Kidnapped By A Billionaire Stranger (Book 1 Of Billionaire's Trilogy)

Chapter 51

Chapter 51

Mabigat ang katawan ko nang magising. I feel like my body is drained or something. I feel tired and exhausted. Yung tipong hindi ko pinangarap ang magising. I am not ready facing the reality that my innocent heart is broken. Gusto ko nalang ang matulog ng matulog at magising lang kung tuluyan nang mawala ang sakit. Pero kahit ayaw ko man ay wala akong magagawa. I must face the fact that today Zake broke me. Kahit hindi ko kakayanin ang sakit ay pipilitin ko. Maybe my heart were weak and fragile pero hindi ako ang tipong madaling sumuko. can't face the reality of being hurt.

Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko nang maramdaman ang hapdi sa galos ng aking tuhod. Hindi ko namalayan kanina na nasugatan na pala ako. Siguro sa biglaan ko itong pagluhod kanina sa kalsada. Even my foot are hurting. Siguro sa pagtakbo ko rin itong nakapaa lang kanina.

I heaved a deep breath an glance the place where I am now to realize its not familiar to me. Nasa look ako sa hindi pamilyar na kuwarto at..

I almost jumped on my seat when I saw that my two hands are tied up. Nakaupo ako ngayon sa isang silya na yare sa kahoy at ang mga kamay ko ay nakagapos sa aking likuran.

Dumagundong sa kaba ang didbib ko. Sa huling pagkakatanda ko ay may nagmamadaling mga yabag ang lumapit sa akin kanina. May naamoy akong masamang amoy. Someone kidnapped and its possible its Zake.

Tumaas baba ang balikat ko at tiningnan ang mga paa ko. Nakatali din iyon. Pumiksi ako pero mahigpit ang pagkakatali nila sa akin.

So. Ganito na ba ang treat niya ngayon sa akin? Treating me like an animal? A prisoner? Ito-torture na niya talaga ako? Papahirapan? Gagahasain?

I swallowed. Nalunok ko ang hindi dapat lunukin. Sa pagkakakilala ko sa kanya he can't do such thing like this. Kahit manloloko ang manlolokong yun hindi pa naman niya ako sinaktan physically.

Pero malay ko diba? Magaling naman magpanggap yun.

Sinubukan kong pumigsi muli baka sakaling matanggal o lumuwag man lang ang lubid na nakatali sa kamay ko pero mahigpit ang pagkakagapos nila sa akin.

Fear is begin to develop in my system as I realized that I am kidnapped and Zake is a suspect. Tears started to stung in my eyes as I roamed this creepy place.

Wala akong makitang tao. Ako lang ang mag-isa rito na sa tingin ko ay isang abandonadong bodega. Mga lumang kagamitan lang ang nandirito na nasa tamang arrangement pa rin naman. Isang mahabang mesa na nasa harapan ko at isang bakanteng silya. It seems like someone is watching me while I'm unconscious. At sa silyang iyon ito nakaupo.

Tumakas ang impit na hikbi ko. Siguro ito na ang maging katapusan ko. Siguro dahil sa kapaguran na nararamdaman ko ngayon kaya matatanggap ko.

"Hello."

Natigil sa pagdadrama ang isip ko nang marinig ang boses na iyon sa likuran ko. Napakurap ako. Hindi ito boses ni Zake. Hindi pamilyar sa akin ang boses na pag-aari ng isang my edad na lalaki.

"How's your sleep?" Mababa ang boses nito at dinig na dinig ko ang panganib.

Nilingon ko ang may-ari niyon at tama nga ang hinala ko. Siguro nasa late forties na ito at may matikas na tindig. Pero kahit may katikasan ang pangangatawan nito ay may hawak na itong baston. Mabagal itong maglakad . Bumaba ang tingin ko sa mga paa nito. Ang kanang paa nito ay may steel. Siguro galing ito sa masamang aksidente at napilayan. Inoperahan at nilagyan ng steel para lang makalakad.

He looked harmless but his eyes screamed of authority. Ito yung tipong amo na kahit hindi magsasalita ay nakakatakot na.

Sa mahabang paglalakad nito makalapit lang sa akin ay sa wakas huminto na ito sa harapan ko.