AKİDE

Bölüm 22

Medya :Jab Khalib= E. G. O🖤(Şu aralar dibine kadar dinlediğim şarkı 🤭 bu kadar mükemmel olmak zorunda mısın? 😍)

Yalnızlığın acıttığını biliyordum. Neden bir türlü alışamamıştım yalnızlığa, sevgisizliğe. Oysa doğduğum ilk andan beri yalnız ve sevgisiz değil miydim ben?

Çok şey mi istemiştim? Ya da istediğim şeyler imkansız mıydı?

Tek istediğim sadece birinin beni gerçekten sevmesiydi . Gerçekten sevmesi. Gözünden bile sakınmasıydı.

Bu hayalim imkansız mıydı?

Önceden biri gerçekten sevsin derken şimdi neden o biri belli olmuştu?

Şimdi neden beni sevmesini istediğim kişi Asaf'tı

Sanırım abimi kıskanmakta sınırları aşmıştım. Onun canından çok sevdiği kişinin, beni canından çok sevmesini istiyordum.

Açtım, sevgiye doyumsuzdum. Etrafımdakilerden sevgi dilenmekten yorulmuştum. Etrafımdakilerin sessiz çığlıklarıma kulaklarını tıkamasından yorulmuştum.

O sözlerini söyleyip hiçbir şey olmamış gibi gitmişti. Ama ben üşüyordum. Kalbim, ruhum üşüyordu.

Biliyordum gidip Semra teyzeye yardım etmeliydim ama yüzünü görebilecek kadar cesur değildim.

Aptalın tekiydim. Beni daha önce uyarmıştı ama ben hala aptal gibi davranıştım. Kendimi rezil etmiştim. Dibe batmıştım en dibe.

Ne kadar süredir kendime acıyordum, ne kadar süredir göz yaşı akıtıyordum bilmiyordum. Ama dış kapının sesi duyulmuştu. Gitmişti.

Yavaşça yataktan kalkıp yavaş adımlarla aşağıya indim. Semra teyze onun yediklerini daha doğrusu yiyemediklerini kaldırıyordu. Şokla neredeyse dokunulmamış kahvaltı masasına baktım.

Neden yememişti? Oysa ki onun altın kurallarından biriydi kahvaltı yapmak.

Semra teyzeye gülümseyip "Günaydın" diye mırıldandım. O ise üstümü süzüp kaşlarını çattı.

Onun bu anlamsız tavrıyla ben de kaşlarımı çatıp üstümü süzdüm ne vardı ki bunda gecelik gayet bol ve uzundu?

Semra teyze elini beline attı. "Ah kızım!" kaşlarını çattı. "keşke bu halde çıkmasaydın odandan"

Anlamsız bakışlarımı yüzüne diktim. "Bu evde üç erkek var!" bastırarak söyledikleriyle yanaklarım, boynum yanmıştı. Utançla gözlerimi kaçırdım.

"Hadi Asaf ve Bekir neyse" başını iki yana salladı. "Cihan ergenlikte sayılır. Uygun mu böyle çıkman?"

Dolan gözlerimi saklayıp boynumu eğdim. "B-ben" boğazıma dizilen yumruyu kaldırmak adına yutkundum."Ben sana yardım etmek istemiştim Semra teyze"

Kafasını iki yana sallayıp cıkladı. "Kıyafetlerini yıkamıştım. Kurduysa giy kurumadıysa kuruyana kadar odadan çıkma ben getiririm sana yemek"

Kalbimin kırıklıkları göğüs kafesime batarken başımı iki yana salladım. "Yemek getirme boşuna" yerden kaldıramadığım başımla konuştum. "Uyuyacağım"

Sonra yüzüme düşen saçlarımın arasından yüzüne baktım. Sanırım vicdan azabı çekmişti. Belindeki ellerini ve kaşlarını indirip mahcupça yüzüme baktı. "Aç açına yatmasaydın"

Yine yere bakıp konuştum. "Canım istemiyor"

Semra teyze ise ısrar etmedi sadece iç çekip başını salladı. Gitmeden önce kıyafetleri nereye astığını sormayı akıl etmiştim Allah'tan.