Selamun aleykum güzel insanlar,
Bir önceki bölüme çok güzel yorumlar gelmiş.Hepsini okudum.Umarım herkes severek okuyordur.
Bir önceki bölümde tam olarak net anlatmadığım o olayı ileriki bölümlerde tamamen anlatacağım.Bilinmezlik olarak kalmayacak.
İyi okumalar dilerim
Sevgilerimle...
[14.Bölüm)
"Tüm dikenlerini ortaya çıkardın ama senin bir gül olduğunu görebiliyorum."
Aileden,özellikle anneden hiçbir şey gizli kalmıyordu.İllaki öğreniyorlardı.Keşke her şey ilk ağızdan duyurulsaydı onlara.Doldurulmuş ve cafcaflanmış sözlere de onlar kanmasaydı keşke. Tek kırgınlığım budur onlara.
Annem eve çıkma işini ilk duyan kişi olduğunu sanıyordu.Gerçekleri öğrendiğinde ne kadar kırılacağını şuan hesaplayamıyordum.
Anneme ne anlattığı hakkında bir fikrim yoktu ama şoktaydı resmen. Pembe teyzenin konuşmasına fırsat vermedim.Yavuz abi mevzusunu bilmiyordu hala.Tabi nişanlılık mevzusunu da...
"Kızım sen buraya yeni taşınmadın mı ?" dedi.Her an bayılacak gibi duruyordu. Annemi apartmana sokup eve çıkardım.Başındaki eşarbını açıp kolanya getirdim.Sakinleştiğinde gerçekleri anlattım.Durulur gibi olduğunda telefonunu istedi.Babamı arayıp geri dönüş biletini iptal etmesini istedi. Bu yaz burada geçirilecekti.
Annem bu ay buraya taşındığım sanıyordu.Olay yeni olmuş gibi anlatmıştım ona. Yavuz abinin öğrenince gelip beni ve oturduğum yeri kontrol ettiğini anlattım. Yavuz abinin söylediği yalandan bahsetmedim.Yanlış anlaşılsın istemezdim.Annem bir daha asla o kadınla yüz yüze gelmemeliydi.
"Allah'tan Yavuz gelmiş buraya. Kontrol etmiş. Bizim dünyadan haberimiz yok .Senin yaptığım olacak gibi değil.Baban öğrenirse nasıl üzülür .Güveni kırılacak sana karşı."
"Anne öğrenmesin babam.Yeni olmuş gibi davranalım." Bunu hiç istemezdim.
"Bunca yıllık kocama bunun için yalan söyleyemem.O senin baban ve seninle ilgili olan her şeyi doğrusuyla bilmeli."
Sonra telefonunu elinden bırakmayıp Yavuz abimi aradı. Hiçbir şeyden haberi olmayan kuzenimin mutlu sesini duyabiliyordum.Annemle iyi bir ilişkisi vardı. Önce ona kızdı annem haber vermediği için, sonra da teşekkür etti beni kontrol edip göz kulak olduğu için.
Sonra kalkıp öğlen yemeği hazırladı.Ben de o sırada eve gelmiş olan ikizlerle kardeşimi tanıştırdım.Üçü aşağıda oyun oynuyorlardı şimdi. Balkonuma masayı kurdum.Buranın manzarası ayrı güzeldi.Hemen alttaki bahçede kardeşimi ve çocukları görebiliyordum.Onu yemek için yukarı çağırdım.
Annemle keyif çayını içtikten sonra yürüyüşe çıkardım onu.Deniz kenarına kadar yürüdük. Burayı çok sevmişti.Kardeşim denize girmek istediğinde şu anlık sadece ayaklarını sokması konusunda anlaştık.Sonra Güneş ,ben ve Işıl kumda koşuştururken annemde bizi videoya çekiyordu. Mutluyduk.Dönüşte onu Yusuf abi ve eşiyle tanıştırdım.Akşam yemeğini orada yedik.Balık ısmarlamıştım onlara.
Birkaç gün sonra yazabilmiştim günlüğü.Arada biraz zaman kayması olmuştu.O zaman annem bana gerçekten çok kızmıştı.Babam öğrendiğinde çok büyük bir tepki vermemişti ama bir süre konuşmamayı tercih etmişti.İki gün sürmüştü ve ben onun gönlünü alabilmiştim. Durumu açıkladığımda benim kendi başıma ayakta duruşum onu aslında gururlandırmıştı.Çalışıp kendi paramı kazanıyor olmam da sevindirmişti.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bizim Mesafelerimiz
Short Story"Bilseydim sana güller yerine karanfiller getirirdim.Tuttuğumuz yas biraz güzelleşirdi."