MUCİZE | BEKLENMEYEN 2 (TAMAMLANDI)

5.Bölüm

BERÇEM

Oğlum uyuyunca Azad onu kucağına aldı ve beşiğine götürdü. Dün gece hiç uyumadığı için bugün erkenden gözlerini yummuştu. Ah ne zordu bebegimin diş çıkarması.. Geceleri birer işkence gibi geçiyordu bazen.

Onun uykuya dalma süreci ikimizi de yoruyordu ama birbirimize olan desteğimiz sayesinde bunun da üstesinden gelmeye çalışıyorduk.

Kahveyi fincanlara koyarken Azad geldi ve kollarını belime doladı. Kokumu içine çekmeye çalışırken konuştu. "Şimdi uykumu kaçırıyorsun, sonra da izin vermiyorsun," diyerek güldü.

Bende aynı şekilde güldüm. "Inan ki yorgunum kocacığım, yoksa seninle itina ile ilgilenirdim," Parmakları bel boşluğuma indi."Gerçekten mi?" Başımı salladım ve beni bırakması için ondan uzaklaştım.

Kahvesini ona uzattım ve masaya oturduk. "Ne güzel şey insanın karısıyla oturup kahve içmesi," diyerek güldü ve bir yudum aldı. Bazen abartıyor mu diye düşünüyor sonra da bu fikirden vazgeçiyordum. Çünkü gerçekten güzeldi.

"Karım güzel, oğlum yakışıklı daha ne isterim ki ben? Ah şu siktigimin okulunda bitse,"

"Biter biter," diyerek onu teselli ettim. "Bu donemi zaten bitti say. Ne kaldı ki şurda?" Gülümsemeye çalıştım. "Ne kaldı mı? İki buçuk yıl daha var bebeğim," diyerek kahvesini içmeye devam etti.

"Şu dövme atölyem olmasa ne yapardım bilmiyorum cidden. Tek güvencem orası. "

Uzandım ve elini tuttum. "Biz üç kişi olduğumuz sürece hepsi geçer ne olmuş ki?"

"Dört kişi olsak olmaz mı artık?"

Tuttuğum eline vurdum. "Hep aklın başka yerde zaten," elimi avcunun içine aldı. "Ne var ki bi bebek daha güzel olmaz mı?"

Tam cevap verecekken kapı çaldı. Kaşlarımı çattım. Elif gideli daha bi saat anca olmuştu. Bu saatte dönmesini beklemiyordum. Azad da benim düşündüğümü düşünüyormuş gibi kaşlarını çattı.

Ayağa kalktım ve kapıyı açtım.

Elif karşımda aglamaktan şişmiş gözleri ve eline aldığı topuklularla duruyordu. Şaşkınlıkla ona baktım. "Ne bu halin? İyi misin?"

Başını salladı sadece. "Ne oldu?" Diye sordum içeriye doğru ilerlerken. "Bir sorun mu var?" Bunu mutfaktan çıkan Azad sormuştu.

Elif omuz silkti ve misafir odasına doğru ilerledi. "Parti erken bitti, en azından bizim için. " İçeriye girip kapıyı kapattığında birbirimize bakakalmıştık. Ne olmuş olabilirdi ki?

"Batıyı arasana, " diye mırıldandım. Beni onaylarak telefonunu almak için salona ilerledi. Neden bu hale gelmişti bu kız? Batı ona bir şey mi yapmıştı? Üzmüştü. Bu bariz ortadaydı.

Batıyı gördüğüm yerde ağzına sıçacaktım. Benim biricik yegenimi nasıl üzebilirdi?!

"Açmıyor," diyerek yanıma geri döndü Azad. "Kesin üzdü kızı," diye soylendim. "Batı dan ne beklenir ki zaten?"

Azad beni kollarının arasına aldı. "Ögreniriz bir şekilde," saçlarımı öptü "Şimdi Elifi rahatsiz etmeyelim," Onu onayladım ve mutfağa geri geldik. Bütün keyfim kaçmıştı işte. Fincanları topladım ve yıkadım. Bir kere olsun keyfimiz kaçmasa olmazdı zaten.

Odaya girdiğimizde üzerimdeki kıyafetlerden kurtuldum ve yatağa girdim. Azad da üzerindeki tişörtü çıkarmıştı. Yavaşça örtüyü üzerime örttüm ve kollarımı ona doladım.

Aynı şekilde o da beni kendine çekti ve sımsıkı sarıldı. Kokusunu derin derin içime çektim. "Yanımdayken bile seni özlüyorum," diye mırıldandım. Sıcacık teni içimi ısıtıyordu.