Kidnapped By A Billionaire Stranger (Book 1 Of Billionaire's Trilogy)

Chapter 13

Chapter 13

Isang matagumpay na ngiti ang namutawi sa labi ko. Our finals is finally over, and our defense went well. Gustong-gusto kong palakpakan ang aking sarili.

Good job Honeylyn Martin! Good bye third year! Hello fourth year! Hello OJT!!

Gusto kong magtatalon.

Napakagaan sa pakiramdam na nalagpasan ko na rin ang semester na 'to. Masyado kasi akong na i-stress sa mga activity sa school nong nakaraan at dumagdag pa ang nararamdaman ko para kay Zake.

Hala. I bit my lower lip and suppress my giggle. Kese nemen eh. Feeling ko talaga ang haba na ng buhok ko. Char.

Feeling ko rin ang ganda ko na. He treat me like his queen kahit hindi ko naman siya boyfriend at hindi parin naman siya nanliligaw.

Flashback:

Dahil sa impit na kilig ko ay hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. Naalimpungatan lang nang maramdaman kong pumasok na siyang kuwarto at bumulong sa punong teynga ko.

I clearly heard it. Malinaw iyon sa pandinig ko. Hindi lang ako bastang nanaginip man lang. And what I've heard from him makes me feel confuse and over think.

Matagal na akong kilala ng lalaking 'to. Yan ang natitiyak ko.

"I fell for you the very first time I saw you and I'm sorry of what I have don to you earlier. Ayaw ko lang makitang may kasama kang iba bukod sa akin."

I almost jumped on my bed when he whispered those words. Namilog ang mga mata kong nakatingin sa kanya at siya naman ay ganun rin.

Akala niya siguro ay nakatulog na ako. Oh. Well, nakatulog namana kasi talaga ako, nagising lang nong pumasok siya.

"Anong sinabi mo?" I asked under my breath. Pigil ko na naman pala ang hininga ko.

Nag-iwas naman agad siya ng tingin at kita ko rin ang pag alon ng adms apple niya. Para ba siyang isang bagito na nahuli nang crush niya na may gusto siya rito. His too shy to even face me.

"Anong sabi mo?" mariin na ang boses kong tinanong iyon. Mas ginulo pa ng lalaki na'to ang isip ko tungkol sa kanya. At isa pa, how could he say those words easily? Na mahal niya ako? Kailan naman at saan nagsimula?

Umiinit talaga ang ulo ko kapag may marinig akong ganyang salita eh.

Parang ang simply lang kasi para sa kanila ang bigkasin iyon wala namang katotohanan. Yes! Walang katotohanan. Sinungaling ang mga lalaki yan ang natiyak ko. Wala silang pinagka-iba sa magaling kong ama!

Kaya siguro hindi ako magkaron ng boyfriend kasi ang bitter kong mag-isip. Uh wait. Hindi ako bitter. Advance lang akong mag-isip and I am only thinking the fact. Kasalanan ko ba kung dinedepensahan ko ang aking sarili sa mararamdaman kong heartbreak? At sino ba naman ang niloloko nila sa pa fell fell nilang nalalaman? Boys! Don't me. H'wag niyo akong igaya sa iba na mabilis lang pikutin!