İKİNCİ KADIN OLMAK

Bölüm 68

Aksama kadar toplantılardan nefes alamaz hale gelmiştim ve koca gün boyunca Abdullah'ın telefonuna sadece bir kere cevap vermiştim. Bir şey vardı içimde bir soğukluk yada bir eksiklik. Adını koyamıyordum işte.

Gitmek istesem gidemem kalmak istesem kalamam ... O moddaydım. Kafam karışık dolanıyordum ortalık da.

Akşam iş çıkışında otopark da yine Mustafa ile karşılaşmıştık.

- İyi akşamlar Esra.

-İyi Akşamlar Mustafa.

Elimli arabanın kapısına uzattıgım da tekrar seslenmişti Mustafa.

- Esra hiç mi şansım yok?

Şuan öyle isterdim ki evet var hadi başlayalım yeni bir hayata demeyi ama dilim dönmüyordu. Biliyordum Abdullah'ın bana neler yapabileceğini.

- Mustafa İnan öyle isterdim ki bazı şeylere yeniden başlayıp kendime yeni bir hayat kurmayı ama yapamam. Benim bir oğlum ve eşim var.

Mustafa tek kaşını kaldırıp şaşkınlıkla yüzüme bakıyordu.

- Esra boşanıp evlenen bir sürü insan var. Hem ne sanıyorsun bu hayatı çektiğin için Kaan büyüdüğünde sana teşekkür mü edecek. O da evlenecek ve kendine bir hayat kuracak.

Elimdeki anahtarı ona doğru sallayıp

- Haddini aşma istersen o benim oğlum ve ben onun üzülmesini asla istemem.

- Sana onu üzmeni mi söyledim ben Esra. Sadece gerçekleri duymak işine gelmiyor senin. Tamam bundan sonra susuyorum ve bir daha asla açılmayacak bu konu.

Arkasını dönüp çekip gitmişti. Şaşırmıştım. İtiraf etmeliyim ki böyle bir tepki beklemiyordum ondan. Hani şu kendini vazgeçilmez sanan insanlar varya heh işte onlardan biri de bendim sanki. Mustafa benden vazgeçmez sanmıştım. Demek ki herkes Abdullah değildi.

Arabama binip evin yolunu tutmuştum. Ağlıyordum evet hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Sebebini aslında bende bilmiyordum. Boşa geçen yıllarıma mı isyan ediyordum bilmiyorum ama içim sökülene kadar ağlamak istiyordum.

Ne vardı sanki şimdi annem yada ablam olsaydı. Annem vefat ettikten sonra ablamla da tüm bağımız kopmuştu. Eşi görüşmemizi istemediği için o da benimle iletişime geçmek istememişti huzuru kaçmasın diye.

Arabayı park ettikten sonra inmeden önce kendime ayna da bir bakmıştım. Bir kaç gün sonra Kaan'ın doğum günüydü 9 yaşından gün alacak 8 dolacaktı. Kendimce ona bir kutlama yapmak istiyordum. Bu arada Abdullah'ın Sibel den olan kızı ile görüşmesini istemiyordum Kaan'ın. Abdullah kızını gorebilirdi ama bizden uzak olmaları en iyisiydi.

Kafamı şoför koltuğuna dayamış düşünüyordum hala.
Sahi Abdullah'ın birde kızı çıkmıştı değil mi? İzmir deyken bir de onu yakalamıştım. Ne kadar yalan dolu bir hayatımız olmuştu geçmişe baktığımızda...

Belki de içim de ki bu soğukluğun ve yorgunluğun sebebi buydu.

Kaan'ın arabanın kapısını zorlamasıyla kendime gelip düşüncelerden sıyrıldım.

- Anne neden hala arabada oturuyorsun.

- Biraz yorulmuştum dinlendim bitanem. Deyip arabadan indim.

- Çok mu yoruldun anne. Aslında bende sana bugün ki yıldızlarımı gösterecektim defterimde ki.

Elinden tutup eve doğru yürürken onun heyecanlı konuşmasına eşlik ediyordum.

- O Kadar da yorgun değilim elbette ödevlerini kontrol edip yıldızlarına bakabilirim canım.

