MUCİZE | BEKLENMEYEN 2 (TAMAMLANDI)

3.Bölüm

"Üç iki bir! Başla!"

Bacaklarım yerinden sökülmek üzereyken bu kaçıncı başlangıç olduğunu düşündüm. Artık dermanım kalmamıştı. Kendimi yere attım.

"Dur daha yeni başladık," Maya gülerek bana bakıyor, bir yandan da ısınma hareketleri yapıyordu. Nefes nefese söylendim. "Çok yoruldum."
Inanamıyormuş gibi bana baktı. "Sen değil mıydın kilolarından kurtulmak isteyen? Ne yorulması, kalk hadi!"

Umutsuzca başımı salladım. Gerçekten konuşacak takatim kalmamıştı. "Dedim de," Derin bir nefes aldım. "İlk günden de bu kadar yüklenilmez ki insana!"

Onaylamaz bir şekilde bana baktı. Hala ısınma hareketleri yaptığına inanamıyordum. Nasıl bir enerjiydi bu? "O koca kıçını kaldır Berçem! Hem de hemen!"

İnce sesinin kulaklarımı daha fazla tırmalamasın diye ayağa kalktım. "Çok bağırmazsan sevinirim canım, Umut uyanırsa spor hayal olur." Başıyla beni onayladıktan sonra laptopun sesini biraz daha açtı.

Yavaşça bacaklarımı hareket ettirmeye başladım. Şuan sadece ısınma hareketi yapıyorduk ve bu bile beni yoruyordu. Hadi ama bu kadar zor olamazdı!

Ben istemiştim sporu. Ama bu kadar da zor olacağını düşünmemiştim. Umut altıncı ayına giriyordu ve ben hala kilolarımdan kurtulamamıştım. Ama bu kurtulamayacağım anlamına gelmiyordu.

Daha seri hareket etmek adına hızlandım. Bazen eski halimi özlüyordum. O cılız Berçem'i. Bazen de o halimin iyi olmadığını kilolu halimin daha tatlı olduğuna kanaat getiriyordum. Genel dengesizligim uzerimdeydi yani.

"Bitti."

Kendimi zorlukla koltuğa attım. Yarım saatte bin kalori atmıştım galiba. Nefesimi düzene sokmaya çalıştım. Maya benden daha dinç bir şekilde yanıma oturdu.

"Abartma canım, yarın ayni saatte yine buradayım."

Yarında mi yapacaktık?

Dehşet içinde ona baktım. Omuz silkti. "Koçun olmamı isteyen sendin." Cevap vermeden elimdeki peceteyle alnımdaki teri sildim. "Kaç gün devam edeceğiz?" Güldü. "Gün mü? Canım bir ay boyunca yapacağız bunları."

"Off," diyerek sızlandım. Ben kim spor yapmak kim? Neden hep sonra pişman olacağım yollara giriyorum ki? "Neyse yapacağız artık bir şekilde," diye mırıldandım.

"Ne yapıyorsunuz,"

Azad içeriye girdiğinde yorgunluğumdan kapının sesini bile duymamıştık. Koltuğa oturduğunda dikkatle bize bakıyordu. "Ne bu haliniz?"

"Spor yaptık," diye mırıldandı Maya. Azad bana bakıp güldü. Öfkeli bakışlarımı üzerinde gezdirdim. Ciddileşmeye çalıştı. "Sanki iki saattir koşuyormuş gibisiniz."

"Hı," diye mırıldandım. "Üç saattir koşuyoruz."

"İlk gün olacak o kadar," diyerek gülümsedi Maya. Azadın bu konuyla ilgili benimle dalga geçeceğini bilmek sinirime dokunmuştu.

"Zayıflayacak mısınız artık?"

Azad kaşlarını kaldırmış gülmemek için kendini zor tutuyor gibiydi. Dayanamadım ve kolumun altındaki yastığı ona fırlattım. "Dalga mi geçiyorsun?"

"Yoo," Omuz silkti ve ayağa kalktı. "Siz oturun ben uyumaya gidiyorum." Odaya ilerledi. Azad dan sonra Maya da ayağa kalkmıştı. "Ben de kalkayım canım, Yaren neredeyse okuldan gelir. Hem gitmeden restauranta uğramam lazım. "

Onu yolcu ettikten sonra odaya ilerledim. Azad, Umut'u bizim yatağın üzerine yatırmış, sağ tarafina kendi yatmış sol tarafina da yastık koymuş ve gözlerini kapatmıştı.