PRENSESİN DÖNÜŞÜ -[DEK]

Bölüm-27

Sold, Lana Lubany

House Of Memories, Panic! At The Disco

Senin hayalin olabilirdim, bir gün.

●○●

BÖLÜM - 26

Sesler gittikçe boğuklaşmaya başladı. Sanki kulaklarıma boğuk sesler gönderiliyormuş gibi. Kollarımda git gide alevlenen ateş ile zihnimin kapıları ardına kadar yeniden açıldı. Ne yapıyorum ben? Ani gelen dürtü ile arkaya baktım. Daha demin yanından geçtiğim muhafız şimdi bana korkuyla bakıyordu. Babam önüme geçip omzumu sıkıca tuttu. Yanımızda ki muhafıza kısaca bakıp elini salladı. "Dışarıda bekle!"

O arkasını dönüp kapıdan çıkarken ayaklanmıştım ki Aaron önüme geçti.

"Sakin ol ufaklık."

Beni neden yere düşürüyor ki! Öfkeyle gözlerine bakıp, kendimi kontrol edemedim. Gerçekten edemedim...  "Canımı yaktı!"

Bakışları bacağımı bulduğunda sıkıntılı bir iç çekti. Gerçi ben hala bakmadım. Tek hissettiğim bacağımdan aşağıya doğru yol alan sıcak sıvı... Acımı boş verip dizlerimin üzerinde durdum. İçimden çıkacak bir şey var sanki. Kafamda azcık olsa da sakinleşsem de vücudum buna karşı geliyordu. Sanki içimde iç çatışma başlıyordu. Öfkem irademi ele geçirmek için isyanda... Karnımdan yukarıya yükselen yanma hissi ile yeniden öfke seviyem yükselmişti. Annem karşıma oturup yanağımı okşamaya başladı.

"Gün ışığım, sakin ol. Gözlerini kapat ve iyi şeyler düşün mesela arkadaşlarını veya bizi."

Dediği gibi yapıp gözlerimi kapattım. Ailem... Hangi ailem? Dünyada yıllarca yaşadığım gerçek olmayan ailem mi, yoksa burada benim için her türlü fedakarlık yapabilecek olan gerçek ailem mi? Sinirim geçmiyor ki! Sephıre? Evet, azalıyor. Kollarımda ki alevler sönmesiyle birlikte iki kol hızla beni sarmaladı. Alevler söndü ama gözlerim? Gözlerimi açtım. Bu odada bu kadar ışık var mıydı? Annemin sarılan kollarına karşılık verip boynuna kafamı yasladım. Duyabilecekleri bir tonda fısıldadım. 

"Ateşle böyle tanışmak istemezdim."

Aaron gözlerini devirince mutluluk hissi öfkenin önüne geçti. Annem geri çekilip alnıma sevmeyeceğim türde uzun bir öpücük kondurdu. Gözlerini benden çekmeden durmaya devam etti.  

"Aaron, gerekeni yapacağını düşünüyorum?" Kafa sallayıp arkamda ki yere odaklandı. "Emin olabilirsin Elenor."

Tişörtüm... Tişörtüm, artık tişörtlükten çıkmış atlet gibi olmuş. Annem geri çekilip bacağımı önüne uzattı. Pantolonu yanlamasına biraz daha genişletti. İstediğinizi yapın pantolonuma zaten önemli değil. Uzun bir çizik vardı. Tabi uzunluğunu ve durmaksızın akan kanı saymazsak, pek de önemli bir şey değil. Annem babama kısa bir bakış atıp yeniden önüne döndü.