h ... [57]

2.7K 176 54
                                        

Selamun aleykum kalplerinin mutluluk dolmasını dilediğim güzel insanlar,

Aramıza yeni katılan insanlar var.

Yorumlarda yeni kişileri görmek şevkimi artırıyor.Dikkatinize...

Sevgi ve saygımla

İyi okumalar.

[57.Bölüm)

Evlenme teklifi mi almıştım şu an ?Ne diyeceğimi bilemez halde baktım yüzüne.Bu konuda ne diyebilirdim ki ? Omuzlarım düştü.

"Yavuz biliyorsun ki bunu şart koşan annemdi. Ben bilemiyorum."

Heyecan yapmıştım ve sıcak basmıştı.

"İstemediğini düşünmeli miyim peki ?" 

"Ben..."

Derince aldım nefesi. Elimi yüzüme koyup çektim, yanıyordum sanki. Bunu o kadar çok istiyordum ki kalbim resmen pır pır uçuyordu. Elim en sonunda kalbimin üstünde durduğunda mantıklı bir şey diyebilmeyi umdum çünkü her şey benimle bitmiyordu.

"Bu ikimiz içinde zor olur. Sen İstanbul 'da çalışıyorsun benim devam etmem gereken bir üniversite var. Farklı şehirlerde nasıl olacak bu ?"

"Yani istemiyorsun ?"

Tutuşu gevşedi. Başımı hızla iki yana salladım.

"Bu bir evlilik teklifi mi ?" diye sordum gülümsemeye çalışarak. 

"Kesin bir cevap söyle !" Kaşlarını olabildiğince çatmıştı. İçimden geçeni söyledim.

"İstiyorum. Yanında olmak, seninle uyuyup uyanmak istiyorum. Bir süredir meraktan çatlıyorum. Neredesin ,kimlerlesin ,ne yiyorsun ,iyi misin ? Aklımdan o kadar çıkmıyorsun ki kendime bu azabı daha fazla yaşatmak istemiyorum. Ama biliyorsun Yavuz ,bu zor..."

Ben telaşla kendimi ifade etmeye çalışırken dudaklarını dudaklarımın üstüne bastırdı. Gözlerim istemsizce kapandığında titrediğimi hissediyordum. Eli yanağımı okşar olduğunda kendimi geri çektim. Başını yere eğip soluklandı. Bu sessizlikte sadece onun nefes alış verişleri duyuluyordu bense nefes almayı unutmuş gibiydim. Yüzüm alev alev yanıyordu. Kolları bedenimi sardı ve kısık sesle konuştu.

"Bu konuyu geniş bir zamanda konuşacağım babamla .Daha fazla beklemek istemiyorum ."

Başımı salladığımda beni bıraktı ve aramızdaki mesafeyi açtı.

"İçeri geçmemiz gerekiyor." 

Utançtan yüzüne bakamıyordum. Çenemden tutup başımı kaldırdı.

"Anneni ikna et,gerisini düşünme.Ben her şeyi halledeceğim."

Başımı tekrar  salladım. Beraber çıktık mutfaktan. Yüzümdeki ifadeyi sabit tutmaya çalıştım. Diğerleri bir şey demedi.Sorgulamadılar. Yavuz yüzündeki ifadesizlikle oturdu.

Tabağımda kalan yemeği bitirdim. Heyecandan ellerim o kadar titremişti ki biri bir şey anlayacak diye korkmuştum.

...

Nil ile olabildiğince hızlı çalıştık.Çay demledim,diğer içeceği de dolaptan çıkardım.Pastayı hazırladım. İçeriyi kontrol ettim. Sohbet ediyorlardı. Yavuz telefonu ile ilgileniyordu.

Nil mumları yaktı.Önden gitti .Telefonundan çekim yapacakmış. Nil birden ışığı kapatınca girdim odaya elimdeki pastayla.

"İyiki doğdun abi !" diye başladı o bilindik kutlama şarkısına.Yavuz gördüğüm kadarıyla şaşkınlıkla ayağa kalkmıştı oturduğu yerden.

Bizim MesafelerimizHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin