(Müziği dinleyerek okuyun :) Telefondakiler de açıp okuyabilirler :) )
Genç adam elinde yine aynı çiçeklerle mezara geldi. Mezarın başına oturup bir eliyle küçük saksıdaki çiçekleri çıkarırken diğer eliyle de hem toprağı sanki altında yatana dokunabiliyormuş gibi okşuyor hem de kazıyordu çiçekleri ekebilmek için orayı.
Hiç bir zaman koparılmış çiçek getirmemişti buraya. Zira bir çiçeği severken başka bir çiçeği incitmeyi yanlış buluyordu. Kadir:
"Yine ben geldim. Gelmesini en çok istediğin bir kez bile gelmezken en gelmesini istemediğin ben geldim yine. Sevdiğin değil sevildiğin geldi yanına. Ama bu sefer suçlulukla. Hatalı ve mahcup bir şekilde geldim yanına."
Gergin bir şekilde nefes alıp:
"Kalbim sana ihanet etti" dedi bir anda. "Neden ona her baktığımda seni görüyorum? O cevizli kurabiyeyi yediği anda, senin atına binerken, uçurumdan düşecekken, bakışında, duruşunda, gözlerinde ve hatta kardeşimi sevmesinde bile" derken sesi titriyordu.
Gözlerini ovuşturdu yorgunlukla.
"Ben seni sevmiyor muyum artık? Her sabah buraya, yanına gelme hevesiyle dolmuyor muyum? Her gün ölüp de sana kavuşacağım anı beklemiyor muyum? İnsan çocukluğundan vaz geçer mi? Sen benim çocukluğumsun. Her şeye rağmen asla büyümeyen çocuk yanımsın."
Çaresizce mezara bakıyordu.
"Kader bilmiyorum bunların cevabını ben. Çünkü o kadar uzun zamandır" dedi gülerek. "Kendimi bildim bileli seni seviyorum ki, ben seni sevmemenin nasıl bir şey olduğunu bilmiyorum. Beni sevmeyen kadına olan sevgimden vazgeçerek ihanet etmekten korkuyorum. Çünkü senin inadın beni sevmemekken benim inadımsa seni sevmekti hep.Ben başka türlüsünü bilmiyorum. Ve korkuyorum."
Gülümseyip çiçekleri ekerek:
"Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum..
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
"İyiyimler" yamaladım dilime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni..
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Ara sıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem.." Özdemir Asaf'ın şiirini okuyup veda etti çocukluğuna.
Oy ve yorumları unutmayın :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KADER(Aşkın Urfa Hali) Watty2020
General Fiction"Siz iki kardeş biraz şeysiniz. Yani şey..." Kader bir türlü doğru kelimeyi bulamıyordu. "Farklı." Neyse ki karşısındaki genç adam en uygun kelimeyi bulmuştu. Ve Kadir devraldı bundan sonra konuşmayı. "Biz iki kardeş farklıyız. Siyah ve beyaz gibi t...
