İKİNCİ KADIN OLMAK

Bölüm 70

Memnun musunuz kısa sürede yeni bölüm gelmesinden arkadaslar. Lütfen yorumda belirtin. Eğer memnunsaniz hazır karantina gunlerindeyken sık sık atacağım yeni bölüm 🤗

*****************

Aile Mahkemesine verdiğim dilekceden sonra adliyeden çıkmak üzereydim.
Kesin kararlıydım bu sefer bitecekti iğrenç durum. Yıllardır babasız olmanın verdiği boşluk yüzüne sürekli affedip gururumu iyice ayaklar altına sermiştim.

Ne olacaktı sanki? Açlıktan mı ölecektim? Yoo hayır çalışıyordum kendime ait bir evim vardı.
Evet belki duygusal olarak boşlukta olabilirdim ama artık eski güçsüz Esra değildim. Yıllar önce annemin yanına dönmeyi kendime yedirememistim.
Düzelir diye defalarca affetmis seviyorum diye susmustum.

Artık bitmişti bu sefer.

Şirkete geldiğim de odama girer girmez ilk gelen Mustafa olmuştu.

- Ne yaptın Esra.

- Boşanma dilekçesini verdim. Anlaşmalı olarak bosanacağız konuştuk. Kaan bende kalacak.

Abdullah'ın evden gitmesinin ardından 2 hafta geçmiş mahkeme günü gelmişti bile. 

Onunla daha önce konuşup evi ayırmıştık. Kaan'ın bende kalacağını ayrıca birlikte aldığımız evin kirasını da benim hesabıma yatacagini ve Kaan için de tüm masraflarını karşılamak suretiyle   durumu ona açıklayacağımızı kararlastirmistik.

Bu durumda ikimiz de tazminat talep etmeden Kaan'ın psikolojisini bozmadan yolları ayiracaktik.

Abdullah o gece Sibel ile birlikte olmadığını yedikleri yemeğin tadı konusunda msj attığını söylemişti. Kahkaha atmıştım tabii o kadar küçük düşüyordu ki karşımda

- Bir daha hiç bir zaman hayatım da olmayacaksın Abdullah. Yoksa inan ki benim hiç görmediğin öteki yüzünü görürsün. Bu zamana kadar hep sustum ama artık susmam. Donuna kadar tazminat olarak alır Kaan'ın yüzünü de sana göstermem.

Adliye koridorunun bir başından diğer başına resmen volta atıyordum. İçim acıyordu evet yıllarımı verdiğim adam tarafından yine aldatılmış aptal yerine konmuştum. Ağlamayacağım diye kendimi telkin ediyordum. Canımın yanma sebebi aklımla dalga geçilmesi ve yıllardır boşa geçen zamanımdı.

Karşımda Abdullah belirmişti. 5- 10 dk sonra duruşma başlayacaktı.

- Emin misin Esra. Yıllardır defalarca hata yaptım sana ama emin ol bu sefer bir suçum yok. Seni aldatmadım.

- Abdullah illa onunla sevismene gerek yok o kadının sana hayatım demesi bile yeter bu ayrılığa. Hem ilk değil ki bu yaşadığımız şey sen beni defalarca aldattın yalan söyledin.

- Esra nolur yalvarırım dinle. Ben seni aldatmadım. Onunla aramda bişey geçmedi sadece yemek yedik hep birlikte ve sızdım yorgunluktan. Hepsi bu.

- Esra Taşpınar Abdullah Taşpınar

Mübaşirin sesi koridor da yankilanmisti. İşte son dakikalarımdı Abdullah'ın karısı olarak.

Duruşma salonuna girdiğimiz de içimde tuhaf bir his olmuştu. Yıllarımı verdiğim adamdan ayrılıyordum. Onunla aynı evde olmayacak ona yemek yapmayacaktım. Ama en önemlisi de artık şüpheyle yaşamayacak aldatilmayacaktim.

Hakimin kararı açıklarken ki yüz ifadesi Abdullah'ın yıkıldığının resmiydi.
Artık boşanmıştık. Salondan çıkışta dostça elimi uzattım.

- Yeni hayatın da Mutluluklar Abdullah. Sibel' e mi gidersin yeni birini mi bulur onu aldatirsin bilmiyorum artık Allah yolunu açık etsin.

- Esra gitme bitmesin nolur.
- Hoşçakal Abdullah. Her zaman oğlumun babasısın benim için. Sakın geçmişte yaptığın hataları yapma bana karışmaya kalkma.

Elimi elinden alırken boğazım düğümlenmişti. Yıllar önce gönderdiği çiçeklerle hayatıma giren adama veda etmiştim.

Ben seni çok sevdim
Ben seni çok sevdim
Belki zor anlaması sessizliğimden...

Bir Cem Adrian şarkısı vardı dudaklarım da arabama bindigim de...

Bugün yeni hayatımın ilk günü..  Belki iyi belki de eskisinden de kötü...