumu kendime çekip cebime koydum. Kol tutmak gibi huyu vardı sanırım. Gıcık olunacak huy.

"Lena'nın bana ihtiyacı var Matt. Benjamin geceye doğru idam edilecek." Konuşurken çoktan sarayın kapısına gelmiştik. "Dansa hazırlanmamız gerek ama?" derin nefes verip adımlarımı durdurdum. 'Bağırmama veya sinirlenmeme gerek yok. Sakin ol sadece.' Çok doğru, kendimi kontrol edebilirim.

"Ben neden seninle dans eşiyim Matt?" Omuz silkip gülümsedi. "Bilmem, öyle denk geldi bu sefer." Ağrıyan başımı ovalayıp gözlerimi açtım. "Bak, gece dans odasına buluşalım tamam mı? Zaten yatkınım hareketleri hemen ezberlerim. Ama şuanda olmaz. Anlaştık mı?" Onaylarken daha fazla durmayıp ilerideki arkadaşlarıma koştum. Lanet olsun, onları nasıl bu halde bırakabilirim ki? Lena'yı nasıl kırmadan söyleyebilirim? Elena ve JJ hızla yanıma gelip iki kolumdan tutup durdurdular.

"Ona gerçeği mi anlatacaksın?" Ciddi olamazlar herhalde. Kıza yalan söyleyecek değiliz. İkisine de şaşkınlıkla bakıp kollarımı çektim. Tutan tutana...

"Şaka yapıyorsunuzdur umarım. Tamam, yakın arkadaşınız ama olmaz. Gerçeği bilmeli. Ne kadar üzülse de. Şimdi bana yardım edin de toparlayalım kızı."

Birisini daha kaybedemem. Erica gibi onun da kendine kıymasına asla izin vermeyeceğim! Tüm gün yanında olurum, destek olurum. Bu sefer olmaz. Diz çöküp hali kalmayan başını göğsüme yasladım. Şimdi zeminde ikimizde oturuyorduk. İyice ağlarken kollarını boynuma sardı.

"Ne- neler oluyor Annabeth? Mu- muhafızlar i-idam hakkında konuşuyorlar?" Uzun süre ağladığından kaynaklı sürekli kekeliyordu. Bana bakmasını sağlayıp saçlarını geriye yasladım. "Derin nefes alıp ver. Biraz daha kendine gel, anlatacağım." Tekrar gözyaşları dökülürken ellerimi tuttu.