Kapıdan girdiğimiz de Esma abla çanta mı almıştı. Normalde asla ona bu şekilde kendime hizmet ettirmezdim ama bu akşam gerçekten yorgun olduğumu hissediyordum. Bedenen değil ama ruhen yorgundum.

Esma abla gündüzleri eve yardım eden ablamızdı. Aks üstü de Kaan'ı servisten alıp göz kulak oluyordu ona. Bazen de yemek yapardı. Bolu'lu olduğu için enfes lezzetli yemekleri vardı. Elbette yaptığı her hizmetin karşılığını fazlasıyla veriyorduk. Çünkü beni de annem ev temizliğine giderek büyütmüştü.

Odama çekildiğim de telefonumun çaldığını duydum. Sehpanın üzerinden alıp cevapladigimda arayan elbette Abdullah dı.

- Yavrum nasılsın ? Geliyorum ben bişey istiyor musun?

- Hayır canım herşey var. Sen gel yeter.

Aşağı kata inip Esma ablanın yanına mutfağa geçtim.
- Nasılsın ablacim. Kaan üzüyor mu hiç?

- İyiyim Esram. Yok kuzum beni hiç üzmüyor valla çok iyi yetistirmissin Esra.

Ben ona abla o bana Esra derdi. Hanım demesini hiç istemezdim.

- Senin kız ne yaptı abla okul nasıl gidiyor?

- Çok şükür iyi şimdilik. Allah senden razı olsun destek oluyorsun ona.

- Esma abla ben de burslu okudum elimden ne gelirse yaparım yeter ki okusun. Ve ona söyle asla ve asla aşkın peşine gidip kendini geleceğini yakmasın.

Esma abla elindeki bıçağı tezgaha koyup sırtımı sıvazladı.

- Bu aralar yorgunsun farkındayım. Hiç bişey için kendini üzme ablam. Bu hayatta hiç bir şey kaderin önüne geçemez kuzum.

Kapının çalmasıyla sohbetimiz yarım kalmıştı. Mutfakdan çıkıp kapıyı acmama Kaan fırsat vermemisti. Babasının geldiğini görünce merdivenleri ikişer ikişer inmişti.

- Hoşgeldin Abdullah. direyek yanağına öpücük kondurmustum.

- Hoşbulduk yavrum.

Kaan'ın kucağına atmasıyla ben tabii yine ikinci plandaydı m.

Yemek yenip Kaan odasına gectigin de ben de laptopumu alıp çalışma masasına oturmuştum. Gün sonu raporlarını kontrol edip yatmayı düşünüyordum.

- Yarın Sibel'e uğrayabilirim haberin olsun Esra. Kızı görmek istiyorum.

- bunun için benden izin almana gerek yok. Yaparken benden izin almadın sonuçta.

- Esra senin neyin var bu günlerde? Ters ters konuşuyorsun sürekli benimle.

- Saçmalama şaka yapıyorum. İstediğin zaman gidebilirsin sonuçta ben seni o olaydan sonra da kabul etmedim mi?

Abdullah yine yüzünü eksitip gitmişti. Ben de işlerime kaldığım yerden devam etmeye başlamıştım.

1 yeni e posta bildirimi kenarda belirmişti.

Gön: mustafa.ozul@hotmail.com
Kime: esra.taspinar@hotmail.com

Bugün sana olan tavrım için özür dilerim. Bir an çok kızdım sana. Seni kırmak değildi niyetim. Aramak yada watsapp dan yazmak istemedim. Sana sorun olacak birşey yapmak istemem. Emin ol senin hayatında zorlaştıran değil sana mutluluk veren kolaylaştıran biri olmak istiyorum. Oğlun oğlum olsun kabulüm. Evet dediğin anda gözümü kırpmadan kıyarım nikahını boşandığın da.
Seni seviyorum Esra.

Şok olmuştum bu mailin karşısında. Mustafa iyice delirmiş olmalıydı. Abdullah bu yazıyı görse onu kesin vururdu. Hemen gelen kutusundan ve silinmiş öğelerden silmiştim maili.

Ne yapacağımı şaşırmış bir çıkar yol arıyordum.