Artık şimdiki zamandayız. Hikayemiz şekillendi. Değişik bir boyut kazandı.
Oy ve yorumları unutmayın :))
14 yıl sonra...
"Zeynep! Zeyneeeep!"
Odanın kapısına kadar gelmişti ama zerre ses yoktu.
"Zeynep diyorum!"
Daha fazla kapı önünde durmaktan vazgeçip içeri girdi. Ve kızını tam da tahmin ettiği gibi fosur fosur uyurken buldu ve gözlerini devirip yanına gitti.
"Zeynep!"
Kader yine kendisine seslenildiğini ve bu sefer daha yakından geldiğini anlayınca başını yastığın altına saklamaya çalıştı.
"Of ne var anne ya?"
"Ne demek ne var? Kızım okulun var ya bugün!"
Homurdanarak başını diğer tarafa çevirdi genç kız. Bir süre hareketsiz durduktan sonra gözlerini açıp hızlıca çıktı yataktan.
"Okul var de mi bugün! Anne üniformam nerede?!"
"Ne üniforması? Kızım lise çağında mısın sen? Üniversiteye başladın artık. Unuttun mu? Üniformaymış." Diyerek güldü.
Kızın derin bir oh çekip sakince yataktan kalktığını ve dolaba yöneldiğini gördü. Kader:
"Doğru ya. Üniversiteliyim artık. Peki ben ne giyeceğim şimdi?!"
Annesinden çok kendisiyle konuşuyor gibiydi. Zerrin Hanım tekrardan güldü Kader'in bu durumuna. Yanına gidip dolaptaki kıyafetlerine göz gezdirdi onun gibi. Zerrin Hanım:
"Eh tabi. Önceden üniformayla gittiğin için ne giyeceğim derdin olmuyordu. Ama artık olacak."
Gülümseyerek evladı gibi gördüğü kızın yüzünü okşadı.
"Heyecan var mı bari?"
"Çok"
"E hadi gelin artık sofraya!"
Tahsin Bey'in aşağıdan gelen sesiyle içinde bulundukları duygusal andan sıyrıldılar. Zerrin hanım dolaptan beyaz bir gömlek ve altına da siyah bir kot pantolon bulup Kader'e verdi.
"Bunları giy."
Kader de annesine onaylarca gülümseyip onun verdiklerini aldı. Tam onun tarzıydı işte. Yarı genç yarı resmi tarzda bir kombin.
Yaklaşık bir buçuk saatin sonunda giyinmiş, hazırlanmış, yemeklerini yiyerek evden çıkmış şuanda üniversite kapısının önünde arabalarında bakıyorlardı okula. Tahsin Bey direksiyonda gergin bir şekilde:
"İki saat evden çıkmanızı bekledim. Hayır bu kadar hazırlanacak ne var anlamıyorum ki!"
Zerrin Hanım:
"Abartma Tahsin. Ne iki saati? Hemen hazırlanıp çıktık işte. Gecikmedik de okula." Kader:
"Sizin gelmenize gerek yoktu ki zaten. Ben kendim gelirdim." Tahsin Bey:
"Olur mu öyle şey kızım. Bir başına mı yollayacağız seni okula."
"Baba ben çocuk değilim. Burası da dağ başı değil. Oldu olacak bir de beslenme çantası hazırlasaydınız bari!" Zerrin Hanım:
"Aslında düşünmedim de değil."
İnanamaz bir şekilde annesine baktı genç kız. Kızın ona öyle baktığını görünce:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KADER(Aşkın Urfa Hali) Watty2020
General Fiction"Siz iki kardeş biraz şeysiniz. Yani şey..." Kader bir türlü doğru kelimeyi bulamıyordu. "Farklı." Neyse ki karşısındaki genç adam en uygun kelimeyi bulmuştu. Ve Kadir devraldı bundan sonra konuşmayı. "Biz iki kardeş farklıyız. Siyah ve beyaz gibi t...
