İKİNCİ KADIN OLMAK

Bölüm 75

İki ay olmuştu Aydın ile tanışalı. Bir daha o siteye hiç girmemiştim.

Abdullah dan ayrılalı da 4 5 ay olmustu. Aydın ile iyi anlaşıyorduk. Mutluydum adı konan birşey yoktu ortada ama ona karşı saygım sonsuzdu. Bazen haftasonları birlikte vakit geçiriyorduk Kaan Abdullah'da olduğunda.

O da Duru'yu alıyordu akşamları benden sonra. Aramızda ki arkadaşlık gün geçtikçe artıyordu. Artık bir çok şeyi öğrenmiştik birbirimizin hakkında. Mesela benim kaç kere aldatıldığımı biliyordu artık. Bende onun eski eşinin ne tür bir şımarık olduğunu biliyordum.

Duru'yu görmüştüm iki kere bu süre zarfında. Çok tatlı bir kızdı. O da babası gibi esmerdi ama şımarık ve daha şimdiden havalı bir çocuktu. Aydın' da Kaan'ı görmüştü beni bırakırken. Bahçe de birlikte kahve içip onunla sohbetlerini dinlemiştim.

- Nasılsın ?

- Teşekkür Ederim efendim siz nasılsınız?

Arayan tabii ki Aydın'dı.

- Ben de iyiyim. Eve dönüyorum. Musaitsen seni görebilir miyim Esra?

- Elbette. Evdeyim İstersen gelebilirsin.

      Birazdan geleceğini söylediğin de bende kalkıp üzerime kot pantolon ve t shirti mü giymiştim. Pijamayla karşısına çıkamazdım sonuçta. Yaklaşık 40 50 dk sonra kapının önünde arabayı fark etmiştim.

Alt kata inip kapıya çıktım. Arabanın camını açıp

- Gelir misin Esra?

Tuhaflık vardı ses tonunda. Endişelenmiştim. Arabanın kapısını açıp yan koltuğa oturdum.

- Bir şey mi var Aydın? Ne oldu?

Elini elimin üzerine koyup elimi tutmuştu. Şaşırmıştım.

- Esra hayatım da olmak ister misin? Seni seviyorum ben. Hayatım da daha fazla yere sahip ol istiyorum.

    Tuhaf tuhaf yüzüne bakıyordum şok olmuştum. Ne desem bilmiyordum şuan. Yeni bir ilişki gözümü korkutuyordu benim ama Aydın'a karşı da hissettiklerim ortadaydı... Bilmiyordum...

###########  Abdullah'ın Dilinden  #######

Esra'dan ayrıldığımdan beri 5 ay olmuştu. 158 inci günündeydi. Kendime kiralık bir daire tutup kendime göre eşya almıştım. İçimde yapmadığım şey için Esra'yı kaybetmenin acısı vardı.

Mutlu muydum ? Asla...

Tek gecelik ilişkiler de kendimi avutup evime dönüyordum. Tanıştığım kişiler ismimi bile bilmiyordu.

Canım yanıyordu. Telefonum da ki tüm fotoğrafları bastırıp kutuya koymuştum hepsi saklı kalsın diye... Kaan yanıma geldikçe ondan alıyordum annesinin haberlerini...

Sibel ve kızımla artık asla görüşmüyordum. Hesap numarasına aylık para gonderiyordum sadece. Zaten Sibel'in de amacı buydu. Para kopartmak. O akşam da benden para istemişti araba almak için. Elbette bunu kabul etmemiştim. Sürekli Esra'yı sorması çok rahatsız etmişti artık. Sabah eve de geldiğim de bu sekilde mesaj atıp ortalığı karıştırmıştı.

Sadece suçlu o değildi tabii. Bende suçluydum. O kadını taaa en başında hayatıma alarak başıma bela ederek suçluydum. Tabii kadınlara karşı zaafım vardı bunu da kabul ediyorum. Eskiden gençliğim de daha Esra yokken hayatimda yaptığım herşey önüme çıkmıştı.

Bir insan geçmişinden pişman olur muydu? Ben pişmandım.
Ben onu çok sevmiştim evet kabul ediyorum belki sinirime yenik düşüp belki kıskançlıktan ona çok çektirmiştim.  Ona vurmuş kırmış hatta kalbini paramparça etmiştim. Pişmandım işte. Köpek kadar pişman...

Kaan annesinin bir arkadaşı olduğundan bahsettiğin de kalbimin en derinin de bı acı hissetmiştim. Benim güzel gülüşlüm bir başkasına mi gülecekti?

Acaba bu adam nasıl biriydi? Onu üzer miydi? Hem Esra bana mutlaka dönmeliydi. Ben onsuz bir hayat geçirmek istemiyordum ki..

Kaan'dan onun telefon numarasını isteyip adam hakkında detaylı bilgi almam gerekiyordu. Bu kimdi? Nerde tanışmıştı? Ya Fatih gibi biriyse ne olacaktı?

Elimdeki viski bardağını koltuğun başındaki ahşaba koyup elimdeki telefondan eski fotoğraflarımıza dalmıştım yine...