Oy ve yorumları unutmayın :)
Etrafa tek hakim olan durmadan koşmakta olan atın kişnemeleriydi. Onun üzerinde nereye gittiğini bilmeyen genç kız bakamıyordu nereye gittiklerine korkudan.
Buraya ilk geldiğinde de aynı şeyi yaşamıştı. Lakin bu sefer farklıydı. O gün Kadir onu kurtarmıştı çiftlikteyken. Ancak şimdi çifliğin dışına kadar çıkmıştı atla. Ve yanında onu kurtaracak kimse yoktu.
Bir an için gözlerini açıp karşısına baktığında bir uçuruma doğru gittiklerini gördü. Bunun üzerine sanki daha da açılabilirmiş gibi açıldı gözleri korkudan. Üstelik öte yandan gözünün önüne tuhaf görüntüler geliyordu kesik kesik.
Bir kız çocuğunu ve onu uçuruma sürükleyen yetişkin birinin elini görüyordu. Ancak yüzünü seçemiyordu bir türlü. Sadece kadınmış gibi geliyordu. Kız çocuğunun uçurumdan düştüğüne dair bir görüntü gelince gözüne irkildi ve o anlık boşluğuyla atın dizginlerini bıraktığının farkına bile varamadan attan ve ardından da uçurumdan düştü.
Son anda kenardaki çalılara tutunduğu için uçurum dibini boylamaktan kurtuldu. Bu bile ona geçmişe dair görüntüler getiriyordu. Hafızası uçurumdan düştüğü gün başına aldığı darbeyle silindiği için şimdiye kadar hiçbir anı detay gelmemişti o zamanlara dair. Ama şuan tekerrür eden hikayesi onu yine geçmişine götürüyordu.
Elleri çalıların saplarından, yapraklarından yavaş yavaş kayarken ayaklarını bir yerlere koyarak dengesini sağlamaya çalıştı lakin gücü giderek tükeniyordu.
Hatırına uçurum dibindeki bir kız çocuğu ve yanına giden iki çocuk geldi. Büyük olanın kıza elini uzattığını görürken bir erkek elinin ona uzandığını görünce odaklandığı anılardan sıyrılıp başını yukarı kaldırdı. Kadir'di bu.
Şaşırırken hafızasına giren erkek çocuğun "elini ver" dediğini görürken karşısındaki adamın "elini ver" demesiyle şaşkınlığı arttı.
Hafızasındaki çocuk "sana elini ver dedim" dediğini görürken karşısındaki adam da sana elini ver dedim" deyince tekrarlanan bir hikayenin baş kahramanı gibi hissetti kendini.
Hafızasındaki kızın kime elini uzattığını düşünmeden elini uzattı karşısındaki adama. Ve onun elinden tutmasıyla kurtuldu uçurumdan.
İkisi de yaşadıkları korkudan, gerilimden, heyecandan ötürü nefes nefeseydiler. Öyle ki çöktükleri yerde nefesleri birbirlerine karışırken bedenlerinin birbirine sarılı olduğunun farkında bile değildiler.
Nefes nefese konuştu genç adam.
"Kur-tar-dım... Kurtardım. Kurtardım seni Kader!"
Oy ve yorumları unutmayın :))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KADER(Aşkın Urfa Hali) Watty2020
General Fiction"Siz iki kardeş biraz şeysiniz. Yani şey..." Kader bir türlü doğru kelimeyi bulamıyordu. "Farklı." Neyse ki karşısındaki genç adam en uygun kelimeyi bulmuştu. Ve Kadir devraldı bundan sonra konuşmayı. "Biz iki kardeş farklıyız. Siyah ve beyaz gibi t...
