Aşkı yanlış kişide bulmuştum.
Yaptığım hatalar onu bana beni ona itmişti.
Hataydı. Yanlıştı.
O abimin en yakın arkadaşıydı. Onu abim gibi görmeliydim. Ama neden göremiyordum. Neden onun da beni kardeşi gibi görmesini istemiyordum. Neden kalbim am...
Yalan Yalanlar. İnsanlar için kötü değil midir yalan söylemek ya da bir yalana kurban gitmek?.
Ama ben ufacık bir vicdan azabı dışında hiçbir şey hissetmiyordum. Büyük bir yalan söylemiştim. Belki ucu bana dokunacaktı. Belki Tamer mahallede saçma sapan dedikodular uyduracaktı. Ya da ona kalmadan eğer bu olay duyulursa mahalleli klasik 'dişi köpek kuyruk sallamazsa erkek köpek peşinden gitmez' felsefesine sığınacaktı. İğrenç bir sözdü. Tek kelimeyle iğrenç.
Tamam bir kadın isterse dünyanın en güçlü varlığı olabilirdi. Ama ne kadar çabalasak da çabalayalım fiziksel olarak erkekler kadar güçlü değildik. Maalesef bazı iğrenç zihniyetler bunu anlamıyor kadınlara çamur atıyordu. Yok kısa giyinmiş yok dar giyinmiş yok adama bakışlar atmış, yok aranıyormuş . Neden hep zalim olan korunuyordu ki.
Anlamıyorlardı ve bu iğrenç zihniyetler erkek olmalarına sığınıyorlardı. 'Erkek adam değil mi yapar?'
Asaf ile buluşmamın üzerinden bir hafta geçmiş ve ben onu bu bir haftada hiç görmemiştim.
Bu bir hafta içinde defalarca bize uğramış abimi de almış dışarı çıkmıştı. Sanki bizim evde kalmamak için özel bir çaba harcıyordu. Sanki yüzünü benden sakınıyordu. Çünkü benim kapımın açılmasıyla dış kapının açılması ve onların çıkması bir oluyordu.
Aman umrumda da değildi zaten. Asaf ile işim bitmişti. Artık onun o kaknem suratını görmek o duvardan farksız suratına bakmak zorunda değildim.
Tamam itiraf ediyordum. İster istemez gözüm onu arıyordu. İçim almıyordu ona abi demeyi. Duyumsadığım o kokuyu hissettiğim sıcaklığı arıyordu bedenim. Ama bunlar geçici şeylerdi. İlk defa bir erkeğe sarılmanın vermiş olduğu o karışık düşünceydi.
Tamam kaknem kısmı biraz saçma olmuştu kabul ediyordum. Adam tam anlamıyla meteordu. Hani bir bakarsın bi daha bakmak istersin falan tam anlamıyla öyleydi.
O ela gözlerini çevreleyen gür siyah kirpikleri, o ucu dik ne büyük ne küçük burnu, o dolgun dudaklarıyla tam bir erkek güzeliydi. Ama benim umrumda bile değildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O gün o aptal Yelizler saatlerce cafede oturmuş, onlar yüzünden tam iki saat boyunca Asaf'la dip dibe olmuştum. Sonra o aptallar benim suratımı görmek için lavaboya gitmek bahanesiyle defalarca kalkıp masamızın dibinden geçmişlerdi. En sonunda bizden laf çıkmayacağını ve benim Asaf'ın göğsüne yapışan suratımı göremeyeceklerini anlamış olacaklar ki sıkılmış gitmişlerdi.
Ama ertesi gün zavallı Semra Teyze gelmiş "Asaf'ım kız bulmuş. Bu sefer ciddi galiba. Kızı saatlerce sarmış sarmalamış" demişti. Tabi bunu duyan ben kısa süreli bir şok geçirmiş, rengim mora çalmış, en sonunda annemlerin yanından firar etmiştim.
