Hacer üzüntü içinde otururken Kadir'in konaktan içeri girip etrafına bakmadan odasına gitmesiyle ardından bakakaldı. Çok zaman geçmeden kızı ve Ali de konak kapısında belirince şaştı kaldı. Kadir ile alakası olduğundan emindi gitmemelerinin ama halleri tuhaftı ve bu da endişelendiriyordu onu.
Kadir odasına girdiği gibi kapatıp yaslandı kapıya. Gözlerini yumup tutmaya çalıştı akmakta olan göz yaşlarını.
"Baba" diye fısıldadı. "Baba" dedi net şekilde. Ve ardından feryat etti. "Babaaaaağğğ!"
Yere yığılıp ağladı.
...
Dizdar yeni konağında bir o yana bir bu yana dönerken Baran tarafından durduruldu sonunda. Baran:
"Dizdar yeter artık otur. Gerilmene de üzülmene de gerek yok. Herkes iyi sonuçta."
"Evet iyi(!)" dedi sinirle gülerek. "Çok iyi. Ama daha ne kadar iyi olurlar bilmiyorum. Ya yeter artık ya yeter! Sürekli birinin başına bir şey geliyor. Ne aman bitecek bu! Ne zaman gidecek üzerimizdeki karabulutlar!"
"Bak iyi sonuçta herkes üzülme" diyerek kolları arasına aldı ağlayan karısını.
"Yoruldum cidden" dedi genç kız hıçkırarak. "Ya bir şey olsaydı. Sadece vurulmakla kalmayıp ölseydi abim..."
O sırada yere düşen tabağın sesiyle o tarafa döndüler. Şok olmuş ve korkudan dili tutulan Bahar'la karşılaşmayı düşünmemişlerdi hiç.
...
Gel ey sevgili istersen yar ol gel,
İstersen yara,
Ne gönlümün derdini sor bana,
Ne sararan yüzümü sor,
Ey gönlümün sol yarısı,
Aklımа koydum seni аklım аlmаdı,
Kаlbime koydum seni sаnа doymаdım,
Arşımın аşkı yаr,
Aşk sаndığın kаdаr değil yаndığın kаdаr..
Annesinin içeri girmesiyle şiir kitabına kenara bıraktı. Hacer:
"Müsait misin?"
"Müsaitim... anne."
Söylediği kelime ikisinin de gilumsemesini sağlamıştı.
Genç kız annesinin yatağa oturmasıyla ona baktı doğrulup. Hacer:
"Anne" kızının söylediği kelimeyi tekrar ederek gülümsedi. "Bir daha asla duyamam sanıyordum bu kelimeyi. Zerre tekrar görüşebileceğimize bir araya gelebileceğimize dair umudum yoktu. Ama hep hayal ettim. Çünkü hayallerim kalmıştı bir tek geriye."
Yaşlı gözleriyle gülümseyip kızının ellerinden tuttu. Yüzünü saçlarını okşadı.
"Kader. Öyle sihirli bir şey ki bu kader insanı şaşırtmayı mutlaka başarıyor. Seni buradan kurtarmak istedim. Ama kaderin seni tekrar buraya getirdi. Gerçek annenin kollarında yabancı bir kadın için anne deyip ağladın. Yine iki kardeş arasında kaldın. Gitmeye çalıştın ama yine gidemedin buradan."
"Kaderim demek ki burasıymış." Onun da gözleri doldu. "Annemle babam.... yani annem babam sandığım insanlar da beni buradan kurtarmak isterken bu yolda öldüler. Kimsenin gücü yetmiyor kaderimi değiştirmeye."
"Kadir gerçekten kabul etti mi evlenme isteğinizi?"
Her ne kadar kızı olumlu manada sallasa da başını onun gözlerinde nihai bir umutsuzluk vardı. Kader:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KADER(Aşkın Urfa Hali) Watty2020
General Fiction"Siz iki kardeş biraz şeysiniz. Yani şey..." Kader bir türlü doğru kelimeyi bulamıyordu. "Farklı." Neyse ki karşısındaki genç adam en uygun kelimeyi bulmuştu. Ve Kadir devraldı bundan sonra konuşmayı. "Biz iki kardeş farklıyız. Siyah ve beyaz gibi t...
