Oy ve yorumları unutmayın 😊
İki kız kardeş yataklarında uzanmış, tavana uzattıkları parmaklarında ki nişan yüzüklerine bakıyorlardı.
Birinin içi kıpır kıpır diğerininse karman çormandı.
Dicle:
"Çok mutluyum Dizdar."
Kardeşinden ses çıkmayınca ona baktı. Öylece yüzüğüne bakıyordu.
Bir süre kardeşini izledi. Dicle:
"Anlatnayacak mısın?"
"Ne?"
Ablasının sorusuyla ona baktı gözlerini yüzüğünden ayırıp. Dicle:
"Baran'ı ne zaman sevmeye başladığını?"
"İyi geceler abla" diyerek arkasına dönüp uyuyor numarası yaptı.
Bunu gören Dicle ise sadece acı şekilde güldü.
"Anladım. Anlatmayacaksın." Birkaç saniye sustuktan içinden geçenleri söyledi. "Sana hayranım biliyor musun?"
Bu lafla şaşkına dönse de kardeşi arkasına dönmedi. Sadece dinledi. Dicle:
"Her zaman güçlüydün benden. Duygularını çekinmeden gösterirdin. Düşüncelerini hep karşındakinin yüzüne vururdun. Asla yere düşmezdin. Düşsen de başkalarının yardım etmesine izin vermezdin. Hep kendi gücünle kalkardın ayağa... İşte bu yüzden hep sana imrenirdim."
Her ikisinin de yüzünde buruk bir tebessüm vardı.
Kardeşinden yanıt gelmeyeceğini anlayınca Dicle tekrar tüzüğüne dikkat kesilirken Dizdar' da gözlerini kapattı. Kapattığı gözlerinden bir damla yaş süzüldü.
...
Baran elleri cebinde konağın terasında neşeyle yürürken onu kenardan izleyip bu haline gülen kız kardeşinden habersizdi.
En Bahar'ın suratından silinmeyen sırıtması eşliğinde yanına gelmesiyle toparladı kendini. Baran:
"Ne oldu kız neye gülüyorsun böyle?"
"Bilmem. Acaba abimin bu mecnun haline olabilir mi?"
"Ne mecnunu ne diyorsun kızım sen?"
"Bu halini diyorum işte abi" diyerek eliyle tepeden tırnağa genç adamı gösterdi. "Hani sana göre aşk saçmalıktı. Biz genç kızların lüzumsuzca peşinden koştuğu aptalca bir şeydi."
Baran utanç ve sinir karışımı bir duyguyla divana oturdu.
"Aman sana da malzeme çıktı? Gel bakalım üzerine abinin cadı. Yalnız sevince seni de göreceğim küçük hanım."
Bu lafının ardından kız kardeşinin gözlerini kaçırıp gülümsediğini fark etmedi bile. Zira kendi yaşadığı yoğun hislerden ötürü başkalarınınkini göremeyecek kadar kör olmuştu gözleri.
Bahar abisine arkasını dönüp gökyüzündeki yıldızlara bakarak aynı yıldızlara baktığı adamla günün birinde o yıldızlara aynı çatı altında bakmayı diledi.
...
Çalışma odasından yorgun gözlerini ovuşturarak çıkan Kadir annesinin odasından dışarı ışık süzdüğünü görünce yanına gitti.
Dijwar Hanım yatağının kenarına oturmuş ölen kocasının resmine bakıyordu.
Sessizce yanına oturan oğlunu umursamadan fotoğrafa bakmaya devam ediyordu. Dijwar Hanım:
"Merak ediyorum. Kızının düşmanların gelini olacağını görüp mezarında kemikleri sızlıyor mu acaba?"
"Nereden çıktı şimdi bu anne" dedi sinirle soluyarak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KADER(Aşkın Urfa Hali) Watty2020
General Fiction"Siz iki kardeş biraz şeysiniz. Yani şey..." Kader bir türlü doğru kelimeyi bulamıyordu. "Farklı." Neyse ki karşısındaki genç adam en uygun kelimeyi bulmuştu. Ve Kadir devraldı bundan sonra konuşmayı. "Biz iki kardeş farklıyız. Siyah ve beyaz gibi t...
