AKİDE

Bölüm 2

Medya :Şuara
               Sub Urban = Cradles 🖤

Ben bitmiştim. Boyumdan büyük işlere kalkışırsam sonucu bu olurdu. Eğer Asaf abi abime derse abim beni öldürürdü.  Abimden sonra da annem beni öyle döver öyle döverdi ki yüzümün toparlanması ancak bir iki ay sürerdi. Babam ise gelir yüzüme tükürürdü.

Bizimkiler dinine çok düşkündü. Annem  kapalıydı. Bir ara babam benim de kapanmamı güzel bir dille  istese de sonradan ses etmemişti. Ve annem ve babam namazlarını hiç kaçırmaz bizim de kılmamız için bize dil dökerlerdi.

Babam dedikoduyu ve iftirayı hiç sevmez evde asla dedikodu yaptırmazdı. Abim ne kadar boş bir insan olsa da o da suçsuz birine suç atmaya hiç gelemez adaleti savunurdu.

Böyle bir şeyi hangi akla hizmet yapmıştım ki ben? Artık gerçekten bencilliğimin , hırsımın bir sınırı yoktu. Ama o bunu hak etmişti. Bana hakaret etmişti. Bana yiyecek gibi bakmıştı. Pişmanlık ve korku yüzünden gözlerim dolmaya başladı.

Asaf abi öfkeyle kaşlarını çattı. Tam ağzını açacaktı ki dolan gözlerimle yalvardım adeta. Gözlerinin en içine baktım.  Gözlerini kapatıp derin nefes aldı. Sanırım aklını karıştırmıştı yalvaran bakışlarım, belki de acımıştı bana .

Annem belimdeki kollarını çözdü. Ve beni kendinden uzaklaştırmaya çalıştı. Şu an Asaf abiyle yüzleşemezdim. Buna hazır değildim. Onun o öfkeli bakışlarını görmek istemiyordum. Anneme  koala gibi yapıştım.  Sanki tutunacak tek dalım annemdi . Kollarımı belinden çekmeye çalışmasına rağmen sıkıca tutundum ona 

Annem zorla kendini benden uzaklaştırdı , belindeki kollarımı sökercesine bıraktırdı . Gözlerini hepimizde gezidirip ,  otoriter sesiyle konuştu."Herkes salona hadi!" Keskin sesine hiçbirimiz karşı çıkamadık. Hepimizin tek yaptığı baş sallamaktı.  "Burda ne oldu hepsini anlatacaksınız."

Hemen salona geçip tekli koltuğa oturdum karşımdaki koltuğa Asaf abi oturdu. Gözlerimi gözlerine dikip gözlerimle yalvardım. Biliyordum benim için 28 yıllık arkadaşını satmazdı ama yine de denedim. O ise öfkeli gözlerini benim yalvaran bakışlarımdan çekti. Sinirliydi. Hem de çok sinirliydi. Buna rağmen yılmayıp en masum en içten bakışlar attım ona.

Cengiz Abi ve Semih abi, abimi ikili koltuğa güç bela oturtdular. Abimi aralarına alıp Tamer için güvence oluşturdular. Abim sinirden çatlayacakmış gibi duruyordu  .Cengiz abi  sakinleştirmek istercesine abimin dizini okşadı. "Sakin ol koçum" diye mırıldandı yatıştırıcı bir sesle.

Abim Cengiz abinin dizindeki elini hırsla  itti ve öfkeyle tısladı. "Nasıl sakin olayım lan Nasıl?" Diye yakınırcasına, isyan edercesine konuştu. Ses tonundan bu olayın ne kadar zoruna gittiği anlaşılıyordu.

Abim öfkeli derin bir nefes aldı.  Öfkeden kızarmıştı. Boynundaki damarlar belli oluyor sağ dizini öfkeyle sallıyordu. Kaşları olabildiğince çatılmıştı.

" Kardeşim dediğim adam kardeşimi taciz ediyor" dişlerini sıka sıka içi sökülüyormuş gibi konuştu. Zoruna gittiği o kadar belliydi ki . "Ha söyle nasıl sakin olayım?" 

Vicdan azabı bir yük gibi omzuma bindi. Abimle arkadaşının arasını düzelmeyecek şekilde bozmuştum. Abimin arkadaşlarına düşkünlüğünü, güvenini en iyi bilen bendim. Abim onlara hayrandı. Onlardan dost olarak değil kardeş olarak bahsederdi. 

Ben ne ara bu kadar kötü bir insan olmuştum. Abimi parçalayacak kadar gözüm ne ara dönmüştü. Benim ne ara kalbim bu kadar kararmıştı? Kalbime düşen süveyda ne ara bu kadar büyüyüp kalbimi katrana çevirmişti..