AKİDE

Bölüm 10

Medya : Asaf
               Adele :Skyfall 🖤

Asaf  söylediklerimden sonra şoka girmiş sonra kalkıp gitmişti. Ben ise mora dönen yanaklarımla utançtan yaşaran gözlerimle Yavuz ' un suratına boş bakışlarla bakıyordum.

Ağzımdan bir anda çıkan kelimelere ben bile şaşırmıştım. Bir anlık  boşlukla söylemiştim biliyordum. Söylediklerimin farkında olmadan söylemiştim ama ayıptı. Yaptığım pervasızlıktı.

Sabah yaptığımdan da  şimdiki yaptığımdan pişmandım. Büyük hata yapmıştım hem de çok büyük.

Ceylan Abla ve Semra teyze yanımıza inmiş sonra Ceylan abla benden Yavuz ' a bakmamı istemişti. Çünkü onlar yemek yapacaktı.

Yavuz ise benimle yaklaşık  10  dakika kadar daha uğraşıp göğsüme sinmiş uyumuştu. Yavuz' u koltuğa yatırıp Ceylan ablaya onu nereye yatırabileceğimi sormak için mutfağa doğru adımladım. Yavuz koltuktan düşmesin diye yanına bir kaç tane yastık koymuştum ama  koltukta yatamayacağını biliyordum. Çünkü koltuk çok rahatsızdı.

Tam mutfağa girecektim ki Ceylan ablanın sorusuyla merakıma engel olamadım. Merak bir sarmaşık gibi zihnimi sarmıştı bir kere. Ve ben konuştuklarını duymak istiyordum.

" Şuara ' nın burda kalması ne kadar doğru anne?" elindeki patlıcanları doğruyor bir taraftan da elinin üst kısmıyla alnına yapışan saçları iteliyordu. "Sonuçta çok güzel bir kız ve Asaf da genç, yakışıklı"

Semra teyze soğan doğradığı bıçağı bıraktı ve derin nefes verdi. " Keşke  Şuara 'yla Asaf olsa ben de isterdim. Ama Asaf ' ı biliyorsun."

Sonra bıçağı eline alıp soğanları doğramaya devam etti. "Asaf Şuara' yı istemez"

Söyledikleriyle başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü ne demek istemezdi. Ne demek beni beğenmezdi.  Hayır yani ne eksiğim vardı? Ya da onun benden ne fazlası vardı. Ben onu çok isterdim sanki. Sinirle gözlerimi devirdim.

Ceylan Abla benim düşüncelerime tercüman olmuştu sanki. "Niye istemez ki Şuara çok güzel bir kız"

Semra teyze hızlı bir şekilde soğanları doğruyor bir yandan soğan yüzünden sulanan gözlerini yazmasının kenarıyla siliyordu. "Sonuçta Önder'in kardeşi. Biliyorsun Önder' e çok düşkün.  Şuara'yla  Asaf olmaz anlayacağın.

°

Yemeği yemiş bulaşıkları Ceylan Ablayla yıkamış sonra bir güzel kahve sefası yapmıştık. Sonra Ceylan abla evine gitmişti.

Bu arada Asaf  yine eski Asaf olmuş suratıma bile bakmamıştı. Sebebini anlamıyordum. Benden neden bu kadar uzak durmaya çalışıyordu ki? Sinir herifin tekiydi işte. Aman çok ta umrumdaydı.

Benim şu an tek amacım buradan gitmeden önce  o fotoğrafı silmekti.  Asaf yemek yedikten sonra odasına çekilmişti.

Ama artık harekete geçmem gerekiyordu. Bir şeyler yapmalıydım. Saat gece 12  olmuştu ve emindim ki Asaf  uyumuş olmalıydı.  Çünkü o uykuya aşık biriydi ve sabah erken kalktığına göre şu an kesin mışıl mışıl uyuyordu. Ve avantajlıydım çünkü Asaf'ın uykusu çok ağırdı.

Parmak uçlarıma basarak bana verilen odandan çıktım ve kapıyı çok hafif bir şekilde kapattım.

Asaf'ın odasının önündeyim ve heyecandan ölmek üzereydim. Kalbim hızla atıyor sanki sokularım bana yetmiyormuş gibi hızlı nefesler alıyordum. Nefesimi düzenlemeye çalıştım. Çünkü birine yakalanırsam hiçbir bahanem olmaz beni yanlış anlarlardı. O yüzden yakalanmamalıydım. Çok dikkatli olmalıydım.