Bizim Mesafelerimiz

v ... [37]

[37.Bölüm)

"Dedim ki cümlelerim bile devrik.Kalbimin içini hiç sorma."

Nazan Bekiroğlu

 Telefonu elbiseme bastırdım.Teyzemin saçları açıktı.

"Teyzemle konuşuyorum,n'oldu ?"

Eliyle balkonun bağlı olduğu diğer odayı gösterdi.Oradaki kapıdan gelmişti. Erkekler o odada oturuyordu,unutmuştum bunu.

"Bu kadar yüksek sesle gülmemelisin. Herkes seni duyuyor." Azarlar gibi demiyordu.Dikkat etmemi istiyordu.

"Tamam,sağ ol düşündüğün için." Sonuçta sesimi başka erkeklerin bu tonda duyması doğru değildi.

Teyzemin sesini duyduk.

"Yavuz,Dilruba..." diye seslenmişti.

"Efendim teyze ?" diyerek telefonu eski haline getirdim.Başını kapatmıştı.Yavuz bana yaklaştı.Sol kolunu arkama attı.

"Nasılsın Kübra abla?" diye sordu.Abla mı ?

"Ne ablası be oğlum ,direkt teyze desene sen ." Ne diyeceğini bilemeyince benden medet umarcasına baktı .Omzumu silktim.Benden istediği tepkiyi alamayınca önüne döndü.

"Peki,baştan alıyorum o zaman.Nasılsın,neler yapıyorsun teyze ?"

Sesi hem saygılı hem de samimi çıkıyordu. Bu duruma sevindim.

"Ben iyiyim.Tatile geldim,çok güzel burası." dedi.Otel odasının penceresinden dışarıyı gösterdi.Güzel bir manzaraydı.

"Sizler nasılsınız ? Neriman teyze,annen ,baban ,kardeşlerin nasıl ?" diye sordu.

"Herkes iyi,haberleri olsa selam söylerlerdi. Ayrıca çok güzelmiş orası.Neredesiniz şuan ?"

"Rize'deyim.Kesinlikle gelmelisiniz buraya."

Yavuz'un yandan bakışına karşılık vermedim. Araya girmem gerekiyordu artık.

"Teyze şuan içeride Tunahan'ın sözlüsü ve onun akrabaları var. Bizi bekliyorlar.Kapatmam gerekiyor." Anlayışla başını salladı.

"Peki güzelim."

"İyi bayramlar!" diye seslendi Yavuz ."Size de ,mutlu olun !" diyerek gülümsedi teyzem.

Biz sessiz kalınca teyzem yeniden konuştu.Kapatmamıştı.Biz de Yavuz ile kalmıştık öyle.

"Her ne olduysa oldu...Geride bırakın tüm o kötü anıları.Evlenmek çocuk oyuncağı değil.Bunun bir geri dönüşü olmayacak.Beni duyuyorsun değil mi güzelim ? Size demek istediğim ,bazı şeyleri kendiniz için çekilmez hale getirmeyin."

Ona cevap vermedim.Ama bu konuyu değiştirmesini sağlamadı.

"Ben de bir evlilik yaptım.Çok da sevmiyorduk birbirimizi evlendiğimizde ama sonra tanıştık.Tanışmak öyle isimler bilinince olan bir şey değilmiş. Aa şunun ismi Mehmet'miş,Ahmet'miş...Kaşı gözü karaymış ,yaşı buymuş,ailesi şuymuş... Birini tanımak bunlardan ibaret değilmiş.

Birbirimiz için ne fedakarlıklar yapabilirdik ?

Ben o zaman tanıştım eşimle. Birbirimizi çok sevdik,güzel zamanlar geçirdik ama olmadı.Bazen çok bencil olduk ,bazen fedakarlıklar da yaptık ama kurtaramadı bazı şeyler evliliğimizi.Biz bir inat uğruna boşandık onunla."

Burukça gülümsedi.Yavuz sessizce dinliyordu.Hikayenin tam ayrıntısını bilmiyordum.Teyzem bana anlatmazdı gerçekte neler yaşadığını.Annem de anlatmamıştı .Ben şaşkınca onu dinlerken Yavuz'un da dikkatini çekmiş gibi duruyordu.

"Aman annene söyleme bunu kabul ettiğimi Dilruba.Dilinden kurtulamam.Neyse işte ,çok sevip de ayrı olmak bizim gibi delilerin yapabileceği bir şeydi. Yeterince fedakarlık yapamamışız demek,gururumuza yenilmişiz.Bazen düşünüyorum inat etmeyip de özür dileseydim o da gururuna yenilmeseydi...Mutlu olurdum ,sıcak bir yuvam olurdu.Böyle yalnız başıma bu dağ başında olmazdım.Senin kuzenlerin olurdu mesela. "

Teyzem sustu biraz.Ya dediklerini sindirmemizi bekliyordu ya da konuşmaya devam edemeyecekti.

Yavuz çökmüş bir ifadeyle izliyordu teyzemi.Biraz önceki halinden eser yoktu.Teyzemin sesiyle ekrana döndüm .

"Bunları geçiyorum da ...Aşk acısı çok ayrı bir şey...Ayrıldığınızı düşünsenize ...Bir de düşünsene senden sonra tekrardan biriyle evleniyor. Bunu hanginiz kaldırabilir ? Ben kaldıramadım .İsterim ki sevip,değer verdiğim insanlar da benzer hatalara düşmesin."

Gerçekten iki durum vardı önümüzde.Ya düğün tarihi konuşacaktık ya da beni boşayacaktı. Düğün olursa bir şeyleri düzeltirdik belki ama ...

"Konuyu çok dağıttım.Demek istediğim ayrılmak da sizin elinizde güzel bir yuva kurmak da ..Ayrılsanız da aileniz sizin yanınızda olacak düğün dernek yaptığınızda da...Ama hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Ne siz eski hayatınıza dönebileceksiniz ne de aileleriniz.Nasıl bir hayat istiyorsanız ona göre adımlar atın.Güzel dualar edin."

Ayrılırsak teyzemin dediği gibi aileler yanımızda olurdu ama nasıl olurlardı ? Nil ve yengem şimdiden tavırlılardı. Babamın kırgınlığı yeni yeni geçiyordu.Yavuz'un hiçkimseyle doğru düzgün bir ilişkisi kalmamıştı.En önemlisi bizim evliliğimiz yüzünden iki kardeşin arası bozuktu.

"Birbirinize sahip çıkın.Bu hayat kısa,tadını çıkarın."

Gözleri dolu dolu olmuştu.Konuşamadı sanki. El sallayarak veda etti ve görüşmeyi sonlandırdı.

Arkamdan çekildi ve karşımdaki sandalyeye oturdu.

Yüz yüze bakıyorduk ama konuşmuyorduk.

Bilmiyorum belki de konuşmak sadece dudakların işi değildi.

Gözleri bir çok şey anlatıyordu dikkatli baktığımda.