Bizim Mesafelerimiz

e ... [61]

Selamun aleyküm.

Çok bekletmeden yeni bölümü ayarladım ve birazdan size sunmuş olacağım.

Umarım severek okursunuz.

İyi okumalar dilerim.Lütfen oy vermeden geçmeyin.

Sevgilerimle.

[61.Bölüm)

 Yumuşak yastığımdan kaldırdım başımı .Bedenimi hafifçe hareket ettirmemle koluna yasladım. Tavanı izliyordu.Bedenini bana çevirdi. Duştan  yeni çıkmış ve yanıma uzanmıştı şimdilik.

Yanağından öpüp başımı göğsüne yasladım.Kolunu belime sardı.Diğer elini kol dirseğime koydu.Yavaş hareketlerle kolumu okşadı.Bu hareketiyle farkında olmadan beni rahatlatıyordu.İkimiz de sessiz kaldık.Bugün olanlar ikimizi de etkilemiş görünüyordu.Aklımdan çıkmıyordu.

Beraber yemek yedikten sonra böyle odaya çekilmiştik.İkimiz de o konu hakkında konuşmuyorduk.Konuşulmadan kapatılması iyi değildi ama iyice dallandırıp budaklandırmanın bir anlamı yoktu.

Kollarında güvende olduğumu biliyordum.Evimizdeydik.Kendi odamızda yan yanaydık.Bizim evimiz ,bizim odamız ...Evet,onun olan şeyler benimmiş gibi konuşabiliyorsam benim olan şeyler hakkında onunmuş gibi de düşünüyordum.

Beynimin içinde binbir düşünce geçiyordu.Sessiz kalmak beni daha çok şey düşünmeye itiyordu.

Geciktirilen düğün mevzusuna bir el atmam gerekiyordu.Hayat denilen şey bize altın bir tepside sunulmuştu.Ve bu hayatta birçok amaç,hedef ve hayalimiz vardı.Ama biz asıl amacımızdan şaşıyorduk.Bu hayatın hiç sonu yokmuş gibi yaşıyorduk.

Yeteri kadar şükretmiyor ve en iyisi ,daha iyisi olsun diye didinip duruyorduk.Ama ne zaman ne olacağını bilmediğimiz bu hayatta çok ezberden yaşıyorduk.

Elimden geldiğince kendi inancım doğrultusunda yaşamaya çalışıyordum.Kendime doğru olduğuna inandığım bir yol çizmiş ve gerekli sınırlamalar ,kurallar ile yaşıyordum.

Ne kadar asi bir karakter gibi görünsemde ailem tarafından ben sadece o an doğru olduğuna inandığım şeyin peşinden gitmiştim.En sonunda doğru yolu bulmuştum.

Ve en önemlisi ben hayatıma çok önemli birisini dahil etmiştim.Ben Yavuz'u hayatıma kendim dahil etmiştim.Zorla sözlendğimiz zaman onu hayatıma katmamıştım.Onu eşim olarak,hayat arakadaşım olarak düşlediğim an hayatıma katmıştım.

Aramızda şehirler vardı.Benim yanımda değildi.Onu kendimden uzak tutmuştum.Ama sonra olan olmuştu.Onu sevmiştim.Önceleri onu merak etmiştim.Bana gizemli gelen o tavırlarını çözmek istemiştim.Böylelikle iki sırdaş olmuştuk. Sonra her şey rayından çıkmıştı.

Onun naifliği beni etkileyen şey buydu işte.Zarifliği...Bir kadına duyduğu saygı...Beni dinlemesi,anlaması...

Benim için ailesine karşı çıkmıştı.Ama sözünü geçirememişti.Beni korumak istemişti  ama ailelerimiz bizi anlamak istememişlerdi.Ve biz artık bazı olaylar sonucundan bir araya gelmiştik.

Benim yüzümden çok üzülmüştü.Geç farkına varmıştım.Olmaz diye düşündüğüm şeylerin olması beni şaşırtmıştı.Korkmuştum.

Kabullendiğimde bana çarpıcı gelen şey ona duyduğum hayranlıktı.Sabrına,sonsuz sevgisine olan hayranlığım...

Zaman zaman onun da sabrı tükenmişti ve kırıcı şeyler yaşamıştık ama şimdi her şey bizim elimizdeydi.Mutlu olabilirdik.Sınırlandırılmaktan artık çok sıkılmıştım.