Harry Potter boyfrend scenarious

Przeprosiny w ramach zaproszenia na bal

P.S. Załóżmy, że u pozostałych [Ci którzy nie uczestniczyli w Bali Bożonarodzeniowym] były takie imprezki, o których nie wiemy... [Wygląda, że lepiej u mnie wyglądają wywoływanie dram, niż przepasanie, bo napisanie tego wszystkiego zajęło mi kilka dni... ]

P.S.S. Tak bardzo podoba mi się ten fanart! Musiałam go umieścić... Miało pójść na rozdział o Balu, ale wszystko mi się pomieszało

Harry

[T.I] spojrzała pustym wzrokiem na Harrego, który stał po drugiej stronie korytarza, rozmawiając przyciszonym głosem z Ronem. Weasley od czasu do czasu spoglądał w jej kierunku, szepcząc coś do bruneta. Na ten widok Ślizgonka przekręciła oczami, chcąc powrócić do czytania podręcznika od zielarstwa, jednak nie potrafiła się w ogóle na tym skupić. Od czasu, można tak rzec, ich kłótni, nie odzywali się do siebie. [T.I] nie zamierzała z żadnym wypadku pierwsza podjąć rozmowy, chociaż pragnęła, by wszystko z powrotem było takie samo. Dziewczyna westchnęła, wstając z podłogi. Chwyciła swoją torbę, nie odpowiadając przyjaciółce na jej pytanie. Bez słowa ruszyła w kierunku wyjścia. Musiała się przejść. Nie chciała przyznać się do tego, jednak brakowało jej Pottera. Wymijali się bez słowa na korytarzu, unikali się jak ognia, a od tamtego czasu, chłopak ani razu nie pojawił się w skrzydle szpitalnym. Chociaż zawsze znajdywał wymówkę, by tam się znaleźć podczas jej co tygodniowej pomocy Pani Pomfrey. 

[T.I] usiadła na ławce, pod murami szkoły, obserwując jak po dziedzińcu chodzą uczniowie. Dziewczyna zaciągnęła się świeżym powietrzem, przymykając oczy. Od czasu ogłoszenia o odbyciu się Balu Bożonarodzeniowego, wszyscy żyli jedynie tym tematem. Czy to na lekcjach, czy po nich. Temat ten nie chodził im z ust. Był to tak częsty temat, że [T.I] była nim już znużona. W dodatku przez ten Bal, jej cenny wolny czas był przeznaczony na lekcje tańca ze Snapem, które zazwyczaj kończyły się wieloma kłótniami, gdyż profesor wychodził w połowie lekcji, tłumacząc, że nie zniesie więcej patrzenia na tą dziecinadę, przez co zastępował go o dziwo gajowy. Jednak Snape przez dyrektora zawsze powracał na następną lekcję, lecz sytuacją się ponownie powtarzała. W sumie Ślizgonka mimo własnego zmęczenia, nie dziwiła się mu. Sama z chęcią wyszłaby z lochów, gdyby musiała patrzeć o parę chwil dłużej na nieudolne próby tańca Crabba i Goyla. Całe szczęście została wyznaczona do pary z Zabinim, który mimo trudnego charakteru, był dobrym tancerzem. To zabawne, że Snape sam wyznaczał wszystkim pary do tych prób, nie zgadzając się na żadne słowa sprzeciwu. Nikomu to nie przeszkadzało, bo jego decyzje o dziwo były trudne, nawet jeśli komuś by się nie spodobał decyzja nauczyciela, milczał. Ostatnio Nott podważył decyzję mężczyzny, przez co wyleciał już na pierwszej lekcji z sali od eliksirów. Sytuacja się rozwiązała, gdy nauczyciel rozkazał "przyjaciołom" siedzieć na ławce i obserwować, dzięki czemu jego rozdrażnienie nie osiągało tego stopnia, że wychodził z sali trzaskając drzwiami.

Do tego powracała kwestia partnera i sukni. Tym drugim... mniej kłopotliwą kwestią. Matka przysłała jej sukienkę pocztą, gdy [T.I] napisała jej o Balu. Z początku chciała zapytać Pottera, ale po dłuższym rozważaniu stwierdziła, że ta opcja odpada. Raz nawet posunęła się do tego, gdy zobaczyła go rozmawiającego z inną dziewczyną, że na lekcji tańca zapytał Blaise, czy poszedłby z nią na bal. O dziwo ten zamiast ją wyśmiać, spojrzał na nią nieco łagodniej, niż dotychczas, tłumacząc, że z chęcią by z nią poszedł... ale już ma partnerkę. Zaproponował jej, aby spytała Crabba lub Goyla, bo Ci nie mają partnerki, na co ta wyjaśniła, że nie jest na tyle zdesperowana, aby się do tego posuwać. Na razie póki co nie ma zamiaru iść na ten bal, gdyż nie chciała robić z siebie zdesperowanej idiotki, szukającej partnera.

Dziewczyna drgnęła, gdy ktoś usiadł koło niej. Otworzyła oczy, patrząc ze zdziwieniem na Harrego, który odchrząkając, przybliżył się do niej.