Bizim Mesafelerimiz

l ... [48]

[48.Bölüm)

 Dedem ve babaannem beni orada bırakmadı.Onların evine geldiğimizde kendimi küçük odaya kapattım.Başımdaki örtüyü çıkartıp uzun süre ağladım odadaki kanepenin üzerinde. Tek istediğim Yavuz ile görüşmekti.Bazı şeyler düzeldi derken yine kırmıştım onu. Her şeyi mahvetmiştim.

 Telefonumu elime aldım onu aramak için. Ağlamamı durdurdum.Mahşer Midillisi'nin üzerine dokundum.Aramayı cevaplamasını bekledim.Tekrardan aradım.Açmadı.Tekrardan aradığımda sanırım telefonunu kapatmıştı.Ulaşılamıyordu. Vazgeçmeyip Tunahan'ı aradım. Açmadı. Tekrar aradım.

"Abini görmek istiyorum.Neredesiniz ?"

"O seni sonra arayacağını söylüyor."

"Tuna lütfen, bazı şeyleri yeni bağlamışken kopmasını istemiyorum."

" O zaman söylediklerine dikkat etseydin.Babamın ya da amcamın ne kadar üzüldüğünü de mi görmedin ?Artık abimi de bir kenara bırak , dön ve diğerlerine de bak.Kim bilir annen ne durumdadır ?"

" O beni zorlamasaydı hiçbir şey söylemezdim. Beni hiç dinlemedi onlar Tuna.Gerçeklerin ağırlarına gitmesi de benim suçum olmamalı."

Gözlerimi kapatıp yeniden açtım.Konumdan sapmamalıydım.

"Lütfen yerinizi söyle.Onu görmek istiyorum."

"Şimdi zamanı değilmiş."

"Telefonda konuşayım hiç değilse..."

"Bu sefer yardımcı olamayacağım .Konuşmak istemiyor ."

Telefonu bir kenara bıraktım. Ağlamama kaldığım yerden devam ettim.Dedem ve babaannemin dışarıdan konuşma sesleri geliyordu ama ne dediklerini algılayamıyordum.

...

Kapının vurulmasıyla açtım gözlerimi.Babaannem içeri girdi."Gel ve anneni gör ." dedi.

Uyanıp kendime geldiğimde içeri geçtim.Annemin karşına geçip bir tepki bekledim ama gelmedi.Ondan özür dilerken aklımda sadece Yavuz vardı.Sessiz kalmayı tercih etti.

Babam elindeki valizimle girdi içeri.Ne oluyordu ? Valizi duvar kenarına bıraktı.

Gidip babamdan da özür diledim. Elini öpmek istediğimde izin vermedi.Sarılıp bıraktı.Anneme göre hareketleri daha yumuşaktı.

"Işıl nerede ?" diye sordum.

"Nil ona bakabileceğini söyledi." dedi annem.

"Valizimi neden getirdiniz anne ?"

Babaannem ve dedeme döndüler. 

"Seni severim Bilge." dedi dedem.

"Dilruba benim Cengiz'imin ilk gözdesi,bizim de ilk kız torunumuz...Kıymeti çok bizde.Evimizden olmuşsak ne olmuş ? Torunum orada güvende ve sıkı çalışıyor.O bize yük değil,gittiğimize de pişman değiliz.Bu konuda bari kızın üstüne gitmeseydiniz !"

"Baba ben gerçekleri görmesini istedim.Biz onun ailesiyiz ,düşmanı değil."

"Bak Bilge,o senin kızın, ona ne diyeceğine ne yapacağına laf edemeyiz ama herkesin içinde öyle şeyler söylemene gerek yoktu.Amcasının evi de olsa bir başkasının evinde konuşmaya gerek yoktu bunları.Herkesin içinde rencide oldu.Her gerçek de bizim gördüğümüz kadarıyla değilmiş. Dilruba'nın da haklı olduğu taraflar varmış kızım."